Ανατρεπτικός, δημιουργικός, λατρεύει τις βόλτες με το αυτοκίνητο και μισεί όσο τίποτα άλλο την σοβαροφάνεια. Ξεκίνησε να σπουδάζει χρηματοοικονομικά, αλλά τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το θέατρο. Του αρέσει, να βουτάει στα βαθιά, να ανυπομονεί για τις επόμενες στιγμές, αρκεί, έχοντας «το σύνδρομο του καπετάνιου», να ελέγχει τα πάντα. Μεγάλη του αγάπη: το ραδιόφωνο. Αφορμή για την συνάντηση μας, η παράσταση του, το «ΜΠΑΜ», αλλά και η μικρού μήκους ταινία του «NOT Medea» που σε λίγες μέρες θα προβληθεί διαδικτυακά.
Η κρίση έφερε το ΜΠΑΜ;
Όχι, η κρίση κάνει τους άλλους να θέλουν να τα δουν. ‘ΜΠΑΜ’, συμβαίνουν εντός και εκτός κρίσης, απλά πολλές φορές δεν φτάνουν στα πρωτοσέλιδα ή δεν είναι σημεία αναφοράς. Το «ΜΠΑΜ» έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Η ουσία του δεν είναι η έκρηξη, η αντίδραση, δεν είναι η ανατροπή στο τέλος του έργου-που δεν μπορώ να πω- αλλά το στερεότυπο και ο τρόπος που αφουγκράζεται κανείς την παρουσία ενός άλλου ανθρώπου δίπλα του. Να μπορείς μέσα σε 15 δευτερόλεπτα, με το που δεις κάποιον, να κρίνεις βάσει εμφάνισης, περπατήματος, μυρωδιάς ή αύρας, ποιος είναι και τι θέλει. Την ευκολία του να κρίνεις από την εξωτερική εμφάνιση την έχουμε όλοι.. Εμείς ως παράσταση, θέτουμε το ερώτημα, μέσα σε 10-15’’, ποιος πράγματι θα μπορούσε να είναι υποψήφιος βομβιστής ή τρομοκράτης; Και σου δείχνει ότι οι σκοτεινές πλευρές μπορεί να υπάρχουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Οι νέοι σήμερα επιλέγουν την σιωπή ή την αντίδραση; Μέσα από τα social media θα μπορούσε να ξεκινήσει μια επανάσταση;
Οι επαναστάσεις δεν ξεκινούν ‘μέσα από κάτι’, συμβαίνουν όταν πρέπει να συμβούν. Οι νέοι δεν νομίζω ότι σιωπούν, ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο του. Είτε είναι τα άκρα, που δεν με εκφράζουν αλλά τα αντιμετωπίζω με μια μικρή συμπάθεια, εκ του συμπάσχω. Eίτε για να μιλήσω για τον κλάδο μου, υπάρχουν παραστάσεις πάρα πολλές, ανεξάρτητες, μουσικές, καλλιτεχνικές, σε απλήρωτες εποχές που δείχνουν ότι σε σχέση με το παρελθόν, είναι καλύτερα. Περιλαμβανομένης και της απάθειας ως άποψης, που μπορεί να μην είναι πλειοψηφία αλλά είναι άποψη. Το πιο γραφικό όλων είναι όταν γίνεται ένα τουμπουρλούκι, άνθρωποι που δεν έχουν ενδιαφέρον επί της ουσίας για το δεδομένο, να σχολιάζουν και να κοτσάρουν και μια Lana Del Rey από κάτω. Aυτό είναι το χειρότερο, η ‘pop-οποίηση’ του οτιδήποτε.
σχόλια