Δεδομένης της αναβροχιάς και της απογοήτευσης (μα να μη μου αρέσει σχεδόν τίποτα φέτος;;) αποφάσισα να σκαλίσω παλιές σειρές. Ειλικρινά νιώθω πως φέτος ελάχιστα πράγματα άξιζαν και αυτά δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει περάσει. ΟΚ, έχουμε το “Once Upon a Time” και είμαι σίγουρος πως ο καθένας έχει 1-2 σειρές που ψιλοβλέπει αλλά κυρίως με τις παλιότερες περνάμε την ώρα μας, “Spartacus”, “Fringe”, “House” και τα γνωστά. Μη λέμε πάλι τα ίδια.
Σε κάτι τέτοιες λοιπόν στιγμές αρχίζεις και σκαλίζεις αυτά που σου έχουν ξεφύγει στο παρελθόν και θα ήθελες να δεις. Υπάρχουν φυτεμένα στις περασμένες δεκαετίες διάφορα διαμάντια της μιας ή δυο σεζόν, αρκετά για να σε κρατήσουν σε περιόδους ύφεσης. Είτε πρόκειται για μίνι σειρές είτε για σειρές που κόπηκαν παρόλο που άξιζαν, τα δέκα-είκοσι επεισοδιακά είναι αρκετά συνήθως για να καλύψουν τα κενά. Και ο μεγαλύτερος θησαυρός για κάτι τέτοιο είναι η ΗΒΟ.
(Band of Brothers)
Αν σας ενδιαφέρει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ΗΒΟ έχει βγάλει δύο εκπληκτικές μίνι-σειρές. Το "Band of Brothers" που ακολουθεί μία διμοιρία αμερικανών αλεξιπτωτιστών μετά την απόβαση της Νορμανδίας και μέχρι την πλήρη παράδοση των Ναζί και το "The Pacific" που ασχολείται με τις επιχειρήσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι την παράδοση της Ιαπωνίας. Αξιόλογες (και πανάκριβες) παραγωγές και οι δύο αν και βλέπουν τα πράματα από την αμερικάνικη σκοπιά.
(Generation Kill)
Γι’ αυτούς που θέλουν κάτι πιο σύγχρονο, πάλι σε πολεμικό δράμα, υπάρχει το "Generation Kill" για το Ιράκ που δημιούργησε πολλές συζητήσεις και κουβέντες τόσο για το θέμα όσο και για την σκληρότητα και την αληθοφάνεια της. Τα ιστορικά δράματα της ΗΒΟ όμως δε μένουν στον πόλεμο αλλά συνεχίζουν και σε άλλα θέματα. Το "From the Earth to the Moon" είναι ίσως η καλύτερη τηλεοπτική και κινηματογραφική μεταφορά της μεγάλης κούρσας για την κατάκτηση του Διαστήματος τον περασμένο αιώνα, το "John Adams" μαγεύει με την απεικόνιση της Αμερικής λίγο πριν την γέννηση των ΗΠΑ και το "Rome" έχει μείνει στην ιστορία ως η πιο πιστή και εντυπωσιακή σειρά για την αρχαία Ρώμη και τον Ιούλιο Καίσαρα.
Και αν όλα αυτά σας φαίνονται πολύ αμερικάνικα, υπάρχει πάντα και το αντίπαλο δέος της Βρετανίας. Μπορεί οι εγγλέζοι να μην έχουν τόσο φανταχτερά εφέ και γραφικά αλλά η σημασία που δίνουν και στην παραμικρή λεπτομέρεια δεν αφήνει περιθώρια για αποτυχία. Το "Pride and Prejudice" του BBC με τον Colin Firth στο ρόλο του Mr Darcy μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό τηλεθεατή, αρκεί φυσικά να έχει ένα soft spot για ρομαντικές ιστορίες του 19oυ αιώνα. Αν θέλετε και λίγο περισσότερο μυστήριο και δράση, το "Sherlock" βάζει τα γυαλιά στην αμερικάνικη εκδοχή του χωρίς να αναλώνεται σε κλισέ και ατέλειωτες ανούσιες σκηνές ξύλου. Αξιόλογα είναι και τα "Life on Mars" (κλάσεις ανώτερο από το αμερικάνικο ριμέικ), και "The thick of it" (η πιο καυστική και σκληρή σειρά που έχει βγει ποτέ για τα παρασκήνια της πολιτικής).
Άπειρες ώρες τηλεόρασης λοιπόν για κάθε γούστο. Εγώ επειδή τα έχω δει τα παραπάνω τώρα ασχολούμαι με το μεγάλο μου project που λέγεται Stargate (3 σειρές, 3 ταινίες, 17 σεζόν και 344 επεισόδια). Και όποιος αντέξει!
Στο επόμενο άρθρο, σειρές που κόπηκαν αλλά πρέπει να δείτε! Έστω και αν δεν τελείωσαν ποτέ.
σχόλια