Δεν της άρεσαν τα αεροπλάνα. Μισούσε τον ήχο τους, τα μικρά τους παράθυρα, τη βιασύνη τους... Προτιμούσε να ταξιδεύει με καράβι, να μπορεί ν' ανασαίνει τον αέρα, να βλέπει τον προορισμό της να πλησιάζει σιγά-σιγά και να την καλωσορίζει. Οπωσδήποτε δεν θα πήγαινε στην Κέρκυρα ποτέ με τίποτα άλλο από καράβι... Ήθελε να τη βλέπει την αγαπημένη της να σχηματίζεται μέσα από το γαλάζιο του Ιουνίου. Να χαϊδεύει με το βλέμμα τις αυστηρές γραμμές του Κάστρου της, να νιώθει τον αέρα της να την κυκλώνει αργά, μεθυστικά.
Η πρώτη της στάση ήταν η ίδια η πόλη, βαριά φορτωμένη αρχόντισσα. Κοίταξε γύρω της τον κόσμο να περνάει βιαστικός, τουρίστες να κοιτάζουν εκστατικά τα παλιά κτίρια που ψιθύριζαν την ιστορία τους αυτάρεσκα. Είχαν δει και ακούσει τα πάντα μέσα στους αιώνες. Οι άνθρωποι τους προκαλούσαν οίκτο, μικροί, φθαρτοί, περαστικοί απλώς. Από την Κέρκυρα, από την ίδια τη ζωή...
Κοίταξε την πράσινη Σπιανάδα, το περήφανο Λιστόν.... Πού είχε πει ακούσει εκείνο το «αντίο» πριν τόσα χρόνια; Όχι, δεν ήταν στην πόλη... Την αγαπούσε κι εκείνος πάρα πολύ για να θελήσει να τη σφραγίσει με τον πόνο που ήξερε ότι προκαλούσε εκείνο το βλέμμα, το τελευταίο σημάδι της αδυναμίας του. Έφταιγε και κείνη. Ήξερε ότι δεν ήταν δικός της από την αρχή, δεχόταν τις δανεικές στιγμές ευτυχίας, τις κλεμμένες από κάποια άλλη, που είχε δικαιώματα και γεννούσε υποχρεώσεις... Η καρδιά, όμως, δεν αναγνωρίζει τίποτα άλλο από το αίμα που στάζει πολύ πριν πει τη λέξη «σ' αγαπώ»...
Στον Αϊ Γιώργη των Πάγων, σ' εκείνη τη χρυσή αμμουδιά, της είχε υποσχεθεί τόσα, όσα η ψυχή λαχταρούσε ν' ακούσει. Στο Κανάλ Ντ' Αμούρ βρήκαν τον δικό τους παράδεισο, ένας τόπος που μιλούσε για έρωτα... για τον έρωτα που εκείνοι ζούσαν κάθε χρόνοž κάθε καλοκαίρι ξέκλεβαν λίγες μέρες για να βρεθούν στο νησί των ονείρων τους. Γύριζαν σαν παιδιά, γελούσαν σαν νέοι και ήταν γεμάτοι από την ομορφιά που τους κύκλωνε.
Στα λευκά βότσαλα της Παλαιοκαστρίτσας, σε κάποιον έρημο μικρό κόλπο, ζητούσαν από τον γέρο βαρκάρη να τους ξεχάσει μέχρι που ο ήλιος χανόταν πια. Το νερό παγωμένο, κρυστάλλινο, αλλά ήταν τα φιλιά τους ζεστά, οι αγκαλιές φλογάτες....
Όταν ανέβαιναν στον Πέλεκα, κοιτούσαν την απεραντοσύνη γύρω τους και μια ψευδαίσθηση τους γέμιζε ευτυχία: ήταν μόνοι στον κόσμο και όλος τους ανήκε. Δεν υπήρχε χθες, σήμερα, αύριο, δεν υπήρχε η άσχημη Αθήνα, ούτε όσα συμβόλιζε. Ήταν οι δυο τους ναυαγοί σ' ένα άλλο σύμπαν...
Και ξαφνικά άρχιζαν όλα ν' αλλάζουν, ο ήλιος που ήταν τόσο λαμπρός άρχισε να σκεπάζεται από μαύρα σύννεφα. Τίποτα δεν μένει κρυφό, ακόμα και σε μια άσχημη, πυκνοκατοικημένη μεγαλούπολη. Και η αλήθεια ορθώθηκε απαιτητική, ανάλγητη, απαιτούσε έναν θάνατο...
