Κάντε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το post για να δείτε τι συμβαίνει ακόμα και σήμερα, το 2008... Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για τις στατιστικές αυτές. Και διαβάστε τουλάχιστον το τελευταίο μέρος... Ποτέ δεν ξέρετε τι γίνεται.
Γυναίκες σε κίνδυνο
Οι γυναίκες είναι δυστυχώς στην "πρώτη γραμμή" των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καθημερινά σημειώνονται παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών σε όλο το κόσμο.
Το 1993 αναφέρθηκαν δολοφονίες, βασανιστήρια, κακομεταχειρίσεις και κάθε άλλου είδους παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών σε 45 χώρες του πλανήτη.
Αστυνομικοί δίνουν μπουνιά στο στομάχι μιας κρατούμενης εγκύου.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα βιάζεται μπροστά στην οικογένεια της από οπλισμένους στρατιώτες.
Μια νεαρή σύζυγος σκοτώνεται επειδή αρνείται να σταματήσει να ψάχνει για τον άντρα της που έχει "εξαφανιστεί".
Μια γυναίκα βασανίζεται για να αναγκαστεί ο άντρας της να "ομολογήσει".
Καθημερινές αναφορές που φτάνουν καθημερινά στα γραφεία της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά και άλλων οργανώσεων...
Οι βασανιστές, οι δήμιοι και οι δεσμοφύλακες όλου του κόσμου δεν κάνουν διάκριση στην μεταχείριση των γυναικών. Κανένα μαρτύριο δε θεωρείται τόσο βάρβαρο, καμία τιμωρία τόσο σκληρή ώστε να μην επιβάλλεται σε γυναίκες. Αντίθετα πολλές φορές οι γυναίκες γίνονται θύματα πρόσθετων κακοποιήσεων λόγω του φύλου τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση.
Γιατί οι γυναίκες;
Αποτελεί γενική διαπίστωση ότι σχεδόν σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες πέφτουν θύματα κακομεταχείρισης, βασανιστηρίων, σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού, για διάφορους λόγους, ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες και συγκυρίες.
Αλλοτε αιτία είναι αυτή καθαυτή η δράση τους, πολιτική, κοινωνική, συνδικαλιστική, και άλλοτε, πολύ συχνά, οι παραβιάσεις διαπράττονται για λόγους εκφοβισμού, τιμωρίας, εξευτελισμού, άσκησης πίεσης, ακόμα και σαν ανακριτική τακτική για την απόσπαση ομολογιών ή πληροφοριών.
Πολλές φορές τη μεταχείριση αυτή υφίστανται ολόκληρες ομάδες γυναικών, απλά και μόνο επειδή θεωρούνται προσκείμενες σε αντιπολιτευόμενες ομάδες. Συχνότερα δε την υφίστανται λόγω της ιδιότητας της μητέρας, της συζύγου, της κόρης ή της αδελφής ανδρών οι οποίοι θεωρείται ότι ανήκουν στην αντιπολίτευση.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το φαινόμενο ότι πολλές κυβερνήσεις σε περιόδους αναταραχής δίνουν υπερεξουσίες στα στρατεύματα τους και ασυλία ενώπιον των τακτικών δικαστικών αρχών για τις πράξεις τους. Επιπλέον δε, θεωρούν το βιασμό και τη σεξουαλική κακοποίηση επουσιώδεις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι κυβερνήσεις στο σύνολο τους, ακόμα και σε ομαλές περιόδους, δε φαίνονται πρόθυμες να νομοθετήσουν αποτελεσματικά για την πρόληψη και την καταστολή τέτοιων παραβιάσεων ούτε να ερευνήσουν αντικειμενικά και σε βάθος σχετικές καταγγελίες, παρά την εκ μέρους τους υπογραφή Διεθνών Συμβάσεων που τις δεσμεύουν σχετικώς.
Αυτονόητο είναι ότι, όταν ο ένοχος για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι κυβερνητικό όργανο, οι πράξεις αυτές δεν αποτελούν πλέον απλώς και μόνον πράξεις ιδιωτικής βίας, αλλά πράξεις των οποίων την ευθύνη φέρει το Κράτος. Παρόλα αυτά οι πειθαρχικές ή ποινικές κυρώσεις, εάν και όταν επιβάλλονται, βρίσκονται σε πλήρη δυσαναλογία με το αδίκημα που διαπράχθηκε.
