Σπύρος Παγιατάκης - «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
1. Τρωάδες, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Επειδή ως Θεσσαλονικιός και μέλος του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ έχω «συγγενική σχέση» με ό,τι γίνεται βόρεια.
2. Πέρσες, Εθνικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Για να δω αν ο Γερμανο-βούλγαρος Ντίμιτερ Γκότσεφ κράτησε κάποια στοιχεία από την παλαιότερη σκηνοθεσία που έκανε το 2006 στο -κλειστό βέβαια- Deutsches Theater του Βερολίνου. Ήταν, θυμάμαι, μία ακραία μινιμαλιστική παράσταση, μ’ ένα λευκό περιστρεφόμενο τοίχο για μοναδικό σκηνικό. Αυτό το κατεξοχήν αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου, η παλαιότερη από τις τραγωδίες που σώζονται, ήταν τότε μία καταγγελία για τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους, ο οποίος ταυτιζόταν με τον Ξέρξη. Άραγε, τώρα, με τον Ομπάμα;
3. Ο Άρντεν από το Φέβερσαμ, σκην.: Μάξιμος Μουμούρης, Το Σχολείον
Επειδή μού έχει μείνει στο μυαλό, από τα φοιτητικά μου χρόνια, μια θαυμαστή παράσταση στην παλιά Σάουμπινε του Βερολίνου, σε σκηνοθεσία του Κόνραντ Σβινάρσκι και σκηνικά του Κλάους Βάιφενμπαχ.
4. Κωλοδουλειά, σκην.: Άγγελος Μέντης, Από Μηχανής Θέατρο
Μόνο και μόνο για τον τίτλο κι επειδή θαυμάζω το σκηνοθέτη Μέντη, που εδώ υπογράφει τόσο τα κοστούμια όσο και τη σκηνογραφία.
5. To Χειμωνιάτικο Παραμύθι, The Bridge Project (BAM-The Old Vic-Neal Street Productions), Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Γιατί είμαι περίεργος να δω το αποτέλεσμα μιας τόσο περίπλοκης πολυεθνικής καλλιτεχνικοοικονομικής συνεργασίας (Ελλάδα, Αγγλία, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Γερμανία, Σιγκαπούρη, Ισπανία). Ευτυχώς που υπάρχει και το Ίντερνετ, αλλιώς θα ξόδευαν μόνο για τα τηλεφωνήματα ποιος ξέρει τι.
Ιλειάνα Δημάδη - «ΑΘΗΝOΡΑΜΑ»
1. Θεία Κωμωδία, σκην.: Ρομέο Καστελλούτσι, Πειραιώς 260
Γιατί ο τρόπος που ο Ιταλός σκηνοθέτης ανεβάζει το opus magnum του Δάντη είναι από μόνος του opus magnum: ένα πρωτόγνωρο, παραληρηματικό περιβάλλον, όπου άνθρωποι, ζώα και σύγχρονες τεχνολογίες συνταιριάζονται σε μια νέα ποιητική του χωροχρόνου.
2. Μπορίς Γκοντουνόφ, La Fura dels Baus, Πειραιώς 260
Δεν πρόκειται για την όπερα του Μουσόργκσκι αλλά για ένα δρώμενο-αναφορά στην τριήμερη κατάληψη που έγινε από Τσετσένους αυτονομιστές σε θέατρο της Μόσχας το 2002 και στη δολοφονική «επιχείρηση διάσωσης» από τις ρωσικές δυ-νάμεις που ακολούθησε.
3. Πέρσες , Eθνικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Γιατί θέλω να δω πώς η «δοκιμασμένη» και βραβευμένη σκηνοθεσία του τρελού 66χρονου Γερμανο-βούλγαρου θα προσαρμοστεί στις υποκριτικές ικανότητες ενός ιδανικού ελληνικού ανσάμπλ: Αμ. Μουτούση, Μ. Χατζησάββας, Ν. Καραθάνος, Στ. Γουλιώτη, Ν. Κουρής.
