INTERNET GR
Το διαδίκτυο έχει σταματήσει να αντιμετωπίζεται ως υποκουλτούρα. Χρησιμοποιείται από λογιστικά γραφεία μέχρι δημόσιες υπηρεσίες και από παρηκμασμένα πρακτορεία Προ-Πο μέχρι νηπιαγωγεία.
«Το internet στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε βρεφικό στάδιο». Όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό εν έτει 2007, πριν από ελάχιστα χρόνια -ιδίως πριν την εισαγωγή και εμπορική εκμετάλλευση των ευρυζωνικών συνδέσεων από τις μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών- αποτελούσε μια γενική διαπίστωση. Σήμερα, 3 εκ. χρήστες και 10.000 blogs μετά, το σκηνικό στην Ελλάδα φαίνεται να αλλάζει. Το internet έχει σταματήσει να αντιμετωπίζεται ως υποκουλτούρα. Χρησιμοποιείται από λογιστικά γραφεία μέχρι δημόσιες υπηρεσίες και από παρηκμασμένα πρακτορεία Προ-Πο στα προάστια μέχρι νηπιαγωγεία στην επαρχία. Χρησιμοποιείται για διασκέδαση, για πειρατεία, για χαζολόγημα, ως υποκατάστατο της πραγματικής ζωής, ως υποκατάστατο του ψυχίατρου, ή απλά για να αποδώσει κάποιος το ΦΠΑ και να υποβάλει τη δήλωση στην εφορία.
Μελετώντας κανείς τις πρόσφατες έρευνες για την απεικόνιση της ταυτότητας του έλληνα χρήστη και των online συνηθειών του, διαπιστώνει πως ακόμα υφίσταται μια διαφοροποίηση στα ποσοστά διείσδυσης, με την επαρχία να υστερεί σε σχέση με τα αστικά κέντρα. Το γυναικείο φύλο καλύπτει αργά αλλά σταθερά το κενό έναντι του αντρικού, οι ηλικίες άνω των 50, ανεξαρτήτως φύλου, φαίνεται να μη γνωρίζουν και πολλά πράγματα, ενώ η ψαλίδα του μορφωτικού επιπέδου σιγά σιγά κλείνει.
Οι έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως «οι Έλληνες μπαίνουν στο internet κυρίως για να αναζητήσουν πληροφορίες για προϊόντα και υπηρεσίες, να ενημερωθούν, να δουλέψουν, να διαβάσουν τα e-mail τους και να κάνουν chat». Η πολιτική παροχών σύνδεσης internet υψηλών ταχυτήτων («πάρτε κύριε, DSL») έχει βάλει σκοπό να ανατρέψει όλα τα παραπάνω.
Στην πραγματικότητα οι ηλικίες 11 έως 35 των ελλήνων χρηστών, που αποτελούν το «βούτυρο στο ψωμί» των διαφημιστικών, τα έχουν ανατρέψει ήδη. Είναι αυτοί που διατηρούν blog, συμμετέχουν σε forum και τσακώνονται διαδικτυακά με αφορμή αυτά, γνωρίζουν καλά τι θα πει p2p και torrent, κατεβάζουν (περισσότερο) και ανεβάζουν (λιγότερο) δικό τους περιεχόμενο, αγοράζουν gadgets από online πολυκαταστήματα, έχουν πάρε δώσε με το eBay, παίζουν «World of Warcraft» και «Lineage» μέχρι τελικής πτώσης, ενώ φλερτάρουν και με το «Second Life». Και βέβαια, βλέπουν βίντεο με τον Τέρη Χρυσό και παλιές διαφημίσεις στο YouTube, κάνουν chat με εικόνα σε πραγματικό χρόνο από το Skype και αναζητούν καινούριο ταίρι στα δεκάδες ελληνικά dating sites.
Ο έλληνας χρήστης δείχνει να έχει αρχίσει, αργά αλλά σταθερά, να εξομοιώνεται με τον δυτικό χρήστη στις online συνήθειες, κάνοντας το internet αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του και αποκτώντας μια ή περισσότερες εναλλακτικές περσόνες online, τις οποίες δεν μπορεί να ενστερνιστεί στην πραγματική του -offline- ζωή. Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα...