Ο βιασμος και η σεξουαλική κακοποίηση
Σε ορισμένες χώρες ο βιασμος από κυβερνητικούς πράκτορες είναι κοινή μέθοδος βασανισμού που επιβάλλεται στις γυναίκες κρατούμενες με συνέπεια το σωματικό και ψυχικό τραυματισμό τους ανακριτές και άλλοι κρατικοί υπάλληλοι χρησιμοποιούν συχνά το βιασμό για να αποσπάσουν πληροφορίες ή "ομολογίες" ή για να εξαναγκάσουν τα θύματα να παραιτηθούν από ορισμένες δραστηριότητες.
Ο βιασμός αποτελεί ιδιαίτερα ταπεινωτική μεταχείριση, με αποτέλεσμα το θύμα να χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα, καμιά φορά και όλη του τη ζωή, για να συνέλθει, όχι μόνο από τα σωματικά τραύματα, αλλά κυρίως από τη ψυχική ταλαιπωρία. Όλοι οι κρατικοί πράκτορες που βιάζουν, προτρέπουν ή συγκατατίθενται στον βιασμό γυναικών κρατουμένων, πρέπει να προσάγονται στη δικαιοσύνη.
Σε ορισμένες χώρες οι γυναίκες, που έπεσαν θύματα βιασμού, δε θέλουν να αποκαλύψουν το γεγονός. Πολλές αισθάνονται την ανάγκη να σβήσουν από τη μνήμη τους το περιστατικό, άλλες αισθάνονται ταπεινωμένες και ντρέπονται ή φοβούνται τον κοινωνικό στιγματισμό.
Ακόμη, σε ορισμένες χώρες, οι γυναίκες θύματα βιασμού αντιμετωπίζουν την εκδίκηση των συγγενών τους, ενώ είναι τελείως ανυπεράσπιστες. Από την άλλη μεριά ο βιαστής συνήθως απειλεί το θύμα ότι θα χρησιμοποιήσει και πάλι βία, στην περίπτωση που αυτό μιλήσει.
Η σεξουαλική κακοποίηση γυναικών από τις αρχές έχει πολλές μορφές εκτός από το βιασμό: την ταπείνωση με λόγια, τις απειλές σεξουαλικής βίας ή βίαιες ατιμωτικές πράξεις.
Παρά τα βήματα προς την ισότητα, σε πολλές χώρες ακόμα οι γυναίκες εξακολουθούν να θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στο σπίτι, στη δουλειά , στην κοινωνία. Η βία ασκείται σε περισσότερες από τις μισές χώρες του κόσμου. Ο βιασμός και η σεξουαλική βία κατά των γυναικών αποτελούν συνηθισμένη μέθοδο βασανισμού κι ένα φρικτό μέσο επικύρωσης των διακρίσεων, της ανισότητας και της υποδούλωσης. Στο όνομα της παράδοσης, οι γυναίκες ακρωτηριάζονται με την κλειτοριδεκτομή, και στο όνομα της τιμής τρομοκρατούνται, διαπομπεύονται και θανατώνονται.
Υπάρχουν χώρες όπου η βία κατά των γυναικών είναι θεσμοθετημένη, αφού οι νόμοι περιορίζουν την ελευθερία κίνησης, έκφρασης και συναναστροφής των γυναικών και οι ποινές που επιβάλλουν είναι απάνθρωπες, εξευτελιστικές, ισοδύναμες με βασανιστήρια. Στο Σουδάν, φοιτητές και φοιτήτριες που έκανα πικ-νικ καταδικάστηκαν για απρέπεια και ανηθικότητα σε 40 χτυπήματα με μαστίγιο, επειδή χορεύοντας κρατιόντουσαν από το χέρι.
Αλλά ακόμα κι αν οι κρατικές αρχές δεν είναι οι δράστες του βιασμού, η αδράνεια κι η ανοχή τους τις καθιστά συνεργούς. Πολλές φορές τα δικαστήρια δεν δέχονται ούτε τις καταγγελίες γυναικών που βιάστηκαν, ιδίως αν οι δράστες προέρχονται από το στρατό ή την αστυνομία. Στο Πακιστάν για παράδειγμα, για να διωχθεί ένας βιασμός που καταγγέλθηκε θα πρέπει τέσσερις άντρες μουσουλμάνοι να καταθέσουν στο δικαστήριο ότι το θύμα δεν συναίνεσε.
Η βία δεν είναι ούτε αναπόφευκτη ούτε φυσιολογική. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σταματήσει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση.
