Ποιος ήταν ο βασικός λόγος που ασχολήθηκες με τα κόμικς;
Η αγάπη μου για το σχέδιο και το πάθος μου να λέω ιστορίες. Από εκεί κι έπειτα έπαιξε ρόλο η επιλογή μου να κάνω πράγματα μόνος μου, χωρίς να εξαρτώμαι από τρίτους. Βρήκα δουλειά στα κόμικς σχετικά εύκολα και προχώρησα με κεκτημένη ταχύτητα, μέχρι που χώθηκα βαθιά. Τώρα είναι η ζωή μου.
Ποιο ήταν το πρώτο κόμικ που σ’ εντυπωσίασε;
Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο κόμικς (Asterix, Tintin, Disney κ.λπ.). οπότε ναι μεν μ’ άρεσαν και τα διάβαζα συνέχεια, αλλά τα θεωρούσα και κάπως δεδομένα. Τα κόμικς που είδα κι έπαθα πλάκα ήταν η ελληνική έκδοση του Χ-men και το Camelot 3000. Δεν θυμάμαι ποιο απ’ τα δύο έπεσε στα χέρια μου πρώτο. Ένιωσα να κάνω level up κανονικά, με λάμψεις, μουσικές κι απ’ όλα.
Υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής σε αυτά που σχεδιάζεις; Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ σου;
Προσπαθώ να ζωγραφίζω αυτό που με συγκινεί και (συνήθως) ν’ αποτυπώνω μια ανθρωπιά και μια φυσικότητα σε αντίθεση με μια, ας πούμε, πιο στυλιστική αντιμετώπιση.
Ποια είναι η ιστορία του καινούργιου σου κόμικ «The dragon and the ghost»;
Χωρίς να θέλω ν’ αποκαλύψω πολλά για την πλοκή, είναι μια σκοτεινή και άγρια ιστορία για τα πράγματα που θέλουμε να έχουμε στην κατοχή μας και για το πού μπορούμε να φτάσουμε γι’ αυτά. Και έχει κι έναν δράκο κι ένα φάντασμα μέσα. Είναι ό,τι πιο σκοτεινό έχω γράψει ποτέ και εάν σας κάνει να αισθανθείτε άβολα, θα νιώσω πολύ ικανοποιημένος. Είναι στην ουσία μια αυτοέκδοση που έκανα με αφορμή τα δέκα χρόνια μου στον χώρο των κόμικς και κυκλοφορεί μόνο σε 250 αριθμημένα και υπογεγραμμένα αντίτυπα.
Ποιος είναι, κατά τη γνώμη σου, ο πιο «καυτός σχεδιαστής κόμικς σήμερα;
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον έχει στραφεί και πάλι στο πιο εμπορικό κομμάτι των αμερικανικών κόμικς, μια και οι αγαπημένοι μου ανεξάρτητοι δημιουργοί με απογοήτευσαν με τις αραιές κυκλοφορίες τους). Εκεί έχω ξεχωρίσει σχεδιαστές, όπως ο Paolo Rivera, o Olivier Coipel, o Frank Quitely και ο Stuart Immonen, για το μοναδικό τους ύφος και το αξεπέραστο eye candy που προσφέρουν.
Ποιες είναι οι τελευταίες τάσεις στον χώρο των κόμικς;
Νομίζω ότι δημιουργείται σιγά-σιγά μια τάση για πιο «συμπυκνωμένες» ιστορίες, στις οποίες θα γίνονται περισσότερα πράγματα σε λιγότερες σελίδες. Παράλληλα, έχουμε και την εξερεύνηση του digital μετώπου και αναρωτιέμαι αν αυτά τα δυο συνδέονται κάπως.
Πώς βλέπεις τα πράγματα στη χώρα μας;
Θα πω απλώς ότι χαίρομαι που όσοι μπορούμε να έχουμε συνεργασίες με το εξωτερικό μέσω ίντερνετ έχουμε μια μικρή ελπίδα.
Μπορεί ένα κομίστας να επιβιώσει στην Ελλάδα, κάνοντας μόνο κόμικ;
Αυτό ήταν δύσκολο και προ κρίσης. Τώρα, απλώς ξέχνα το. Ακόμα κι αν κάνεις εικονογραφήσεις και storyboard, και πάλι δύσκολο είναι. Επειδή δεν έχουμε κουλτούρα σχετική με τα κόμικς, εκτός ίσως από έναν μικρό πυρήνα ανθρώπων που τ’ αγαπούν. Οι Έλληνες γενικά δεν διαβάζουν, οπότε αυτό επεκτείνεται και στην ανάγνωση κόμικς. Πολλοί ενήλικες αδυνατούν να διαβάσουν ένα κόμικ μεγαλύτερο των 3 καρέ.
Έχεις συνεργαστεί με τις DC, IDW, Dark Horse. Πες μου λίγα πράγματα για την εμπειρία σου στο εξωτερικό.
Είναι πολύ ευχάριστο να λειτουργούν πιο επαγγελματικά τα πράγματα, όταν υπάρχει μια αγορά στην οποία μπορείς ν’ απευθυνθείς και δεν έχεις εσύ την ευθύνη της δημιουργίας της. Βέβαια, η καριέρα σου ξεκινά πάλι απ’ το μηδέν, που στα 30κάτι δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Το Ghostbusters πήγε καλά, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις αν ο κόσμος εκεί γουστάρει εσένα ή τους ήρωες. Αυτό που με ικανοποίησε ιδιαίτερα ήταν η θετική ανταπόκριση στο Melody και το Falling for Lionheart, που ήταν οι πιο προσωπικές μου δουλειές.
Ποιος σχεδιαστής αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
Οι επιρροές μου είναι κυρίως από την αμερικανική σκηνή, με κάποια ανεπαίσθητα στοιχεία από manga. Αν έπρεπε ν’ αναφέρω λίγους αγαπημένους, θα έλεγα τους Hernandez Βros, Will Eisner και Robert Crumb.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;
Θέλω να εμπλουτίσω το online store μου κι έχω περιέργεια να δω πώς θα εξελιχθεί. Παράλληλα, δουλεύω τρία διαφορετικά πρότζεκτ, κανένα απ’ τα οποία δεν έχει μπει ακόμα στην τελική ευθεία, οπότε δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ ν’ ανακοινώσω.
σχόλια