Στο βιβλίο Ένας πολύ γλυκός θάνατος η Σιμόν ντε Μποβουάρ περιγράφει το θάνατο της μητέρας της Φρανσουάζ ντε Μποβουάρ από καρκίνο. Ο φόβος, η ελπίδα και κυρίως ο ωμός πόνος εναλλάσσονται με αναμνήσεις από την παιδική ηλικία αλλά και σκέψεις πάνω στις σχέσεις της Σιμόν με τη μητέρα της. Όπως σημειώνει ο μεταφραστής του βιβλίου Γιώργος Ξενάριος, «η Μποβουάρ αυτοβιογραφούμενη απεκδύεται το ένδυμα της συγγραφέως και φοράει τα απλά ρούχα της θυγατέρας που οδύνεται. Η απώλεια της μάνας πυροδοτεί μέσα της διαδοχικούς ψυχολογικούς μηχανισμούς: ενοχές, χαρές, θλίψεις, αναμνήσεις, φόβοι, φοβίες διαπλέκονται σ' ένα ενιαίο αφηγηματικό πεδίο, από το οποίο λείπει το ζωτικό, για τη λογοτεχνία, ψεύδος της επινόησης».
Το βιβλίο, που γράφτηκε το 1964, θεωρείται μια από τις καλύτερες διηγήσεις πάνω στην επώδυνη απώλεια. Το Ένας πολύ γλυκός θάνατος ανήκει σε μια ξεχωριστή κατηγορία αυτοβιογραφικών βιβλίων στο ήδη μεγάλο αυτοβιογραφικό κομμάτι του έργου της Ντε Μποβουάρ: μαζί με την Τελετή των αποχαιρετισμών, που έγραψε για την αρρώστια και το θάνατο του Σαρτρ, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελεί νοσηρή αυτοβιογραφική διήγηση της απώλειας.
σχόλια