SOCIAL NETWORKING - ΠΟΣΤΑΡΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ
Από το MySpace στο YouTube: κοινωνική δικτύωση με συγκεκριμένο σκοπό ή ό,τι ήθελε προκύψει.
«Στην on line εκδοχή μου δεν δίνω δεκάρα για την ιδιωτικότητα. Αποκαλύπτω τα πάντα: τους χωρισμούς και τα γκομενικά μου, τι τρώω για πρωινό, το σώμα μου. Κάποιοι το ονομάζουν αναίδεια. Εγώ, το λέω ελευθερία». Με αυτό το εισαγωγικό σημείωμα-testimonial στο εξώφυλλο ξεκινούσε πριν λίγο καιρό ένα εκτενέστατο άρθρο για τα λεγόμενα social media στο περιοδικό New York, προσπαθώντας να ρίξει φως σε ένα νέο φαινόμενο που επεκτείνεται με την ίδια ταχύτητα που «τρέχει» μια γραμμή DSL. Του on line ξεμπροστιάσματος με τη μορφή ενός blog, ενός λογαριασμού στο ΜySpace, στο Facebook, στο Bebo, το Gaydar, καθώς και σε έναν κυκεώνα παρόμοιων εφαρμογών που ξεπηδούν καθημερινά, κλωνοποιώντας στην ουσία μια ιδέα. Αυτήν της «κοινωνικής δικτύωσης» με συγκεκριμένο σκοπό ή ό,τι ήθελε προκύψει.
Το «ελληνικό στοιχείο» -αλλά και δαιμόνιο- ανθεί μέσα στα περισσότερα από αυτά τα site, ελλείψει ελληνικών αντιστοίχων (το www.joy.gr και το www.zoo.gr είναι ίσως οι πιο σοβαρές προσπάθειες), δείχνοντας τον πραγματικό του εαυτό είτε πρόκειται για dating, gayting, έκφραση δημιουργικότητας ή, απλώς, καφρίλα.
Για το MySpace (www.myspace.com), το πέμπτο δημοφιλέστερο αγγλόφωνο site στον κόσμο, έχουν γραφτεί πολλές αράδες, ειδικά μετά την πώλησή του στον μιντιακό όμιλο του Ρούπερτ Μέρντοχ News Corporation, για 580 εκ. δολάρια, τον Ιούλιο του 2005. Ο όρος social networking ή, σύμφωνα με το slogan του, «a place for friends», βρίσκει εδώ τη Μέκκα του. Το site προσφέρει σε κάθε εγγεγραμμένο χρήστη τη δυνατότητα blogging, ανεβάσματος φωτογραφιών, ήχου και video, αλλά -το πιο σημαντικό- προσφέρει σε όλους την ψευδαίσθηση μιας «βάσης φίλων-οπαδών» (ακόμα και αν πρόκειται για τα πιο αναγνωρίσιμα celebrities του πλανήτη), με τους οποίους «αλληλεπιδρά». Είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Πέραν όλων αυτών, το MySpace αποτελεί και ένα προωθητικό εργαλείο για χιλιάδες μουσικούς και συγκροτήματα (μεταξύ των οποίων πολλά ελληνικά), αλλά και για σκηνοθέτες και λοιπούς δημιουργικούς.
Παρόμοιας λογικής και... ευαισθησίας δικτυακός τόπος είναι το Facebook (www.facebook.com), που ξεκίνησε μέσα από τα δίκτυα φοιτητών και αποφοίτων των αμερικανικών πανεπιστημίων και εξελίχθηκε σε έναν κολοσσιαίο ιστότοπο με 25 εκ. χρήστες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι ανεβάζουν 6 εκ. φωτογραφίες την ημέρα κάνοντάς το έτσι το 6ο πιο επισκέψιμο site στις ΗΠΑ.