Βία κατά των γυναικών:
- Υπολογίζεται, ότι αν στη σύγχρονη κοινωνία δεν υπήρχαν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, σήμερα θα ζούσαν 100 εκ. γυναίκες παραπάνω, εκ των οποίων τα 30 εκ. στην Ινδία ενώ τα 38 εκ. στην Κίνα.
- Από τα 193 κράτη του πλανήτη, μόνο σε 44 υπάρχει νομοθεσία για τη βία στο πλαίσιο της οικογένειας, μόνο σε 27 για τη σεξουαλική παρενόχληση, ενώ μόνο σε 17 ο βιασμός στο πλαίσιο του γάμου θεωρείται έγκλημα.
- 20 με 50% των γυναικών σ' όλο τον κόσμο αποτελούν θύματα συζυγικής βίας διαφόρων μορφών.
- Μία στις δέκα γυναίκες στον κόσμο είναι θύμα βιασμού τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της και συνήθως ο δράστης είναι γνωστός της.
- Υπολογίζεται ότι οι βιασμοί είναι 50 φορές περισσότεροι από αυτούς που καταγγέλλονται.
- Στις ΗΠΑ, το 50 με 60% των άστεγων γυναικών είναι θύμα οικογενειακής βίας.
- Στις ΗΠΑ κάθε 6 λεπτά βιάζεται μία γυναίκα.
- Στην ΕΕ το 30-50% των γυναικών έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της δουλειάς.
Παραδοσιακές πολιτισμικές πρακτικές:
- Γύρω στα 130 εκ. υπολογίζονται οι γυναίκες θύματα ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων ή, αλλιώς γύρω στα 2 εκ. κάθε χρόνο, 6.000 κάθε μέρα ή 5 μικρά κορίτσια κάθε λεπτό.
- Στην Ινδία περισσότερες από 6.000 γυναίκες το χρόνο δολοφονούνται επειδή δεν ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των συζύγων τους για προίκα.
Δουλεμπόριο:
- Η εκπόρνευση γυναικών και παιδιών αποφέρει γύρω στα 52 τρις. στους εκμεταλλευτές της.
- Κάθε χρόνο 4 εκ. γυναίκες και παιδιά είναι θύματα δουλεμπορίου με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευσή τους.
- 20-40 εκ. γυναίκες απασχολούνται στην πορνεία και 1 εκ. παιδιά.
- Στην ΕΕ "εισάγονται" από φτωχές χώρες κάθε χρόνο τουλάχιστον 120.000 γυναίκες με σκοπό την εκπόρνευσή τους.
Εμπόλεμες περιοχές και προσφυγικά στρατόπεδα:
- Ρουάντα: Από τον Απρίλιο του '94 μέχρι τον Απρίλιο του '95, 250.000 μέχρι 500.000 γυναίκες βιάστηκαν, από τις οποίες 2.000 με 5.000 έμειναν έγκυες.
- Πρώην Γιουγκοσλαβία: Κατά τη διάρκεια του πολέμου το '92-'93, 20.000-50.000 Μουσουλμάνες κλείστηκαν σε στρατόπεδα, όπου βιάστηκαν κατ' επανάληψη.
- Σουδάν: 50.000 κορίτσια από το βόρειο τμήμα της χώρας, μεταφέρθηκαν από κυβερνητικές δυνάμεις για την "παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών" στο Νότο.
- Το 80% των γυναικών και κοριτσιών βιάζεται ή παρενοχλείται σεξουαλικά στα στρατόπεδα προσφύγων (χαρακτηριστικά, το 1993, ομαδικός βιασμός Σομαλών γυναικών στα στρατόπεδα προσφύγων στην Κένυα).
Η φτώχεια έχει φύλο:
- Από το 1,3 δισ. των φτωχών του πλανήτη, το 70% είναι γυναίκες.
- Στις ΗΠΑ κάθε βράδυ είναι άστεγες γύρω στις 180.000 μονογονεϊκές οικογένειες με αρχηγό γυναίκα, καθώς και 150.000 γυναίκες μόνες τους.
- Στην ΕΕ το 18% του πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας διακρίνεται σε τρεις βασικές ομάδες: μονογονεϊκές οικογένειες (36%, στην πλειοψηφία τους με αρχηγό γυναίκα), πολύτεκνες οικογένειες (27%) και άτομα που ζουν μόνα τους (23%), ιδιαίτερα γυναίκες (26%).
Αμειβόμενη εργασία:
- Κατά μέσο όρο, σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες κερδίζουν λίγο περισσότερο από το 50% αυτού που κερδίζουν οι άνδρες.
