Void
Στις 28, 29,30 Ιανουαρίου επιστρέφει στο Bios η γνωστή αγγλική ομάδα Forced Entertainment, μετά την πετυχημένη περσινή της εμφάνιση με το Quizoola! Η τελευταία τους παραγωγή, το Void Story, ακολουθεί ένα ζευγάρι πρωταγωνιστών σε ένα δύσκολο ταξίδι ανάμεσα στα συντρίμμια της σύγχρονης κοινωνίας και κουλτούρας. Πέφτουν θύματα κλοπής και δέχονται από πυροβολισμούς μέχρι επιθέσεις εντόμων.
Μεγαρο Μουσικής
Η σεζόν ξεκινά μάλλον κλασικά για το Μέγαρο Μουσικής, με ένα γκαλά μπαλέτου (οι δυο τελευταίες παραστάσεις στις 14/1 και 15/1). Πρόκειται για μια συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής και της Λυρικής Σκηνής, με χορευτές από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης, όπως η Ελεονόρα Αμπανιάτο, πρώτη χορεύτρια του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, σε μουσικές των Στράους, Μάλερ, Ραβέλ, Ισάι, Χέλστεντ, Παουλί, Ωμπέρ, Προκόφιεφ, Σοπέν και Λαλό. Στις 9 Φεβρουαρίου παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη η όπερα δωματίου του Γιώργου Κουρουπού Η σκηνή των Θαυμάτων. Βασισμένo στο ομώνυμο ιντερμέδιο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και χορογραφία Αγγελικής Στελλάτου, το έργο είναι μια μαύρη κωμωδία η οποία, με πρόσχημα την παράσταση ενός πλανόδιου θιάσου στην αυλή ενός ισπανικού αρχοντικού, σατιρίζει το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία της εποχής, όπως σημειώνει ο ίδιος ο Κουρουπός. Στα μέσα Μαρτίου (17-18-19) θα έρθει και το περίφημο συγκρότημα σύγχρονου χορού Σίνταρ Λέικ. Ο στόχος της ομάδας Σίνταρ Λέικ είναι να προβάλλει νέες χορογραφίες ταλαντούχων χορογράφων. Έχοντας πια δημιουργήσει το δικό τους θέατρο στη Νέα Υόρκη, έχουν στο ενεργητικό τους ένα ολοκαινουργιο, φρέσκο ρεπερτόριο. Στην Αθήνα θα παρουσιάσουν τα έργα Sunday, again του Jo Stromgren σε μουσική του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Ten Duets on a theme of Rescue του Κρίσταλ Πάιτ, σε μουσική του Κλιφ Μαρτίνεζ και το Decadance του Οχάντ Ναχαρίν.
Εθνικό Θέατρο
Πέντε παραστάσεις μέσα στους επόμενους δύο μήνες θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο. Η αρχή θα γίνει στις 15/1 με το Μαρά/Σαντ του Πέτερ Βάις, σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου, έργο πολιτικό κι επίκαιρο, με πρωταγωνιστές τον ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης Ζαν-Πολ Μαρά και τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ. Μια εβδομάδα μετά ξεκινά και το «βαρύ πυροβολικό»: ο Δον Ζουάν του Μολιέρου, που αποτελεί και την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Αιμίλιου Χειλάκη, με μια έκπληξη: τον Γιάννη Μπέζο στον ομώνυμο ρόλο. Στις 12 Φεβρουαρίου θα ανέβει η παράσταση της εταιρείας Θεάτρου Χώρος με τίτλο Recycle. Mετα τις τελευταίες παραστάσεις της ομάδας, το Λιωμένο Βούτυρο και το Γκόλφω reloaded, περιμένουμε να δούμε το νέο τους έργο στο Σύγχρονο Θέατρο της Αθήνας. Σε πιο κλασικό μοτίβο, θα δούμε και μια αμιγώς νορβηγική παράσταση: η Κυρία από τη Θάλασσα του Ίψεν, σκηνοθετημένη από τον Νορβηγό σκηνοθέτη Έρικ Στούμπε, με τον Άρη Λεμπεσόπουλο, τη Μαρία Ναυπλιώτου και τη Λουκία Μιχαλοπούλου, που ανεβαίνει στις 19 Φεβρουαρίου. Εξίσου κλασικά θα κινηθεί και η Ομάδα 1272, που θα ανεβάσει μια σύνθεση του Ερρίκου του Στ΄ (α, β, γ) και του Ριχάρδου του Γ΄ του Σαίξπηρ, από τις 3 Μαρτίου.
