Είμαι από μικρό παιδί ορκισμένος γατόφιλος, έχουν περάσει πολλές γάτες απ’ την ζωή μου κι έχω κλάψει για γάτες, το δηλώνω προκαταβολικά να προλάβω τις λάθος εντυπώσεις, αλλά τα ποστ με τα γατάκια που γελάνε, που πετάνε, που είναι μονίμως μουτρωμένα κλπ κλπ, οτιδήποτε έχει σχέση με cute γατάκια, είναι το δεύτερο χειρότερο που μπορεί να μου τύχει στο ίντερνετ (το τρίτο είναι οι διαφημίσεις στα βίντεο του youtube). Ξεφυλλίζοντας το τελευταίο Vice, όμως, (όπου υπάρχει και μία συνέντευξη της Lil Bub, φωτογραφημένης μάλιστα από τον Terry Richardson –η Lil Lub είναι μία γάτα-σταρ που, αν δεν την ξέρεις, καλύτερα) βρήκα μία είδηση για γάτες που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, επειδή δεν έχει καμία σχέση με cuteness και σπαραξικάρδια στόρι. Έχει τίτλο «Πώς να σκοτώσεις γιγαντιαίες γάτες; Πάρε μερικά γιγαντιαία σκυλιά» κι αναφέρεται στις τεραστίων διαστάσεων γάτες που έχουν εμφανιστεί στη Βόρεια Αυστραλία και είναι μάστιγα. Πολλές γάτες, χιλιάδες. Που τρώνε αβέρτα ό,τι βρουν μπροστά τους κι έχουν γίνει ο φόβος κι ο τρόμος της μικρών διαστάσεων πανίδας της περιοχής. Μία γάτα -λέει το θέμα- μπορεί να φάει περισσότερα από δύο χιλιάδες ζώα το χρόνο, κι ακόμα και μία κανονική [μικρών διαστάσεων] που ζει έξω τρώει αρκετά πουλιά, ερπετά και θηλαστικά σε ένα 24ωρο. Φαντάσου οι γιγαντιαίες (που είναι σχεδόν όσο ένα αρνί). «Είναι πολύ κρυφές, πολύ αόρατες, μοναχικές και κυνηγάνε κυρίως τη νύχτα», συνεχίζει το άρθρο, «και είναι πολύ δύσκολο να τις αιχμαλωτίσεις. Κι αν πιάσεις κάποια μία φορά, το θυμάται για πάντα και αποφεύγει τις παγίδες στο μέλλον. Στο στομάχι μιας που άνοιξαν για ανάλυση βρέθηκαν δύο sugar gliders (είναι αυτό το χαριτωμένο ζωάκι που πετάει από δέντρο σε δέντρο), ένα velvet gecko, ένα πουλί και μερικά έντομα», και δεν είχε προλάβει και να χορτάσει. Τέλος πάντων, πήραν σκυλιά μεγαλόσωμα να τις εξολοθρεύσουν, αλλά φτάνει μέχρι εδώ, δεν ήθελα να διαβάσω τη συνέχεια.
Στο ίδιο Vice είχε κι ένα θέμα με τίτλο «Πίνοντας ούρα καμήλας στην Υεμένη», για το πόσο περιζήτητα είναι τα ούρα παρθένας καμήλας για θεραπευτικούς σκοπούς (τα πίνουν για να θεραπεύσουν την ηπατίτιδα κι άλλες ασθένειες). Οι Βεδουίνοι τα χρησιμοποιούν για σαμπουάν και φάρμακο εδώ και αιώνες κι είναι μέρος της μουσουλμανικής παράδοσης. Παρόλο που οι έρευνες έδειξαν ότι είναι όλα μύθος [απλά τα πίνεις για προσωπική ευχαρίστηση, αν περιμένεις να σου περάσει η ηπατίτιδα με ούρα καμήλας την έχεις βάψει], η τολμηρή δημοσιογράφος δοκίμασε και γράφει την εμπειρία της:
«Σύμφωνα με τους ντόπιους τσοπαναραίους που μίλησα, τα ούρα από παρθένα θηλυκιά καμήλα είναι πανάκριβα λόγω της ντελικάτης γεύσης τους και των θεραπευτικών δυνάμεων που διαθέτουν και μπορεί να κοστίσουν και 15 ευρώ το λίτρο. Δεν βρήκα ούρα παρθένας, έτσι δοκίμασα μη παρθένας για 2,5 ευρώ το λίτρο. Πήρα ένα ολόφρεσκο λίτρο από κάποιον βοσκό που τον έλεγαν Αχμέντ και ήπια μια βαθιά ρουφηξιά. Η γεύση του ζεστού κάτουρου ήταν –όπως το περιμένατε- αηδιαστική. Αλλά όταν το ανάμιξα με γάλα καμήλας, όπως γίνεται παραδοσιακά, έγινε ακόμα χειρότερη. Κι είναι αδύνατο να ξεφορτωθείς απ’ το στόμα σου την επίγευση καμηλίλας που σου μένει για ώρα». ΟΚ, φτάνει μέχρι εδώ.
Όλα αυτά τα διάβαζα στο αυτοκίνητο στο δρόμο για την Επίδαυρο, για μία παράσταση που δεν ξέρω αν μου άρεσε ή δεν μου άρεσε [πολύ καλοί ηθοποιοί, πάρα πολύ καλή η απαγγελία των στίχων των ποιημάτων, είναι από τις λίγες φορές που άκουγα πεντακάθαρα κάθε λέξη, με πολύ ωραίο χρώμα φωνής, πολύ ωραίες οι μάσκες, ειδικά της αλεπούς, απίθανη, αλλά κάτι με χάλαγε στα αποσπάσματα από το Σύσσημον, τον Οιδίποδα και τις Βάκχες (;) έτσι φύρδην μίγδην, τέλειωσε και το μόνο που μου είχε μείνει ήταν η υπέροχη απαγγελία στα σκοτεινά, κάτω από τα αστέρια].
Στην Επίδαυρο πετύχαμε και το πιο ακριβό παγωτό της Ελλάδας [αν υπάρχει κάπου πιο ακριβό θα ήθελα πολύ να το μάθω], κι όταν λέω ακριβό εννοώ πάνω από δέκα ευρώ το μπολ, ένα μάλιστα έκανε 30 ευρώ (!). Δεν ξέρω τι βάζουν μέσα, κι ούτε είχα φυσικά σκοπό να το ανακαλύψω. Υπάρχει άραγε άνθρωπος με σώας τας φρένας που να δίνει τριάντα ευρώ για ένα παγωτό;
Και κάτι για επίλογο: Ο τέλειος κρύος καφές, ένα ιντερνετικό all time classic:
σχόλια