«Καλοκαίρι 2009, Ιούλιος. Μια παρέα νεαρών σκεϊτάδων μού προτείνει να τους συνοδεύσω στο τουρ τους στη Βόρεια Ελλάδα. Έχουν κλείσει βαν και σκοπεύουν να κινηματογραφήσουν την περιοδεία τους, για να ολοκληρώσουν το βίντεο που γύριζαν όλο το χρόνο. Μόνοι τους, χωρίς χορηγούς. Ο πιο μικρός είναι 16, ο πιο μεγάλος 19, χρειάζονται κάποιον που να είναι πάνω από 22 για να οδηγήσει το βαν, γιατί δεν τους επιτρέπεται! Μια μέρα πριν ξεκινήσουμε έπαθα γαστρεντερίτιδα, λιώμα στο κρεβάτι, έφτυσα αίμα γι' αυτό το τουρ. Έχασα 10 κιλά και κατέληξα στο νοσοκομείο στη Λάρισα, δεινοπαθήσαμε, αλλά άξιζε πραγματικά. Από το πρωί της 16ης Ιουλίου και για 8 μέρες ζήσαμε μια εμπειρία που περιλαμβάνει φανταστικά σποτς σε Λάρισα, Τρίκαλα και Θεσσαλονίκη, γνωρίσαμε ντόπιους σκέιτερ που ήταν "γαμώ" τα άτομα, συναντήσαμε μέρη για σκέιτ που ούτε κατά διάνοια δεν βρίσκεις στην Αθήνα - στην επαρχία είναι πολύ μπροστά η όλη κατάσταση. Νύχτα στη Λάρισα, σε ένα μέρος με quarter, spine, μια μικρή πυραμίδα και φώτα, σε μια πλατεία που δεν "σκάνε" ποτέ σεκιουριτάδες και μπάτσοι. Τα παιδιά έκαναν 14 και 15 ώρες σκέιτ μέσα στη ζέστη.
Συνέχεια σε ένα αγωγό νερού στα Τρίκαλα, στο ποτάμι, με τρελά barbecues, με τον Θάνο να κόβει κρέας για όλους σε ένα ντόπιο χασάπικο, φάσεις με τον ταβερνιάρη που γνωρίσαμε, ατέλειωτο ψάξιμο για spots, μπίρα, μεθύσια, πάρτι 8 δεκαοχτάχρονων. Αξέχαστες στιγμές; Το kickflip του Θάνου στην Hellexpo, στη Θεσσαλονίκη, τα απίστευτα μαρμάρινα σκαλιά στην εκκλησία στο δρόμο για τη Θέρμη, ο παπάς που μας έδιωχνε τρώγοντας παγωτό...» Ζαχαρίας, φωτογράφος.
«H ιδέα γι' αυτό το ταξίδι είχε προκύψει αρκετό καιρό πριν, όπως αράζαμε όλοι σε ένα πάρκο και σκεφτόμασταν για μια ωραία αλλαγή στη φάση μας... Μερικούς μήνες μετά είχαμε κλείσει το βαν, συγκεντρώσαμε τα απαραίτητα και εγκαταλείψαμε την Αθήνα. Η ομάδα ήταν η κλασική: Μαρούλης, Αλητάκης, Γάτας, Bryan, Serizoa, Georgi boy, Ζάνος, ο dogger Mojo που "ψήθηκε" να περάσει κάποιες μέρες μαζί μας και τέλος ο φωτογράφος, οδηγός και άνετος φίλος Ζαχαρίας, που ξεπέρασε το πρόβλημά του και απέδειξε σε όλους τι αξίζει...
Το βασικό κίνητρο ήταν να φιλμάρουμε κάποια extra shots για την ταινία μας, αλλά πέρα από αυτό δεν είχαμε ιδέα για το πού θα μένουμε και τι θα τρώμε ακριβώς. Οπότε, φτάνοντας στο πρώτο spot, που ήταν το bowl της Λάρισας, απλά κατασκηνώσαμε στο γρασίδι, δίπλα, και φύγαμε για τσούλημα στα καινούργια τερέν. Το πρώτο βράδυ ήταν απαλεψιά για κάποιους, γιατί όντας Ψυχικιώτες δεν είχαν ιδέα από κάμπινγκ, αλλά με τις τρόμπες τους κατάφεραν να δημιουργήσουν αναπαυτικά κρεβάτια για να ξεκουραστούν...
Η δεύτερη μέρα ήταν όλη αφιερωμένη στο πατίνι, καθώς πήγαμε σε πολλά spots στην πόλη και καταλήξαμε να καριερίζουμε στο bowl μέχρι αργά.
