Επίκληση...

Πνεύματα της νύχτας...

Είστε υπόλευκα, διάφανα σχεδόν ..Με χέρια που κυματίζουν και ισχνό σώμα.

Τα αιθερικά μας κορμιά ,μόλις κοιμηθούμε, διαρρηγνύουν την αργυρά χορδή, το σύνδεσμο με το γήινο σώμα που αναπαύεται, και ίπτανται σταθερά πάνω από εμάς...

Πνεύματα της νύχτας...

Πετάτε με σχηματισμούς σμήνους πάνω από τα φώτα της πόλης, μέσα στις σκοτεινές φυλλωσιές του δάσους, γλύφετε τα αλμυρά ακροδάχτυλα της θάλασσας.

Πνεύματα της νύχτας...

Ελάτε κοντά, κοντά μας. Κάθε ένα από εσάς κρατά μια διάφανη, κρυστάλλινη σφαίρα και ένα φυσοκάλαμο. Μες στη σφαίρα , ουράνια, λαμπερά,κόκκινα και πορτοκαλί και φωτεινά πράσινα αέρια που στροβιλίζονται γρήγορα κι ανακατεύονται μαζί με πούδρα μαγικής αστρόσκονης. Τέτοια είναι τα όνειρα.Και την ώρα της αποκόλλησης των δύο σωμάτων..τη μαγική αυτή ώρα...ελάτε πνεύματα της νύχτας...φυσήξτε τα όνειρα ανάμεσα στα δύο κορμιά, ανάμεσα στο άσαρκο και στο λιπόσαρκο...

Πνεύματα της νύχτας...

Κοροϊδέψτε το αιθερικό, μην το αφήσετε να πετάξει μακρυά από το γήινο, φτιάξτε όμορφα όνειρα για να το καθυστερήσετε ,τραγικά, δραματικά όνειρα για να ξυπνήσετε τους φόβους του, αλλά προς Θεού! Μην το αφήσετε να φύγει...Μην αφήσετε τις ιδέες να κυριαρχήσουν σε αυτόν τον ατελή κόσμο...

 Stat rosa pristina nomine; nomina nuda tenemus...

Το ρόδο που έφυγε παραμένει δυνατό μες στο όνομά του. Εμείς κρατάμε άδεια ονόματα...