«Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια», διαβάζω σε ένα σύνθημα σε τοίχο του κέντρου. Αναρωτιέμαι, πώς ένα στιγμιαίο λάθος μπορεί να σου αλλάξει την ζωή; Πόσες φορές δεν ξεπεράσαμε με αδιαφορία νεαρά άτομα που σου ζητούν στο δρόμο να κάνεις ένα δωρεάν test για τον ιό HIV; Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά την αλήθεια που, τελικά, την μαθαίνεις μόνο αν την ζήσεις; Με τον Αντώνη Παπάζογλου δώσαμε ραντεβού στο Μοναστηράκι ένα χειμωνιάτικο απόγευμα. Ο Αντώνης είναι ένας άνθρωπος που μιλάει ανοικτά χωρίς δεύτερες σκέψεις και συναισθηματισμούς για ένα θέμα που οι περισσότεροι προτιμούν να το «κρύβουν κάτω από το χαλί». Είναι οροθετικός.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1979, έζησα 20 χρόνια σε μια πόλη της επαρχίας και από το 2008 ξανά στην Αθήνα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μου αρέσουν τα αγόρια. Μιλάμε για την δεκαετία ’90, η κατάσταση στην επαρχία ήταν και είναι περιοριστική, διάχυτος συντηρητισμός, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα και ιντερνέτ δεν υπήρχε. Μιλάμε για φυλακή. Ο συγκεκριμένος μικρούλης gay αλληλογραφούσε με άλλους που βρίσκονταν στην Αθήνα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επικοινωνήσει με ανθρώπους που μπορείς να πεις πέντε πράγματα παραπάνω. Σου δίνει μια ψευδαίσθηση ότι κάνεις κάτι περισσότερο από το τίποτα. Μου μετέδιδε χαρά που λάμβανα γράμματα από τύπους που δεν συνάντησα ποτέ. Τότε στην ελληνική επαρχία αρκετός κόσμος επικοινωνούσε μέσω αγγελιών που έβρισκε σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Βέβαια, έπρεπε να αποκτήσεις ταχυδρομική θυρίδα για να μπορείς να παίρνεις μόνος σου τα γράμματα, χωρίς να βλέπουν οι γονείς.
Μετά βρέθηκα στην Αθήνα. Ήμουν στην αρχή στο ενδιάμεσο, ένιωθα να ελκύομαι συναισθηματικά από γυναίκες, πήγα με γυναίκα, αλλά δεν…
Μετά έκανα σεξ με άντρα και είδα ότι μου άρεσε, οπότε και σιγουρεύτηκα περί σεξουαλικότητας. Ίσως να άργησα κιόλας. Θυμάμαι ότι μέχρι τα 14 δεν ήξερα ότι οι άντρες μπορούν να πηγαίνουν με άντρες!
>> Διάβασε τη συνέχεια της συνέντευξης στο site του ΓΚΡΕΚΑ.
σχόλια