Κλώνοι των παραπάνω είναι και τα www.bebo.com, www.hi5.com (με πολλούς έλληνες χρήστες εφηβικής ηλικίας), το www.friendster.com, ενώ στην ίδια κατηγορία εμπίπτει και το πολύπαθο Gaydar (www.gaydar.co.uk) με πυξίδα όμως όχι τις μουσικές αλλά τις σεξουαλικές προτιμήσεις και κατηγοριοποιήσεις των χρηστών του. Για την ιστορία, δύο γεγονότα σημάδεψαν μέσα στο 2007 την ύπαρξη του πιο δημοφιλούς gay και bi networking site. Ο θάνατος του Γκάρι Φρις, ενός από τους ιδρυτές του, σε ηλικία 38 ετών, και η επένδυση 2 εκ. στερλινών από την QSoft Consulting -τον βασικό μέτοχο του Gaydar- για την περαιτέρω ανάπτυξη του «social» στοιχείου του site, με νέες υπηρεσίες.
Το YouTube (www.youtube.com) είναι το site που έδωσε βήμα στους απανταχού λάτρεις του video, είτε πρόκειται για wannabe σκηνοθέτες, επιδειξιμανείς και γενικούς χαβαλέδες, ή για όποιον απλώς αρέσκεται στο vlogging (video blogging), και πιστεύει ότι το internet είναι το απόλυτο reality. Είναι το site που απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες εξαιτίας του περιεχομένου του, το οποίο, επειδή παράγεται από χρήστες ανεξάρτητα από τους γενικούς κανόνες περί «προσβολής των χρηστών ηθών», αφήνει χώρο για ακραίες «αποχρώσεις» καθώς και για καταπάτηση των -οποιωνδήποτε- πνευματικών δικαιωμάτων. Είναι το site που χρησιμοποιείται καθημερινά από μαρκετίστες για τη διασπορά έμμεσων ή άμεσων διαφημιστικών μηνυμάτων, από διάφορους ακροαριστερούς ή θρησκόληπτους guerillas για τη διασπορά... whatever, αλλά και ένα ισχυρότατο μέσο πολιτικής προπαγάνδας. Είναι το site που κυκλοφορεί σχεδόν καθημερινά σε όλα τα εταιρικά chain-mails σε όλο τον κόσμο με αξιοπερίεργα βίντεο, και στα ελληνικά e-mails με ρετρό διαφημίσεις και εκπομπές με το λογότυπο της ΥΕΝΕΔ.
Είναι, τέλος, το site που έκανε δισεκατομμυριούχους τους ιδρυτές του (τρεις πρώην υπαλλήλους του paypal - συστήματος on line πληρωμών), όταν αγοράστηκε το 2006 από το Google για 1,65 δισ. δολάρια, ενώ ανακηρύχτηκε από πλειάδα μέσων ενημέρωσης ως «εφεύρεση της εβδομάδας / μήνα / χιλιετίας». Γεγονότα που έκαναν πολύ κόσμο να αναρωτιέται πώς άντεχε να ζει πριν το YouTube!
Και ναι λοιπόν, εάν είσαι ένας καλλιτέχνης που δεν βρίσκει χώρο να εκθέσει τα πονήματά του, θεωρεί ότι τα νήματα της τέχνης κινούνται από gay εβραίους γκαλερίστες και εξωγήινους συλλέκτες, το Deviantart (www.deviantart.com) είναι το μέρος που θα βρεις δικαίωση, τσάι και συμπάθεια από ομοϊδεάτες. Ομοϊδεάτες που αγγίζουν πλέον τα 35 εκ. καλλιτεχνίζοντες (ή καλλιτέχναρους) χρήστες, τα έργα των οποίων -είτε πρόκειται για φωτογραφίες, illustrations, κείμενα επί παντός του επιστητού, new media art κ.λπ.- βλέπουν 1,5 εκ. ζευγάρια μάτια την ημέρα.
