Πέρσι ήταν η κατανυκτική, τελετουργική διάσταση των Σούφι, φέτος είναι αυτή του ρεμπέτικου. Το δίδυμο Αλί και Χεντί Ταμπέτ, που μας μάγεψε με τη μυσταγωγική του δύναμη και το μυστηριακό σθένος της μουσικοχορευτικής του παράστασης εμπνευσμένης από τη μουσική και τις πρακτικές των Σούφι, φέτος επανέρχεται με μια καταβύθιση στον κόσμο του ρεμπέτικου. Μόνο που αυτήν τη φορά έχουν μαζί τους το enfant terrible που λέγεται Mathurin Bolze και την περίφημη ομάδα του MPTA (Compagnie les mains, les pieds et la tête aussi), μια ομάδα που συνδυάζει την εσωτερικότητα μιας χορογραφίας με την ακροβατική επιδεξιότητα. Όπως λένε και οι Εγγλέζοι που χαρίζουν στην ομάδα MPTA απλόχερα τα αστέρια στις κριτικές τους (η «Guardian» έχει χαρίσει δυο φορές πέντε αστέρια), είναι «σαν το Cirque de Soleil ν' απέκτησε υπαρξιακές αναζητήσεις».
Ξεκινώντας από το τσίρκο, όπως εξάλλου και οι αδελφοί Ταμπέτ, ο Bolze κατάφερε να ενσωματώσει στις παραστάσεις του τις πολυπολιτισμικές αναφορές και τα μυστηριακά στοιχεία διαφορετικών χορών (αλλά και χωρών). Η απώλεια, η εσωτερική δύναμη, το πάθος είναι και εδώ κυρίαρχα, καθώς αρδεύονται από τα βιωματικά στοιχεία της παρέας. Γνωστή είναι, αντίστοιχα, η απίστευτη ιστορία του Αλί Ταμπέτ, ο οποίος υπέστη ακρωτηριασμό λόγω καρκίνου των οστών στα 20 του χρόνια, αλλά επανήλθε δυναμικά στην ομάδα, δίνοντας το παράδειγμα της υπέρβασης. Αυτήν τη φορά η ευτυχής σύμπραξη ανάμεσα στους αδελφούς Ταμπέτ και τους MPTA έχει ως αποτέλεσμα δυο συγκλονιστικά κομμάτια: το ρεμπέτικο ντουέτο Ali και ένα κομμάτι που εμπνέεται από έναν από τους σημαντικότερους Γάλλους ποιητές του 20ού αιώνα, τον Ρενέ Σαρ (για τον οποίο ο Μπλανσό είχε πει ότι εκφράζει τη «φανέρωση» της ποίησης), και φέρει τον μακροσκελή τίτλο Nous sommes pareils à ces crapauds qui dans l' austère nuit des marais s' appellent et ne se voient pas, ployant à leur cri d' amour toute la fatalité de l' univers. Η παράσταση συνοδεύεται από ζωντανή ορχήστρα με Έλληνες και Τυνήσιους μουσικούς, δένοντας τη ρεμπέτικη παράδοση με τις μαλούφ, τυνησιακές υποδηλώσεις.
σχόλια