Βριλήσσια
Δευτέρα, 7 Μαρτίου
7.00 π.μ.
Οι πρώτες ακτίδες του ηλίου που τρυπώνουν στην κάμαρη μου μέσα από τα λούστροπατζουρόφυλλα και τις αραχνούφαντες κουρτίνες, με ξυπνούν με τον πιό γλυκό τρόπο. Την όσφρησή μου σήμερα δεν κυριεύει μόνο η πρωινή αφαγίλα αλλά και το λιβάνι από τους κάτω ορόφους του σπιτιού, ενώ στα αυτιά μου ηχούν χαρμόσυνες λαικές μελωδίες από τα ευτελή τηλεοπτικά προγράμματα που συνηθίζει να παρακολουθεί το πρωί η υπηρέτρια.
Φορώ το μεταξωτό σαμπανιζέ ρομπίδι μου και κατεβαίνω να πάρω πρωινό με την υπόλοιπη οικογένεια, όταν ξαφνικά παρατηρώ πως το εικανοστάσι δίπλα στο βεσέ, όπου το καντηλέρι σιγοκαίει ολημερίς και ολονυκτίς, σήμερα είναι δαφνοστολισμένο. Ω μα ναί! Είναι Καθαρή Δευτέρα! Ενθουσιασμένος και φουριόζος συνάμα, κατεβαίνω τις μαρμάρινες σκάλες του παλιού αρχοντικού και περνώντας το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο σαλόνι, φτάνω στο τέταρτο, όπου έκθαμβος παρατηρώ ένα μπουκάλι άζαξ γραπωμένο στα καλοβερνικωμένα βαθυκόκκινα νύχια της μαμάς. Βλέποντας την έκπληξή μου, η μητέρα μου εξηγεί πως, χάριν παράδοσης ,αναγκάστηκε να μοιραστεί τις δουλειές με το υπηρετικό προσωπικό. Όλη η οικογένεια δείχνει ασυνήθιστα ευδιάθετη, χωρίς βέβαια να εξαιρείται και ο σκύλος Αριστομένης που αυνανίζεται στο βελούδινο πόδι του καναπέ (κάτι που συμβαίνει σπάνια τις πρωινές ώρες). Καθόμαστε στο τραπέζι και μιλάμε δυνατά και χαρούμενα, όσο η υπηρέτρια μας σερβίρει το πρωινό μας. Το δρύινο τραπέζι είναι γεμάτο με λογής λογής γλυκίσματα, ωστόσο, αίσθηση προκαλεί η απουσία του μπέικον που συνηθίζουμε να τρώμε τα υπόλοιπα πρωινά.
Η μητέρα μας ανακοινώνει ότι από σήμερα και για τις επόμενες 40 μέρες θα νηστεύουμε μιάς και το meditation δεν κατάφερε να επαναφέρει την πνευματική της ισορροπία. Η παρθένα αδελφή τότε, ρωτάει αγωνιωδώς αν η νηστεία περιλαμβάνει και απόχη από ανθρώπινο κρέας αλλά πνίγει την απορία της σε μια μεγάλη κουταλιά πουτίγκας μετά το αυστηρό βλέμμα του πατέρα. Ο πατέρας μας ανακοινώνει ότι μετά το πρωινό θα μας επιτραπεί να επιχειρήσουμε το καθιερωμένο πέταγμα αετού με τον σοφέρ της οικογένειας, ενώ το απόγευμα η οικογένεια θα πάρει τον περίπατο της στο Golden Hall και όχι στον εθνικό κήπο όπως συνηθίζει. Σήμερα συνειδητοποίησα ότι η ευτυχία κρύβεται στις απλές καθημερινές χαρές και όχι στην ακριβή ζωή και τα πολυτελή ταξίδια (αν και δεν βλέπω την ώρα για την Πασχαλιά που θα επισκευθούμε το Dubai και θα ξεσκίσουμε την golden του πατέρα)…
σχόλια