Πώς χωρούν, πώς καταφέρνουν να επιζήσουν τόσες άσχημες λέξεις ανάμεσα στην τέλεια ομορφιά ενός παλατιού; Από τότε που ήταν μικρή ονειρευόταν τον εαυτό της πριγκίπισσα, ντυμένη σε άσπρα, μακριά, μεταξωτά φορέματα να περιβάλλεται από αγάλματα, όμορφα αντικείμενα και να ζει σε μεγάλα δωμάτια, με ψηλά παράθυρα και στολισμένα ταβάνια. Γι' αυτό λάτρεψε το Αχίλλειο. Η φαντασία της έτρεχε στους μεγάλους κήπους, μπέρδευε τον εαυτό της με την πριγκίπισσα Ελισάβετ..... Εκείνος γελούσε με την παιδιάστικη εμμονή της και την ακολουθούσε ξανά και ξανά. Και κει, σ' εκείνο το παλάτι που τόσες φορές φιλοξένησε τις φαντασιώσεις της, στη μεγάλη βεράντα του που ήταν σαν ν' αγκάλιαζε το πέλαγος, εκεί διάλεξε να της δώσει τη χαριστική βολή. Με το άγαλμα του Αχιλλέα, εκείνο που είχε φτιάξει ο Κάιζερ, να παρακολουθεί, ν' ακούει, να γίνεται μάρτυρας της ταπείνωσης και της ήττας της. Εκείνος δεν ήθελε και δεν μπορούσε να προχωρήσει μαζί της, η «άλλη» ήταν η νόμιμη και πίεζε. Μαζί με εκείνη και το περιβάλλον, τα «πρέπει» έγιναν τείχος αδιαπέραστο. Δεν του κράτησε κακία, δεν θα ήταν σωστό για τα δικά της λάθη.
Όσο κι αν προσπάθησε έμεινε δεμένη όμως. Μ' εκείνον, με την Κέρκυρα. Χρόνια περνούσαν, άλλοι επίδοξοι πρίγκιπες αποδείχθηκαν βάτραχοι μέχρι που όλοι οι δρόμοι έκλεισαν... Και η απόφαση αναδύθηκε χωρίς να την περιμένει. Δεν είχε εκείνον, δεν θα τον είχε ποτέ ξανά, αλλά υπήρχε και μια ακόμα μεγάλη αγάπη που δεν θα την πρόδιδε, που θα τη βοηθούσε να ξεκινήσει από την αρχή, ανάμεσα στην ομορφιά...
Θα έμενε για πάντα στην Κέρκυρα. Όλα εκείνα που ζούσε κλεφτά θα ήταν κάθε μέρα και κάθε ώρα στη διάθεσή της. Θα γέμιζε την ψυχή της και ίσως κάποτε έπαιρνε και η καρδιά τον λόγο...
Survival Guide
Το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου και σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Ελλάδας προσφέρει άπειρες επιλογές διακοπών. Με αιώνες ιστορίας πίσω της, βενετσιάνικα μνημεία, φιλαρμονικές (πρόκειται για το νησί με τις περισσότερες φιλαρμονικές σε όλη την Ελλάδα) και μουσική, αλλά και εκατοντάδες παραλίες, εστιατόρια και μπαρ και μεγάλη τουριστική υποδομή, είναι δύσκολο να μην περάσει κανείς καλά στην Κέρκυρα, είτε ψάχνει για μια κλασική τουριστική εμπειρία στο τρίπτυχο παραλία - κλαμπ - εστιατόριο, είτε ψάχνει για κάτι πιο καλλιεργημένο.
Πώς θα πας: Με αυτοκίνητο έως την Ηγουμενίτσα και μετά με πλοίο της γραμμής ως την Κέρκυρα (1-2 ώρες, αναλόγως το πλοίο). Συνήθως έχει ένα πλοίο την ώρα. Καθημερινά από Πάτρα (7-8 ώρες ταξίδι) με την ΑΝΕΚ και τη Μinoan Lines. Αεροπορικώς με Ολυμπιακή αλλά και Aegean- (3-4 πτήσεις την ημέρα, αναλόγως την εποχή).
Διαμονή: Στην πόλη προτιμήστε το Bella Venezia (46500) Cavalieri (39041) και το Αρκάδιον (37670). Εκτός πόλης, η επιλογή είναι τεράστια. Ενδεικτικά αναφέρουμε το Corfu Imperial στο Κομμένο (88400), το Κοntokali Bay στο Κοντόκαλι (99000) και τοGelina στην Αχαράβη (64000).
Φαγητό: Για τους λάτρεις της γνήσιας κερκυραϊκής κουζίνας υπάρχει πάντα ο Χρυσομάλλης, ενώ στην Πόλη προσφέρεται και φοβερή ποικιλία για όσους αγαπούν την ιταλική κουζίνα, είτε στο La Cucina Del Sol (ριζότο κολοκύθας είναι η σπεσιαλιτέ του), είτε, τέλος, στο καταπληκτικό La Famiglia. Στις Μπενίτσες υπέροχο φαγητό σερβίρει και ο περίφημος Μπέλλος (απλές συνταγές με τις καλύτερες πρώτες ύλες), ενώ για κάτι πιο χαλαρό συνιστούμε ανεπιφύλακτα το Αylonaki Bay στο Αυλάκι. Σημείωση: για τους λάτρεις του σουβλακιού το καλύτερο σουβλατζίδικο της Πόλης είναι το Πικάντικο (τοπική παραλλαγή είναι το σουβλάκι με κολοκυθοκεφτέδες).
