Αρμαντέιλ. Με αφετηρία αυτό το όνομα, μια διαθήκη γραμμένη από έναν ακόλαστο ευγενή το 1832, μας οδηγεί σε μια σπουδαία ιστορία μυστηρίου. Δυο άνθρωποι με το ίδιο όνομα και ανάμεσά τους μια όμορφη και μυστηριώδης γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν και μανία εκδίκησης. Μοιραίοι έρωτες, ίντριγκες, δολοπλοκίες, εξαπατήσεις, και δολοφονίες δημιουργούν ένα σκηνικό μέσα στο οποίο αναδύεται το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.
Βασισμένη στο 1.200 σελίδων μυθιστόρημα του Ουίλκι Κόλινς, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, η παράσταση την οποία σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και παίζεται στο Σύγχρονο θέατρο, μέσα από την λογοτεχνική αφήγηση ξεδιπλώνει ένα ανάγλυφο χαρακτήρων και καταστάσεων, με τους ήρωες να έχουν πάντα δυο όψεις. Μια φανερή και μια κρυφή, η οποία και οδηγεί τις πράξεις τους αλλά και τους ίδιους πολλές φορές στην καταστροφή. Και είναι αυτή η κρυφή πλευρά κυρίως, αυτή που οδηγεί στις πράξεις τους.
Η παράσταση μοιάζει με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, στο οποίο κάθε δράση υπαγορεύει την αντίδραση και κεντρικό πρόσωπο που οδηγεί τα νήματα της ζωής των άλλων και τον εαυτό της στην καταστροφή, μια εξαιρετική ηθοποιό της νέας γενιάς , την Μαρία Κίτσου. Την συναντήσαμε για να μιλήσουμε για αυτό το τόσο ενδιαφέρον βικτωριανό μυθιστόρημα και την μεταφορά του επί σκηνής.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΙΤΣΟΥ
Αυτό το είδος της λογοτεχνίας το αγαπάτε;
Μου αρέσει πολύ η ρομαντική λογοτεχνία, η γοτθική, αυτή που έχει σχέση με το μεταφυσικό και το υπερφυσικό. Με κεντρίζουν όλα αυτά τα θέματα. Πάντα είχα στο μυαλό μου να ανεβάσω ένα λογοτεχνικό έργο, τα τελευταία πέντε έξι χρόνια διαβάζω συνεχώς λογοτεχνία με σκοπό να αποδοθεί στο θέατρο.
Ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Δεν έχω μόνο έναν, αλλά λατρεύω τον Μάθιου Λούις που έχει γράψει τον Καλόγηρο. Είναι ένα από τα όνειρά μου να γίνει και αυτό στο θέατρο.
Το Αρμαντέιλ πώς το βρήκατε;
Ήμουνα στο αεροδρόμιο και έψαχνα βιβλία και έπεσα επάνω του. Το διάβασα και τρελάθηκα. Είχα συνεχώς στο μυαλό μου, πώς θα γίνει αυτό το πράγμα. Μετά από ένα χρόνο κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, το διάβασα και αποφάσισα ότι πρέπει να το κάνω οπωσδήποτε. Το έδωσα στον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, του άρεσε και εκείνου πολύ και το αποφασίσαμε. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά το πιστέψαμε με όλη την καρδιά μας.
Υπήρχε κάποιο κριτήριο στο να βρείτε μια ηρωίδα και να σας αρέσει να την υποδυθείτε;
Το κριτήριο μου ήταν να βρω μια ηρωίδα που δεν είναι γλυκούλα, ρομαντική. Ήθελα κάτι πιο «σατανικό». Πιο σύνθετο. Εκεί είναι και το ζουμί.
Επίσης δεν κάνατε θεατρικούς διαλόγους, αλλά κρατήσατε την αφήγηση επί σκηνής.
Αυτό μου αρέσει πολύ. Έχει τη βάση του σε αυτό που σας είπα: ότι ήθελα να κάνω την λογοτεχνία θέατρο. Θέλω τον πλούτο, τον πλουραλισμό και την γοητεία που έχει το λογοτεχνικό κείμενο, την αφήγηση, το διάλογο, τις σκέψεις.Έτσι το κρατήσαμε. Αυτή η συγκεκριμένη αφήγηση έχει μεγάλη σημασία.
Υπάρχει μια τάση να κάνουμε τη λογοτεχνία θέατρο;
Υπάρχει, και τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα. Εμένα η αγάπη μου αυτή ξεκίνησε από τον Ηλίθιο.
