Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με μία λέξη μόνο τη ζωή στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες, η πιο σωστή πιθανότατα θα ήταν «κινητικότητα». Η πόλη πάλλεται και βρίσκεται συνεχώς σε οργασμική αναδόμηση. Η κρίση δεν αφήνει χώρο για δεύτερες ευκαιρίες – αν κάτι δεν τσουλάει, πρέπει να αλλάξει ή να γκρεμιστεί τελείως, είτε πρόκειται για μπαρ, εστιατόρια και θεατρικές σκηνές, είτε για πιάτσες ολόκληρες. Οι επιχειρηματίες βρίσκονται σε ένα αδιάκοπο κυνήγι για να καταφέρουν να αποσπάσουν τον πολυπόθητο χαρακτηρισμό «hot spot» που θα κάνει τις επιχειρήσεις τους υγιείς και κερδοφόρες – χαρακτηρισμός, ωστόσο, που σίγουρα δεν θα τις συνοδεύει εσαεί. Το κοινό ακολουθεί αλαφιασμένο, όμως υποψιασμένο ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της πόλης. Δεν καταπίνει αμάσητο ό,τι του σερβίρουν, αφού πλέον στα social media γίνεται τελικά όλο το παιχνίδι: το word of mouth είναι αυτό που κρίνει το τελικό αποτέλεσμα στο καθετί και όσα γράφονται από το ίδιο το κοινό δεν ξεγράφονται εύκολα ούτε από τα κανονικά media ούτε από τους φιλόδοξους δημοσιοσχετίστες.
Η Αθήνα ψάχνεται, ανανεώνεται και αναπνέει ξανά, και αυτό είναι το ζητούμενο.
Το πείραμα του Ρομάντσου λειτούργησε απολύτως επιτυχημένα και η «θερμοκοιτίδα» πολιτισμού που συντέλεσε στην αναγέννηση μιας ολόκληρης γειτονιάς στην Ομόνοια μπαίνει πλέον σε κανονική λειτουργία μετά από τους πρώτους μήνες πιλοτικής λειτουργίας. Η ομάδα του Bios, όμως, δεν επαναπαύεται. Η ταράτσα του meeting point της Πειραιώς έζησε όμορφες καλοκαιρινές βραδιές, και πλέον το ανανεωμένο μπαρ του ισογείου λειτουργεί υπό την επωνυμία Tesla. Άλλες μεμονωμένες προσπάθειες που μπορούμε να πούμε ότι έχουν προκαλέσει αίσθηση, βρίσκοντας σταδιακά το κοινό τους, είναι το Some Bizzare στη Σοφοκλέους, που ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες έδωσε ζωή στο ξεχασμένο αίθριο της Alpha Bank, ο Κύριος, στην πλατεία Μαβίλη, που ανανέωσε το ενδιαφέρον για την πάλαι ποτέ κραταιά πιάτσα, καθώς και το Φουάρ στη Μητροπόλεως. Κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω είναι ο –πρακτικός, αισθητικός και «μοδάτος»– χαρακτηρισμός του «πολυχώρου» που τα συνοδεύει και βοηθά στην προσέλκυση κοινού όλες τις ώρες της ημέρας.
Αλλά και στο clubbing είχαμε έντονη κινητικότητα. Το υπόγειο του Senza στη Λέκκα «βάραγε» γερά όλους τους προηγούμενους μήνες. Η λειτουργία του open air dance club Maze στον Βοτανικό, στην αυθεντικά underground περιοχή της Ορφέως, σηματοδότησε μια προσπάθεια μετακίνησης του crowd που θέλει να χορέψει σε καθαρόαιμα πάρτι άλλων εποχών σε μια περιοχή που έχει τα φόντα να αναδειχθεί αρκετά το επόμενο διάστημα. Η γειτνίαση με το Βυρσοδεψείο και τα χειμερινά πάρτι της αποθήκης στην Area 19 συμβάλλουν στη διατήρηση της κινητικότητας και τον χειμώνα, προς το παρόν. Γενικότερα, ο τομέας των κλαμπ ίσως είναι αυτός που επανεφευρίσκει τον εαυτό του πιο συχνά απ' όλους τους άλλους. Το υπόγειο της Πατριάρχου Ιωακείμ, πρώην Dragoste και Dybbuk, πλέον πλασάρεται σε άλλη λογική, ως Nid, το παλιό Letom στο Γκάζι έχει γίνει Dive, παραδίπλα λειτουργεί το Loft πάνω από ένα μεϊνστριμάδικο στη θορυβώδη Τριπτολέμου και κάπως έτσι η κίνηση μετακομίζει συνεχώς. Ακόμα και χώροι που λειτουργούσαν ως μπουζούκια (Ιερά Οδός, Βοτανικός) επιστρατεύονται για να φιλοξενήσουν μεγάλα διεθνή ονόματα ή φεστιβάλ, όπως το αποψινό χειμερινό Plisskën. Πάντως, αν υποθέσουμε ότι την τελευταία δεκαετία οι πιάτσες που λειτούργησαν μαζικά ήταν του Ψυρρή, το Γκάζι και η πλατεία Αγίας Ειρήνης, η αλλοίωση του αρχικού χαρακτήρα των περιοχών αυτών πια είναι μάλλον μη αναστρέψιμη, το «υποψιασμένο» κοινό ανηφορίζει προς το Σύνταγμα, αναδεικνύοντας ξανά την Κολοκοτρώνη και την Περικλέους, και ποιος ξέρει πού θα κατευθυνθεί έπειτα!
Στα θεατρικά δρώμενα, η επαναλειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ήταν το γεγονός της χρονιάς και αναμένουμε ακόμα πολλά από τον επιβλητικό φορέα που μάλλον το ψάχνει ακόμα. Δεκάδες μικρές σκηνές, δώματα και άλλοι χώροι ανοίγουν και κλείνουν διαρκώς, προσπαθώντας να στεγάσουν την παράνοια των 1.000 παραστάσεων της φετινής σεζόν. Στη γεύση η επανεφεύρεση αφορά πρωτίστως τις γαστριμαργικές μόδες. Μαγαζιά για frozen yogurt, φαλάφελ, λουκουμάδες, ξηρούς καρπούς και τόσα άλλα στον τομέα του street food ξεφυτρώνουν συνεχώς, ενώ στην υψηλή γαστρονομία το στοίχημα της σύμπραξης 5 κορυφαίων σεφ που μόλις άνοιξαν το πολυαναμενόμενο Cookoovaya θα κριθεί το επόμενο διάστημα.
Η επανεφεύρεση μιας ολόκληρης πόλης συντελείται σταδιακά κι έχει πολλές διαβαθμίσεις. Επανεφεύρεση και αναγέννηση σε Πανεπιστημίου και Φάληρο θα γινόταν αναμφισβήτητα με το μαμούθ του Rethink, που προς το παρόν έχει παγώσει. Όμως η πρόσφατη δημιουργία ενός τεράστιου καινούργιου παιχνιδάδικου Μουστάκα στην πολύπαθη πλατεία Μοναστηρακίου θα φέρει, ενδεχομένως, αέρα ανανέωσης, ειδικά την περίοδο των γιορτών; Ακόμα και το πρόσφατο κόψιμο της μπουκαμβίλιας στη Μητροπόλεως, που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ήταν μια αλλαγή τοπίου. Το συμπέρασμα είναι ότι η Αθήνα ψάχνεται, ανανεώνεται και αναπνέει ξανά, και αυτό είναι το ζητούμενο.
σχόλια