Πέρα από την εκτίμηση στη Χάρις Αλεξίου, που θα ήταν κοινότοπο να επαναλάβω τους λόγους, να η δική μου αιχμή στο κορσικάνικης καταγωγής τραγούδι «Το μυστικό»:
Η μπαλάντα της ανιψιάς του Βοναπάρτη!
Μέσ' της Κορσικής τη νύχτα
μια τσιγγάνα χαρτορίχτρα
ρίχνει τα χαρτιά.
Ανιψιά του Βοναπάρτη
στης οικογενείας τον χάρτη
βρίσκει σιγουριά.
Ως μικρή Ναπολεοντία
κι ως Κορσικανή κυρία
βλέμμα θαλερό
Θα 'θελε να γίνει αρτίστα
μα μελαγχολεί στην πίστα
λόγω... Βατερλό.
Στα χαρτιά παρηγοριέται
και σαν μπαλαντέρ πετιέται
μέσ' απ' την καρδιά.
Ο καημός του πρόγονού της
που δεν βγαίνει από το νου της
και του τραγουδά...
Ρεφρέν
Ε βουαλά, ζετέμ, καημένε
Ναπολέοντα,
τζάμπα έκλινες τα ρήματα
στον μέλλοντα.
Είχες μέλλον μα το έφαγε
ο αόριστος
κι έτσι τέλειωσες το σόου σου
εξόριστος.
Τι τους ήθελες τους δρόμους
και τις θάλασσες
πάνω που 'χες το σουξέ σου
μας τα χάλασες.
Σ' έφαγε η Ιωσηφίνα
και η παρέα σου
πιο καλά να σε είχε σφάξει
ο κουρέας σου.
Μέσ' της Κορσικής την αύρα
μια τσιγγάνα όλο λαύρα
ονειρεύεται.
Πως χορεύει σε ένα πάρτι
με το θείο Βοναπάρτη
και του κλαίγεται.
Θείε Ναπολέων, πού είσαι
να ορμήσεις στο άψε-σβήσε
μέσα στο όνειρο.
Λέν' πως σου 'λειπε το μπόι,
αν και ήσουν κάου μπόι,
το κακόμοιρο.
Ας ερχόσουν να με πάρεις
ως ζουμπάς κι ως καβαλάρης
τι θα πείραζε;
Θα σου έδινα τα πάντα
κι όλη η Κορσική απ' την μπάντα
ας μας κοίταζε.
Ρεφρέν
Ε βουαλά ζετέμ, καημένε
Ναπολέοντα, κ.λπ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
σχόλια