- Στην ΕΕ το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών είναι περίπου 20% χαμηλότερο των ανδρών, απασχολούνται κατά κύριο λόγο σε ανειδίκευτες, κακοπληρωμένες και προσωρινές δουλειές (80% part time και 50% προσωρινές), αντιπροσωπεύουν το 77% των χαμηλόμισθων εργαζoμένων, ενώ η ανεργία των γυναικών είναι κατά μέσο όρο 3% υψηλότερη από των ανδρών και κερδίζουν το 72% του μισθού των ανδρών.
Απλήρωτη και μη υπολογίσιμη εργασία:
- Οι γυναίκες πραγματοποιούν το 70% του συνόλου των ωρών εργασίας, αμειβόμενης ή μη, εισπράττουν μόνο το 10% και κατέχουν λιγότερο από το 1% της έγγειας ιδιοκτησίας του πλανήτη.
- Μόνο το 1/3 της δουλειάς των γυναικών αμείβεται. Τα υπόλοιπα 2/3 (οικιακή εργασία και ανάγκες καθημερινότητας, εκπαίδευση, κοινωνικές σχέσεις, φροντίδα εξαρτημένων ατόμων, δουλειά σε οικογενειακές επιχειρήσεις, αγροτικές εργασίες) δεν αναγνωρίζεται, ούτε καταγράφεται στις στατιστικές.
- Οι γυναίκες πραγματοποιούν τα 2/3 της μη αμειβόμενης εργασίας, ενώ οι άνδρες τα 2/3 της αμειβόμενης εργασίας.
- Προσπάθειες που έγιναν για τον υπολογισμό της απλήρωτης εργασίας των γυναικών κατέληξαν στο ποσό των 11 τρις. ετησίως.
- Στις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη οι γυναίκες παράγουν το 80% της τροφής.
- Στις "αναπτυσσόμενες" χώρες οι γυναίκες συνεισφέρουν μεταξύ 31 και 42 ωρών απλήρωτης εργασίας την εβδομάδα, ενώ οι άνδρες μεταξύ 5 και 15 ωρών.
Στις ίδιες χώρες τα μικρά κορίτσια (από 5 ετών) δουλεύουν 4 με 16 ώρες σε δουλειές του σπιτιού.
- Επίσημα, σε όλον τον κόσμο, 110 εκ. κοριτσιών ηλικίας 5 - 14 ετών δουλεύουν σε δουλειές εκτός σπιτιού.
Μετανάστευση:
- Το 80% περίπου των 27 εκ. αναγνωρισμένων προσφύγων του πλανήτη είναι γυναίκες.
- Από τα 118 εκ. μεταναστών τα 56 είναι γυναίκες.
Εκπαίδευση:
- Από τα 840 εκ ηλικιωμένων αναλφάβητων του πλανήτη τα 538 εκ. είναι γυναίκες.
- Τα 2/3 των 300 εκ. παιδιών που δεν έχουν πρόσβαση στη εκπαίδευση είναι κορίτσια.
- Η εκπαίδευση των γυναικών δεν εξαρτάται μόνο από τη φτώχεια είναι και πολιτική απόφαση: Το 1992 στην Κίνα, τη Σρι Λάνκα και την Ζιμπάμπουε το ποσοστό των εγγράμματων γυναικών κυμαινόταν μεταξύ 70 και 86%, ενώ στη Σαουδική Αραβία και την Γκαμπόν (με ΑΕΠ 10 φορές πιο υψηλό) ήταν 46% και 48% αντίστοιχα.
Υγεία:
- Πάνω από 200.000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω συνθηκών έκτρωσης που δεν τηρούν τους αναγκαίους ιατρικούς κανόνες.
- Κάθε χρόνο γύρω στα 4,4.εκ. εφήβων (15-19 ετών) πραγματοποιούν παράνομες εκτρώσεις.
- 585.000 περίπου γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γέννας λόγω ελλιπούς υγειονομικής περίθαλψης. · Μία σε κάθε 21 εγκυμονούσες γυναίκες πεθαίνουν στην Αφρική, ενώ στη Βόρεια Ευρώπη η αναλογία είναι μία στις 10.000.
- Για όλες τις χώρες του Νότου η πιθανότητα να πεθάνει μια γυναίκα από επιπλοκές εγκυμοσύνης είναι 1 στις 48, ενώ στις αναπτυγμένες χώρες 1 στις 1800.