Πιστεύετε ότι η σκηνοθεσία κρατά ένα σπουδαίο ρόλο; Η θεατρική διδασκαλία σε τέτοια κείμενα;
Ειλικρινά θα σας πω, είναι πρώτη φορά που το έζησα αυτό, σε αυτή την παράσταση, με τον Κωνσταντίνο. Δουλέψαμε λέξη-λέξη. Αν είσαι ηθοποιός που εμπλέκεσαι, παίρνεις, δίνεις περιμένεις να ακούσεις αυτό είναι απαραίτητο. Πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω μέχρι ποιο σημείο μπορώ να φτάσω. Να εμπιστευθώ το ένστικτό μου, να ακολουθήσω. Το είχα παράπονο μέχρι τώρα. Ήθελα να δουλέψω το λόγο, όχι μόνο την κίνηση ή να κάνω αυτοσχεδιασμούς.
Σας απασχόλησε η διάρκεια της παράστασης;
Όχι δε με φόβισε γιατί ο κόσμος τιμά τις πολύωρες παραστάσεις. Δε μου αρέσει η νοοτροπία του να είναι οι παραστάσεις μιάμισι ώρα. Όχι. Αφιερώνεις τη βραδιά σου σε ένα θέαμα. Εδώ είναι σαν να διαβάζεις ένα ωραίο βιβλίο. Είναι μια υπέροχη ιστορία που δε την βαρεθήκαμε ποτέ. Οπότε αφού δε την βαρεθήκαμε εμείς που την έχουμε διαβάσει τόσες φορές, πιστέψαμε ότι θα ενδιέφερε και τον κόσμο. Άλλωστε ο στόχος μας ήταν να κάνουμε κάτι με αγωνία, με σασπένς και ο κόσμος να θέλει να δει τι συμβαίνει παρακάτω, να συμπάσχει με τους ήρωες, ακόμα και με την «κακιά» πρωταγωνίστρια. Ποντάρεις στα διλήμματα και τις διαμάχες των ίδιων των χαρακτήρων.
Ας μιλήσουμε γι αυτή την ηρωίδα.
Είναι μια γυναίκα, η οποία θεωρεί τον εαυτό της αδικημένο από παιδί. Με εντυπωσιάζει ότι στη διάρκεια αυτής της ζωής αποπειράται πραγματικά να την αλλάξει, αλλά όλα την οδηγούν στο κακό στο έγκλημα. Πιστεύω ότι η απελπισία της είναι αυτή που την οδηγεί κυρίως σε αυτές τις πράξεις αλλά και μια τάση που έχει προς το εύκολο χρήμα και την πολυτέλεια.
Εσείς σε προσωπικό επίπεδο πως αντιμετωπίσατε αυτή την ιστορία;
Εγώ έκλαιγα στην αρχή, όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο. Γιατί μέσα στην κακοήθειά της αυτή η γυναίκα έχει μια ανθρωπιά. Κάποια στιγμή παραιτήθηκε από την κακία της και προσπάθησε και να αγαπήσει. Άφησε την αγάπη να μπει στη ζωή της και να αλλάξει, αλλά δυστυχώς η αγάπη αυτή διαλύθηκε. Δεν δικαιολογώ τα όσα κάνει, επειδή πολλοί έχουν μια δύσκολη ζωή αλλά δεν καταφεύγουν στο έγκλημα. Δεν την κρίνω.
Πώς αντιδρά το κοινό;
Πρώτα από όλα μας λένε ότι δεν βαρέθηκαν. Επειδή αυτό ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για εμάς, μας κάνει και πολύ χαρούμενους. Είναι πολύ ενθαρρυντικό, αν σκεφτούμε ότι κάναμε μόνοι μας την παραγωγή, και είχαμε ένα λόγο παραπάνω να αγωνιούμε. Τελικά το ενδιαφέρον του κειμένου και της αφήγησης τους κερδίζει.
__________
Πληροφορίες:
Μετάφραση: Σάντυ Παπαϊωάννου
Διασκευή: Μαρία Κίτσου - Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη - Παναγιώτης Λαμπριανίδης
Φωτισμοί - Video: Τάκης Λυκοτραφίτης
Παίζουν: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χάρης Αττώνης, Λάζαρος Βαρτάνης, Ελένη Κάκκαλου, Ζωή Καραβασίλη, Μαρία Κίτσου, Μάριος Μακρόπουλος, Σύνθια Μπατσή, Φάνης Παυλόπουλος
Οι επόμενες παραστάσεις του Αρμαντέιλ στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας είναι:
Μεγάλη Δευτέρα, Μεγάλη Τρίτη
Δευτέρα έως και Παρασκευή μετά το Πάσχα
σχόλια