Σπεσιαλιτέ: Η νούμερο ένα σπεσιαλιτέ του νησιού δεν είναι άλλη από το σοφρίτο -μοσχάρι με σάλτσα σκόρδου και μπόλικο ξίδι. Γενικά, το σκόρδο έχει την τιμητική του στην Κέρκυρα, μιας και οι Κερκυραίοι το τιμούν δεόντως. Άλλη περίφημη σπεσιαλιτέ είναι ο κόκορας παστιτσάδα -ενώ, φυσικά, μην ξεχάσετε φεύγοντας να πάρετε μαζί σας άλλη μια κληρονομιά της αγγλικής κατοχής του νησιού- το κουμ κουάτ (είτε σε λικέρ είτε σε γλυκό, θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους). Το καλύτερο, πάντως, τουλάχιστον στην Πόλη, το πουλάει ο Παπαγιώργης. Επίσης, σπεσιαλιτέ του νησιού είναι πλέον και η τσιτσιμπίρα (ginger beer αγγλιστί), που σερβίρεται σε πολλά καφενεία του νησιού και παρασκευάζεται από την περίφημη βιοτεχνία Χειμαρριός.
Διασκέδαση: Στην Πόλη η διασκέδαση ξεκινά από την Άνω Πλατεία - μπαράκια στη σειρά κι εσείς διαλέγετε. Το πιο ξέφρενο κλάμπινγκ πάντως γίνεται στο λεγόμενο «Εμπορικό», μια σειρά κλαμπ λίγο μετά το λιμάνι. Τα καλύτερα είναι το Villa και το Romeo y Julieta πάντα με mainstream ακούσματα.
Παραλίες: To νησί είναι τεράστιο και η επιλογή επίσης μεγάλη. Από πελώριες αμμουδιές (η πολύ κοσμική και τουριστική Γλυφάδα είναι ένα καλό παράδειγμα) μέχρι κολπίσκους με βοτσαλάκια και ελιές να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, η Κέρκυρα έχει πραγματικά εκατοντάδες παραλίες να ανακαλύψετε. Η σπάνιας ομορφιάς Παλαιοκαστρίτσα με βότσαλα και καταπράσινα νερά, η μικροσκοπική πλην κουκλίστικη Μυρτιώτισσα (προσοχή, η πλαζ είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους γυμνιστές), ο Ισσός και ο Χαλικούνας ακριβώς δίπλα στη λιμνοθάλασσα των Κορισσιών (πρόκειται για τοπίο σπάνιας ομορφιάς). Εάν δεν σας πειράζουν τα βότσαλα, επισκεφτείτε την Κερασιά και το Μπαρμπάτι.
Αξιοθέατα: Από αξιοθέατα άλλο τίποτα - τόσοι αιώνες κουλτούρας ξεδιπλώνονται στα πόδια σας. Καταρχάς, η ίδια η πόλη της Κέρκυρας έχει κηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Ουνέσκο, μιας και πρόκειται ίσως για την πιο καλοδιατηρημένη παλιά πόλη της Ελλάδας. Αξίζει, φυσικά, να δείτε τα δυο της φρούρια (προσέξτε μην τα αποκαλέσετε κάστρα, οι ντόπιοι θα γίνουν έξαλλοι). Η ιστορία του Παλαιού Φρουρίου ξεκινά τον 6ο αιώνα π.Χ. και φτάνει μέχρι τον 16ο αιώνα, που το φρούριο πήρε τη μορφή του στρατιωτικού οχυρού, ενώ το Νέο Φρούριο άρχισε επίσης να λειτουργεί τον 16ο αιώνα. Φυσικά, υπάρχουν το Αχίλλειο και τα φρούρια της Κέρκυρας (Κασσιόπη, Αγγελόκαστρο, Γαρδίκι).
Lifo Choice: Μια βόλτα στη Γαρίτσα μέχρι τον Ανεμόμυλο την ώρα που πέφτει ο ήλιος θα σας αποζημιώσει για τον κόπο σας να φτάσετε μέχρι εδώ, ενώ ειδική μνεία αξίζει στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης που βρίσκεται στο Παλάτι των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου. Πρόκειται για το μόνο μουσείο του είδους του στην Ελλάδα, με καταπληκτικά αντικείμενα κινέζικης , ιαπωνικής (και όχι μόνο) τέχνης στην Ελλάδα.
Χρήσιμα τηλέφωνα: Nομαρχία 31696, Δήμος Κέρκυρας 42601, νοσοκομείο 88200, τμήμα τροχαίας 39294. Κωδικός περιοχής: 26610, 26620, 26623.
Web: www.corfuvisit.net
Secret island
Η παραλία του Χαλικούνα. Θα πάτε με το ποδήλατο ή θα περπατήσετε ακόμα καλύτερα, μια απόσταση 3 χλμ. ως την άκρη της παραλίας του Χαλικούνα, στη δυτική πλευρά της λιμνοθάλασσας της Κορισσίας στο κέντρο του νησιού. Αν θέλετε να μη σας βρει ποτέ κανείς, εδώ θα κρυφτείτε! Με όλο το μπλε του Ιονίου στα πόδια σας.
σχόλια