Ο επόμενος προορισμός ήταν ο πιο ενδιαφέρων, αφενός γιατί δυσκολευτήκαμε να εντοπίσουμε το κατάλληλο σημείο για κατασκήνωση, και αφετέρου γιατί τώρα οι πλέον οργανωμένοι Ψυχικιώτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα δέντρα και αυτά που έκρυβαν. Και όντως, όταν βρήκαμε το ιδανικό σημείο δίπλα στο ποτάμι, λίγο πιο κάτω από τους καταρράκτες, μάθαμε ότι στο δάσος γύρω μας κυκλοφορούσαν αρκούδες και στο στρώμα των πεσμένων πλατανόφυλλων έκαναν cruising οχιές. Τελικά, συμφωνήσαμε να φυλάξουμε σκοπιά ανά δύο γύρω απ' την κατασκήνωση, ώστε να μη σβήσει η φωτιά, αλλά μάταια, γιατί είχαμε τόσες ιστορίες να πούμε, που δεν χρειάστηκε.
Η τέταρτη μέρα ξεκίνησε σχετικά νωρίς, με βουτιές στο κρύο νερό κάτω από τους ψηλούς καταρράκτες για τσίτες. Ύστερα skate στο απίθανο fullpipe και στα Τρίκαλα. Μαζί με τον Στέργιο και τον Θανάση γυρίσαμε αρκετά μέρη μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες...! Ήταν τρελή αλλαγή από την πόλη να βρισκόμαστε πάλι στη φύση, γιατί αντί για πατίνια και λάμπες, όταν περνούσες το ποτάμι, είχες πάλι τα όπλα σου και τη φωτιά. Μείναμε τρία βράδια σ' αυτό το μέρος και όλοι, μπορώ να πω, ότι είχαμε εκστασιαστεί με τις καινούργιες δραστηριότητες που είχαμε να κάνουμε.
Έτσι, την έκτη ημέρα, αφήσαμε το δάσος και τον πεντάμετρο αγωγό για τα πιο street spots στη συμπρωτεύουσα. Φθάνοντας, πήγαμε στο εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο της Καλαμαριάς, το οποίο υποτίθεται ότι θα μας φιλοξενούσε για όσες μέρες ήμασταν στη πόλη. Ο Ζαχαρίας είχε βρει την άκρη για σπίτι κι έτσι φύγαμε για να προλάβουμε όλο το απόγευμα να "τσουλήσουμε". Το βράδυ, όμως, μιας και δεν ψηνόταν κανείς να γυρίσει στο sketchy στρατόπεδο, συνέβη κάτι ανεπανάληπτο: οι SF χωρίστηκαν. Έτσι ο Φλωρούλης, η Λουλού, και ο Παντακαβατζωμένος πήγαν στο δοχείο για ξένους, ο Ζαχ είχε το σπίτι και οι υπόλοιποι πέντε, με τη βοήθεια της ημερήσιας τρόμπας, έπρεπε να βρούμε το van για να γυρίσουμε.
Για τους απαλεψίες που μείναμε στις 4:30 να ψάχνουμε στα στενά, η τύχη μάς επιφύλασσε κάτι ξεχωριστό... Σε μια διασταύρωση ένα αυτοκίνητο φρέναρε στο stop για να περάσουμε και διέκρινα μέσα σ' αυτό μια γνωστή φυσιογνωμία. Πλησίασα να δω και από μέσα πετάχτηκε χαρούμενος ένας φίλος που λίγοι παίρνουν το respect που έχει. Ήταν ο Μάφια, που μόλις είχε γυρίσει από Ισπανία και πήγαινε σπίτι του όταν τον συναντήσαμε, για να μας πληροφορήσει ότι κάνει κατάληψη σε ένα διαμέρισμα και ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί όσο θέλαμε.
Όπως καταλαβαίνετε, είχαμε "γίνει" για τα καλά, κι έτσι φύγαμε κολλητά για το τελευταίο άραγμα της ημέρας με τον νέο μας φίλο.
Η έβδομη μέρα ήταν μόνο αποδοτική όσον αφορά το πατίνι, μιας και ενώσαμε πάλι τις δυνάμεις μας. Το spot που μας εντυπωσίασε όλους τότε ήταν η κεντρική πλατεία Θέρμης (άντε και στην Αθήνα κάτι παρόμοιο!) και το βράδυ ήμασταν όλοι για night careers στα πανεπιστήμια. Η όγδοη ημέρα είχε τα τελευταία sessions σε όσα spots μάς έμεναν και αντέχαμε, γιατί μη νομίζετε ότι με λίγο ύπνο, full skate και φούσκωμα με τρόμπες θα αντέχατε παραπάνω από οχτώ μέρες...
Τελικά, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, με μια τελευταία στάση στο ρεμπετο/rocknrollάδικο «Καφωδείο» στη Λάρισα, για το last meal του tour, που παραλίγο να είναι όντως το τελευταίο για τον Sugar, μιας και μόλις κάναμε πρόποση για ένα τέλειο τέλειωμα έπαθε κοκομπλόκο με το στομάχι του και πήγε νοσοκομείο για να τον κάνουν καλά. Γυρίσαμε με πολύ φούσκωμα και ξεφούσκωμα...
Υλικά που χρειάστηκαν
Βασική διατροφή... Σοκολάτες
Ποτό... Κλιάφα βυσσινάδα
Όπλα... Αιχμηρά μπαστούνια, μαχαίρια, αεροβόλα
Εξοπλισμός... Σανίδια, πολλά
O Bryan έκανε μπάνιο...», Θάνος
σχόλια