4. Το τερατώδες αριστούργημα, σκην.: Δημήτρης Μαυρίκιος, Μικρό Θέατρο Επιδαύρου
«Οι συμβουλές είναι εύκολες όταν έχεις δυο καρέκλες ν’ απλώνεις τα πόδια σου και μεγάλη λιακάδα» έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος στο Τερατώδες Αριστούργημά του και είμαι πολύ περίεργη να δω πώς θα το μετασχηματίσει σε παράσταση ο Δημήτρης Μαυρίκιος στη Μικρή, πλην όμως απείρως ατμοσφαιρική, Επίδαυρο.
5. Χειμωνιάτικο Παραμύθι, Επίδαυρος
Αν και το διήμερο 21 & 22/8 θεωρώ πως θα έπρεπε να βρισκόμαστε πολύ μακριά από αστικά κέντρα και θεάματα, η πρόκληση να δω τον Ήθαν Χωκ στην Επίδαυρο είναι μεγάλη, πόσο μάλλον ως πρωταγωνιστή στο Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ, στη σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ Σαμ Μέντες.
Γρηγόρης Ιωαννίδης - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Χρειάζεται βέβαια αρκετός μαζοχισμός για να υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια διλήμματα. Επιχειρώ να διαλέξω πέντε παραστάσεις που, για λόγους απροσδιόριστους ακόμα και σε εμένα τον ίδιο, με προϊδεάζουν για τον προβληματισμό που θα συνοδεύσει το φετινό Φεστιβάλ. Ας μου επιτραπεί όμως να παρακάμψω -καθόλου υποτιμητικά- τις ελληνικές προτάσεις.
1. Θεία Κωμωδία, σκην.: Ρομέο Καστελλούτσι, Πειραιώς 260
Χωρίς αμφιβολία, πρώτος στη λίστα ο Καστελλούτσι, με την πολυτοπική Θεία Κωμωδία. Είναι να απορεί κανείς που άργησε τόσο να μας επισκεφθεί. Δύσκολος και ιδιαίτερος, άμεσα οντολογικός και βαθύτατα θρησκευτικός καλλιτέχνης. Μου φαίνεται ως η πιο γνήσια και ρωμαλέα έκφραση του ποιητικού θεάτρου των ημερών μας.
2. «Ρήζενμπουτσμπαχ». Μια μόνιμη αποικία, Κριστόφ Μαρτάλερ, «Θέατρον» Ελληνικός Κόσμος
Δεύτερος στον κατάλογο ο Μαρτάλερ. Την προηγούμενη φορά στην Αθήνα, με τη Φρουτόμυγα, ο μουσικός κόσμος του έπιασε κάποιους απροετοίμαστους. Θα είμαστε πιο δεκτικοί αυτήν τη φορά;
3. RadioMuezzin, Rimini Protokoll, Πειραιώς 260
Τρίτοι οι Rimini Protokoll με τους μουεζίνηδες του Καΐρου. Ίσως η πιο δημιουργική και παρεμβατική, κεφάτη και γόνιμη παρέα στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή. Η δουλειά τους στο «θέατρο της πραγματικότητας» είναι πια πολύ αισθητή για να αγνοηθεί.
4. Φαίδρα, Εθνικό Θέατρο Μεγάλης Βρετανίας, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Το μεγάλο όμως -και πολυετές πλέον- στοίχημα του νέου Φεστιβάλ αφορά την καλλιτεχνική χρήση της Επιδαύρου. Η Φαίδρα του Ρακίνα με το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας προτείνει μια ακόμα απόπειρα συνάντησης του κλασικού με το νεοκλασικό, και μάλιστα με τις πιο υψηλές προδιαγραφές. Ασφαλώς και θα συζητηθεί.
5. Χειμωνιάτικο παραμύθι, σκην.: Σαμ Μέντες, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Και βέβαια ο Σαίξπηρ. Καταμεσής του καλοκαιριού ο Άγγλος τροβαδούρος με το Χειμωνιάτικο παραμύθι στην Επίδαυρο. Η σκέψη και μόνο αρκεί για να φέρει κοντά τους δυο σπινθήρες του δυτικού κοσμοειδώλου.
σχόλια