- Στην Ινδία οι πιθανότητες να μεταφερθεί μια γυναίκα στο νοσοκομείο είναι 40 φορές μικρότερη απ' αυτές ενός άνδρα.
Και πράγματα που πρέπει να ξέρουμε...
ΒΙΑΣΜΟΣ
Πήραν συνέντευξη από μια ομάδα βιαστών που βρίσκονται στη φυλακή προκειμένου να μάθουμε ποια θεωρούν αυτοί πιθανά θύματα. Παραθέτουμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία:
1) Το πρώτο πράγμα που προσέχουν σε ένα πιθανό θύμα είναι το χτένισμα. Είναι πιο πιθανό να επιτεθούν σε μια γυναίκα με αλογοουρά, πλεξίδα ή κάποιο άλλο χτένισμα που τους δίνει τη δυνατότητα να τη χειριστούν καλύτερα. Είναι πιθανό επομένως να επιτεθούν σε γυναίκες με μακριά μαλλιά.
2) Το δεύτερο που παρατηρούν είναι τα ρούχα. Παρατηρούν εάν οι γυναίκες φορούν ρούχα που αφαιρούνται εύκολα και γρήγορα. Επίσης επιτίθενται σε γυναίκες που μιλάνε στο κινητό ή που κάνουν άλλα πράγματα την ώρα που βαδίζουν: αυτό τους δείχνει ότι δεν είναι συγκεντρωμένες, άρα είναι χωρίς άμυνες και μπορούν να τους επιτεθούν εύκολα.
3) Οι ώρες της ημέρας που πιο συχνά επιτίθενται για βιασμό στις γυναίκες είναι μεταξύ 5.00 πμ και 8.30πμ και μετά τις 22.30 (το βράδυ)
4) Οι άντρες αυτοί επιτίθενται σε σημεία που να τους επιτρέπουν να μεταφέρουν τη γυναίκα εύκολα και γρήγορα σε άλλο σημείο όπου δεν θα ανησυχούν να τους πιάσουν. Εάν εσείς προσπαθήσετε να αμυνθείτε εκείνοι συνηθίζουν να προσπαθούν για περίπου 2 λεπτά: πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο περισσότερο, είναι χάσιμο χρόνου.
5) Δήλωσαν επίσης ότι δεν επιτίθενται σε γυναίκες που κρατάνε ομπρέλα ή αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα από κάποια απόσταση (τα κλειδιά δεν τους φοβίζουν γιατί για να τα χρησιμοποιήσει το θύμα πρέπει να έρθει πολύ κοντά).
6) Εάν κάποιος σας ακολουθεί στον δρόμο, σε κάποια αυλή ή στο πάρκινγκ, ή αν συναντηθείτε με κάποιον ύποπτο στο ασανσέρ ή σε σκάλες, κοιτάξτε τον κατευθείαν στο πρόσωπο και ρωτήστε τον κάτι, του στυλ «Έχετε ώρα;«. Εάν είναι βιαστής, θα φοβηθεί μήπως αργότερα τον αναγνωρίσετε και θα χάσει το ενδιαφέρον του. Το θέμα είναι να τον πείσετε ότι δεν αξίζει τον κόπο να σας επιλέξει.
7) Εάν κάποιος εμφανιστεί από το πουθενά και σας αρπάξει, φωνάξτε! Η πλειοψηφία των ανδρών ομολόγησε ότι θα άφηνε μια γυναίκα που φωνάζει ή που δεν φοβάται να τσακωθεί μαζί του. Εάν φωνάξετε, μπορεί να τον κρατήσετε σε απόσταση και είναι πιθανό να φύγει.
8) Να είστε πάντα σε εγρήγορση. Στην περίπτωση που θα αντιληφθείτε περίεργη συμπεριφορά μην την αγνοήσετε. Ακολουθείστε το ένστικτό σας. Είναι προτιμότερο να κάνετε λάθος και να είστε έτοιμες για όλα παρά να σας επιτεθεί κάποιος πραγματικά και να μην το καταλάβετε.
9) Σε οποιαδήποτε περίπτωση κινδύνου, στην περίπτωση που θα πρέπει να φωνάξετε, να φωνάζετε πάντα «ΦΩΤΙΑ! ΦΩΤΙΑ!" και θα ανταποκριθούν πολύ περισσότεροι άνθρωποι (από περιέργεια). Σε περίπτωση που φωνάξετε ”Βοήθεια!" ο περισσότερος κόσμος δεν ανταποκρίνεται, από φόβο.
σχόλια