cinemaislifeiscinema*

Η καινούρια ελληνική ταινία που θα πάρει Οσκαρ θα λέγεται 01.

Το σενάριο στρέφει την προσοχή του στο Ελληνικό παρελθόν και αποτίει φόρο τιμής στο χάρτινο ηδονισμό της δεκαετίας του 90. Ένα αθηναϊκό περιοδικό που εκείνη τη δεκαετία μετατρέπεται σε ψηφιακή μέγγενη που σφίγγει μέσα της τη διανοητική και σεξουαλική συναισθησία μιας παρέας εφήβων που μεγαλώνουν στα προάστια της Αθήνας. Έτσι το κινηματογραφικό πορτραίτο ενός lifestyle εντύπου μετατρέπεται σε μια αλληγορία της ελληνικής παρα-μοντερνικότητας.

Το 01 εμφανίζεται σαν ένα φουτουριστικό καμουφλάζ: οι νεαροί (ψυχοπαθείς) πρωταγωνιστές περπατούν στις χάρτινες σελίδες προσπαθώντας να παραβιάσουν το χρόνο: ερμηνεύουν τον τίτλο κυριολεκτικά [01=ψηφιακό θεμέλιο της νέας ζωής] και συμπεριφέρονται στο χαρτί σα να είναι ολόγραμμα. Τελικά συνθλίβονται πάνω στην χάρτινη ύλη του, όπως παιδάκια που απογειώνονται από την ταράτσα νομίζοντας ότι είναι υπερ-ήρωες (και μετά τσακίζονται).

Η ταινία μιλάει για το 01 σαν ένα ψυχεδελικό ελιγμό του παρελθόντος. Ο τρόπος που το περιοδικό κολακεύει και γιορτάζει το μέλλον δεν είναι παρά μια επανα-ανακάλυψη των αρχαίων υλικών: η σχέση μελαγχολίας και καύλας, ο διάλογος ανάμεσα στον αθηναϊκό ήλιο και την ονειρική γεωμετρία μιας πολυκατοικίας, τέλος η αντίληψη της τεχνολογίας ως μια ρομαντική ωραιοποίηση του μηχανικού.

Παρά το πικρό της τέλος (οι νεαροί αναγνώστες πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο από αφηρημάδα – για πόσο μπορείς να επιβιώνεις όταν μπερδεύεις τη σχέση ανάμεσα στο σαλόνι σου και το σαλόνι ενός περιοδικού), η ταινία ενσπείρει ένα κόκκο ελπίδας: αυτό που εμφανίζεται ως καινούριο, πολλές φορές είναι μια ύστατη και πανέξυπνη μηχανορραφία του παρελθόντος μέσα στο κούτελο του μέλλοντος.

cinemaislifeiscinema

(text by Alexandros Papadopoulos)