Από τη Σοφία Ζυγούμη
Η Ελλάδα της δημιουργίας και της ελπίδας υπάρχει και μάλιστα πιο κοντά απ΄ όσο φανταζόμαστε. Αυτό απέδειξε το TEDxAUEB που πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η σημασία του τεράστια, καθώς αποτελεί το πρώτο TEDx event που πραγματοποιείται από Ελληνικό Πανεπιστήμιο με θέμα τον επαναπροσδιορισμό της πραγματικότητας.
Όταν στις 6 Αυγούστου οι φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου πήραν το πράσινο φως για τη διοργάνωση του TEDx ήξεραν ότι είχαν πολύ δουλειά μπροστά τους. Και η δουλειά τους ήταν να βρουν τρόπο να επικοινωνήσουν τις ιδέες τους και -γιατί όχι- να τις δουν να πραγματοποιούνται. Στόχος τους επίσης ήταν να βρουν και να γνωρίσουν ανθρώπους που τα κατάφεραν, αλλά και όσους δεν τα κατάφεραν και να μάθουν και να διαδώσουν το πως και το γιατί.
Θέλησαν έτσι να εμπνεύσουν και να παρακινήσουν τη νέα γενιά να διαμορφώσει το δικό της αύριο, απαλλαγμένη από στερεότυπα και προκαταλήψεις, έτσι ώστε οι ιδέες να γίνουν πράξη. Και απ' ότι φαίνεται ο στόχος επετεύχθη. Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τις ομιλίες αλλά και τα δρώμενα του TEDx ήρθαν σε επαφή με ιστορίες και παραδείγματα ανθρώπων που ξεχωρίζουν από τα συνηθισμένα, αλλάζουν τους κανόνες και κάνουν τη διαφορά.
Η αλήθεια είναι πως η λέξη "ομιλία" αδικεί πολύ αυτό που πραγματοποιήθηκε στη σκηνή του TEDx. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι που μίλησαν, μίλησαν από καρδιάς σαν να αφηγούνταν στην παρέα τους μια όμορφη ιστορία, μεταφέροντας ο καθένας τη δική του αλήθεια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως δεν υπήρχε ούτε μια ιστορία που να μην ήταν ενδιαφέρουσα από όσες ακούστηκαν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πετρούλα Καραγιάννη που παράτησε έναν Ολλανδικό Κολοσσό για να ακολουθήσει το πάθος της για την εκπαίδευση. Γιατί; Για να χτίζει προσωπικότητες κάτι που σήμερα όπως λέει δεν γίνεται. Όπως τονίζει μάλιστα η ερώτηση που κάνουμε στα παιδιά "Τι θέλεις να γίνει όταν μεγαλώσεις" είναι λάθος. Είμαστε ήδη κάτι, απλά πρέπει να βρούμε τον τρόπο να το βγάλουμε προς τα έξω.
Εξίσου απολαυστική η ιστορία του Σωτήρη Λυμπερόπουλου που μετά από μια πράξη επανάστασης που τον ήθελε να φύγει από το σπίτι για να αναζητήσει τι θέλει να κάνει, κατέληξε στο χωριό του να μαζεύει ραδίκια. Και τι έκανε; Έγινε τροφοσυλλέκτης. Εισήγαγε στα εστιατόρια όλες τις ιδιαίτερες και ξεχασμένες γεύσεις εγκαταλείποντας την ιδέα μιας συμβατικής ζωής πίσω από ένα γραφείο. Οι ιδέες του μάλιστα καταγράφονται και στο radiki.com
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην πιο συγκινητική στιγμή του TEDxAUEB, την ομιλία του Κλήμη Πυρουνάκη. Ο κ. Πυρουνάκης είναι ιδρυτής και δάσκαλος σχολείου δεύτερης ευκαιρίας στις φυλακές Θήβας. Μόνο εφτά σχολεία λειτουργούν σε όλη τη χώρα αλλά οι επιδράσεις τους είναι ευεργετικές. Όπως εξομολογείται συνήθως από τους 100 αποφυλακισμένους οι 70 επιστρέφουν. Στην περίπτωση όμως των εγκλείστων που έχουν παρακολουθήσει μαθήματα η επιστροφή φτάνει το 6% μέσα σε έξι χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι αυτός που μορφώνεται μέσα στην φυλακή δεν ξανάρχεται.
Η ομιλία του κ. Πυρουνάκη είναι τόσο καθηλωτική μέσα στην απλότητά της που μοιάζει με λογοτεχνική αφήγηση. Μια τόσο ζωντανή αφήγηση που νομίζεις ότι βλέπεις τις γραμμές πίσω από κάθε του λέξη και κρατάς την αναπνοή σου σε κάθε του κόμμα και σε κάθε σταμάτημα της φωνής του. Όταν τελείωσε και έφυγε από τη σκηνή το ακροατήριο σηκώθηκε όρθιο και χειροκροτούσε. Τα πιο βαριά γαλόνια που κουβαλάει ο ίδιος στην πλάτη του, όπως λέει, είναι οι κουβέντες των μαθητών του "Δάσκαλε μαζί σου δραπετεύω".
Φεύγοντας από το TEDxAUEB σίγουρα κανείς δεν ήταν ο ίδιος με πριν. Η εμπειρία ήταν μοναδική όσο και η έμπνευση και η θετική ενέργεια που σε γεμίζει μια τέτοια διοργάνωση. Το σημαντικό είναι πως η θεωρητική κουβέντα έμεινε στην άκρη και ο επαναπροσδιορισμός της πραγματικότητας είναι πλέον απτός σε όλους. Όσο υπάρχουν ιδέες η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει, γιατί μπορεί ο άνθρωπος να μη χορταίνει με τις ιδέες, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές.
σχόλια