Ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι μόλις έχασες το λεωφορείο και πρέπει να πας τρέχοντας στη δουλεια.
Φεύγεις από το σπίτι τρέχοντας και τρία στενά πριν φτάσεις στη δουλειά σου διαλύεται το παπούτσι.
Φτάνεις στη δουλειά και παίρνεις τηλέφωνο τη θεόσταλτη μανούλα να σου φέρει άλλα παπούτσια...
Έρχεται η θεόσταλτη μανούλα και σου φέρνει τα παπούτσια αλλά συνειδητοποιείς ότι έχεις αφήσει τα κλειδιά σου στο σπίτι.
Λες στη μανούλα - που έχει πρόβλημα ακοής και φοράει ακουστικό - να μην βγάλει το ακουστικό το μεσημέρι για να ακούσει το κουδούνι.
Εκεί που πας να ηρεμήσεις σε πιάνει το στομάχι σου...
Ταυτόχρονα σε παίρνει το αφεντικό και σου λέει ότι όπως γυρνούσε από το εξοχικό χάλασε το αυτοκίνητο και θα αργήσει οπότε θα πρέπει να ανοίξεις εσύ το απόγευμα!
Κλείνεις το μαγαζί και πας σπίτι - έστω για μιάμιση ώρα - να ηρεμήσεις...
Χτυπάς το κουδούνι... Ξαναχτυπάς... Ξαναχτυπάς... Τίποτα...
Ξαναχτυπάς...
Τίποτα...
Ανοίγεις τη τσάντα για να βγάλεις το κινητό και συνειδητοποιείς ότι το άφησες στο μαγαζί.
Τρέχεις στο ψιλικατζίδικο στη γωνία και η ευγενική κοπέλα σε αφήνει να πάρεις από το κινητό της...
Η μητέρα σου φορούσε τα ακουστικά της τηλεόρασης και δεν άκουγε.
Γυρνάς επιτέλους σπίτι και έχεις μία ώρα να συνέλθεις και να πας να ξανανοίξεις το μαγαζί...
Αν αυτό συνεχιστεί σήμερα θα με ακούσει όλη η Αττική και τα περίχωρα...
σχόλια