Παλλάς
Μετά το Λεωφορείον ο Πόθος, τον Ιούνιο η Άντζελα Μπρούσκου επιστρέφει στο Παλλάς με το Wonderland, ένα «ριάλιτι» βασισμένο στα έργα του Λιούις Κάρολ Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Μέσα από τον καθρέφτη. Η Όλια Λαζαρίδου ως ενήλικη Αλίκη παγιδεύεται σε μια τεράστια οθόνη υπολογιστή και περιπλανιέται σε έναν μαγικό κόσμο, όπου το σκοτάδι γίνεται φως και το φως σκοτάδι. Η παράσταση ξεκινά την 1η Φεβρουαρίου για 10 μόνο παραστάσεις. Δεν λείπουν βέβαια και οι επιστροφές. Από την 1η Μαρτίου θα θυμηθούμε μια από τις γνωστότερες παραστάσεις του χοροθέατρου Οκτάνα, το Δάφνις και Χλόη -δεκαπέντε χρόνια μετά- του Κωνσταντίνου Ρήγου, σε μουσική Μορίς Ραβέλ.
Λυρική Σκηνή
Τα γνωστά προβλήματα της Λυρικής Σκηνής έχουν καθυστερήσει όλο το πρόγραμμα κι έτσι θα δουμε μαζεμένες παραστάσεις που περιμένουμε εδώ και μήνες. Από Ιανουάριο εως Μάρτιο θα ανέβουν συνολικά πέντε καινούργιες παραστάσεις. Η αρχή θα γίνει με την Τραβιάτα του Βέρντι (22-28 Ιανουαρίου στο Θέατρο Ολύμπια) σε μουσική διεύθυνση Τζοβάννι Πάκορ και Μύρωνα Μιχαηλίδη. Μετά θα δουμε τις Επτά Μικρογραφίες (21-23/2) σε πανελληνια πρώτη, σε σκηνοθεσία Νίκου Βασιλείου. Πρόκειται για επτά σύγχρονες μουσικές στιγμές, για όσους ψάχνουν κάτι πέρα από το κλασικό ρεπερτόριο, από δεκάλεπτες όπερες μεχρι μικρές σάτιρες. Το Μάρτιο θα ακολουθήσει η Μαντάμα Μπατερφλάι (26/2-7/3) του Πουτσίνι, σε διεύθυνση χορωδίας Νίκου Βασιλείου και Εμίλια Ντι Λιβερπουλ (14-23/3), σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Όπερας, σε πανελλήνια πρωτη.
Ελεύθερο θέατρο
Στις 31 Ιανουαρίου ξεκινούν επιτέλους τα δυο έργα που έχει σκηνοθετήσει ο Θωμάς Μοσχόπουλος. Θα δούμε το Ό,τι προτιμάτε του Σαίξπηρ και το Τι είδε ο Μπάτλερ του Τζο Όρτον με ένα ενιαίο σκηνοθετικό concept. Οι δυο παραστάσεις θα παίζονται εναλλάξ, εκτός από την Κυριακή που θα παίζονται μαζί σε long run. Το έργο θα ανέβει τελικά στο Θέατρο Αλίκη (και όχι στο Πειραιώς 260, όπως περιμέναμε). Στο Θέατρο Χώρα στις 28 Ιανουαρίου θα ανέβει ένα νέο ελληνικό έργο του Γιώργου Παλουμπή με τίτλο Pacman, που πραγματεύεται τα «θέλω» των σχέσεων, ενώ στις 31 Ιανουαρίου ξεκινά η Πέτρα της Υπομονής του Γιώργου Νανούρη, με θέμα τη θέση της γυναίκας στο Αφγανιστάν σήμερα. Όχι μία ούτε δύο, αλλά πέντε παραστάσεις θα αρχίσουν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μόνο μέσα στον Ιανουάριο. Τα Λιοντάρια του Βασίλη Μαυρογεωργίου και του Κώστα Γάκη (μετά την Κατσαρίδα έγιναν πια περιζήτητοι) ξεκινάνε στις 17 Ιανουαρίου - η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα· το έργο μιλάει για τα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου της Βαγδάτης, που μετά το βομβαρδισμό των Αμερικάνων το 2003 έπρεπε να μάθουν να ζουν ελεύθερα. Στις 20 Ιανουαρίου ανεβαίνει το Αδάμ και Εύα - Γράμματα από τη γη, παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Μαρκ Τουαίην, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη. Την ίδια μέρα ξεκινούν και οι Χρυσές Δουλειές του Στίβεν Τόμπσον, μαύρη κωμωδία για τον κόσμο των χρηματιστών, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Βασίλη Χριστοφιλάκη. Άλλη μια διπλή πρεμιέρα θα έχει το Θέατρο του Νέου Κόσμου και στις 24 Ιανουαρίου: Ξεκινά το έργο «Σοσιαλ-Δομη ΑΕ», παράσταση βασισμένη σε μαρτυρίες κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της πρωην κομμουνιστικής Βουλγαρίας και το Το όνομά μου είναι Rachel Corrie, παράσταση βασισμένη στα κείμενα της Rachel Corrie, τα οποία επιμελήθηκαν ο Alan Rickman και η Katharine Viner, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου. Τέλος, από τις 20 Ιανουαρίου στο Θέατρο Φούρνος θα ανέβει η Ιφιγένεια της Ευριπίδου σε κείμενο και σκηνοθεσία Σοφίας Διονυσοπούλου, που πραγματεύεται το θέμα της βίας, τη μετατροπή του θύματος σε θύτη και αντιστρόφως.
σχόλια