Όσοι είδαμε το «Transformations» στον αίθριο χώρο του Μουσείου Μπενάκη στο πλαίσιο του Synch τo 2006 δεν το έχουμε ξεχάσει - η είδηση ότι η παράσταση θα παιχτεί για μια ακόμα βραδιά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μάς γέμισε χαρά. Το μακρινό καλοκαίρι του 2006, στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη είχε στηθεί μια μεγάλη γιγαντοοθόνη κι ο κόσμος είχε συρρεύσει κατά εκατοντάδες για ν’ ακούσει το έργο του Κωνσταντίνου Βήτα που συνοδευόταν από ένα εντυπωσιακό video art του Γιώργου Θεωνά.
Κάποιοι είχαν πει ότι η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα πάνω στο έργο του Χατζιδάκι «παραήταν πειραματική». Άλλοι ήταν ενθουσιασμένοι. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Βήτα, «το έργο είναι μια ανάγνωση του έργου του Μάνου Χατζιδάκι. Δεν είναι δικό μου έργο, είναι ένα workshop ανάμεσα σ’ αυτόν και σε μένα». Το πολύ ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο έργο, πάντως, είναι ότι αποτελεί ένα ενιαίο οπτικοακουστικό σόου, καθώς το μουσικό μέρος «κολλάει απόλυτα» με το video art έργο που σχεδίασε και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Θεωνάς. Θυμάμαι ακόμα ότι το έργο του Θεωνά είχε κομμάτια animation, που έμοιαζαν με ασπρόμαυρα κόμικ ζωγραφισμένα στο χέρι, σε συνδυασμό με ρεαλιστική φωτογραφική απεικόνιση: το πρόσωπο ενός όμορφου άντρα, τρία ταμπόν που γέμιζαν σιγά σιγά αίμα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα θέαμα διαρκούς υπαρξιακής αναζήτησης - μοναξιά κι ομορφιά μαζί. Το έργο δουλευόταν για τέσσερα ολόκληρα χρόνια και, όπως έχει δηλώσει ο Κ. Βήτα, «δεν μ’ ενδιέφερε τόσο να κάνω επανεκτελέσεις όσο να ξύσω επιφάνειες, να δημιουργήσω μουσικούς τοίχους και μανιέρες, ν’ απομονώσω το πρώτο υλικό και να το τοποθετήσω σε άγνωστο περιβάλλον».
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς στέκεται το έργο πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη φορά που παρουσιάστηκε.
Διάβασε εδώ τον Κ Βήτα να μιλάει για το Transformations Live
σχόλια