του Τζον Μίλινγκτον Σινγκ Σκηνοθ.: 'Αν. Κοκκίνου.
Διαβάζοντας το δελτίο τύπου της συγκεκριμένης παράστασης και αναμένοντας να παρακολουθήσω το "αριστούργημα" του Σινγκ, δεν το κρύβω: περίμενα περισσότερα. Βέβαια, τα μέσα βοηθούσαν: όμορφο θέατρο, καλός φωτισμός, κρυστάλλινος ήχος, λιτό και επιβλητικό σκηνικό. Τα μόνα που λειπαν ήταν ένα καλό έργο και οι καλές ερμηνείες. Από πού να αρχίσω; από την τόσο αργή και ψυχοβγαλτική ροή που κάθε κίνηση λες και γινόταν μέσα σε μέλι και οι λέξεις έβγαιναν στομφώδεις και συλλαβιστές ή από την ψεύτικη φωνή της κας Κοκκίνου που παρίστανε την κουρασμένη γριά, αλλά δεν έπειθε; Το κείμενο δεν με τράβηξε. Η παράσταση ήταν 70 λεπτά. Χάρηκα πολύ μόνο σαν τελείωσε. Ωστόσο, θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί στο εικοσάλεπτο. Η πλοκή επίπεδη, η κορύφωση με λόξυγκα. Κάποια στιγμή έκλεισα τα μάτια, δεν ήθελα άλλο. Σκεφτόμουν ότι θα έφευγα στο διάλλειμα. Δεν μπόρεσα, ήταν μονόπρακτο.
σχόλια