Σπύρος VJ
ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ
Το ξέρεις ότι συμβάλλεις, το 'χεις καταλάβει ότι ισχύει, και δεν έχεις σταματήσει να το ακούς - αν όχι και να το λες: το internet είναι για τσόντες. Είναι όμως;
Ο Economist μάλλον δεν το νομίζει, με πρόσφατη σφυγμομέτρησή του να δείχνει ότι οι πορνοσελίδες ετοιμάζονται από μέρα σε μέρα να πέσουν σαν ξεζουμισμένοι βετεράνοι από την κορυφή και να δώσουν τη θέση τους σε σελίδες όπως το MySpace, το Bebo και το Facebook. Τους ηγέτες δηλαδή των social networks, μιας μόδας που κάποτε θα μπορούσε κανείς εύκολα να χαρακτηρίσει απελπισμένη κοινωνικοποιητική κορωνίδα της αποξένωσης του να κοιτάς τόσες πολλές ώρες την οθόνη, που στο τέλος να ξεχνάς πώς είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων - του δικού σου συμπεριλαμβανομένου. Και που πλέον όμως, εκτός από μενού επιλογής one night stand, έχουν μετεξελιχθεί σε σημείο άμεσης (ή σχεδόν) επαφής των fans με τους αγαπημένους τους αστέρες, αλλά και πάνω απ' όλα σε μια τεράστια μάζα, ταλαντούχων ή μη, καλλιτεχνών, που περιμένουν να ανακαλυφθούν και να λατρευτούν δεόντως. Όπως οι αιρετικοί αποδομητές της hard rock Metalira (myspace.com/metaliraband), οι Ntolmades (myspace.com/ntolmades) που μιξάρουν εκστατικά Μάρθα Βούρτση και trip hop, ή η φωνή της Baby Queen (myspace.com/babyqueenmusic) που ψάχνει όνειρα να στοιχειώσει.
Κάπως έτσι άλλωστε αλλά πιο καθοριστικά, χάρη στη δυναμική παρέμβαση του κοινού, προκύπτουν κι ένα σωρό διαμάντια σε βιντεοκοινότητες όπως το YouTube, που ανέδειξε τα mashups σε νέα τέχνη από μόνη της και τον Γάλλο Amds στον ηγέτη της καινούριας εποχής της (αν ψάξεις το Crépuscule και το Neo vs Matrix θα καταλάβεις για τι μιλάμε). Την ίδια εποχή που το videoblogging γέννησε το φαινόμενο της LonelyGirl15, που, χάρη στην εκρηκτική απήχηση του project, άνοιξε τις πόρτες του Hollywood για την πρωταγωνίστριά του. Με τον ίδιο τρόπο που δεν αποκλείεται να βρει μια θέση στο Comedy Central το What the Buck Show, ή το σατιρικό δίδυμο Smosh, που έσπασε πριν μερικές μέρες την πρωτοκαθεδρία της LoneGirl15 στα δημοφιλέστερα βίντεο· και με τον ίδιο τρόπο που υπόσχεται μια ευκαιρία για δόξα και φήμη πέρα από κάθε προσδοκία σε καθένα από τα εκατοντάδες κανάλια του. Αρκεί, όπως με οτιδήποτε στον τεράστιο χυλό του δικτύου, οι χρήστες του να κάτσουν να τα ανακαλύψουν. Που, όπως και να το κάνεις, είναι πιο ενδιαφέρουσα απασχόληση απ' το να μετράς πόσες διαφορετικές home made ενορχηστρώσεις του μουσικού σήματος του MacGyver μπορείς να πετύχεις.
Ιωσήφ Πρωιμάκης
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ONLINE
Τα sites των ελληνικών εφημερίδων έχουν ακόμη δρόμο για να γίνουν επαρκώς καλαίσθητα, λειτουργικά και ουσιαστικά.
Πόσο δύσκολο είναι για μια εφημερίδα να έχει παρουσία στο internet με μια αξιόλογη ηλεκτρονική της έκδοση; Σχεδόν καθόλου, ειδικά για τα «μεγάλα ονόματα του χώρου». Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε καλό δρόμο, έχοντας «στήσει» ένα site και προσφέροντας κάποια άρθρα τους -ή και όλα- σε ηλεκτρονική μορφή. Τα προβλήματα σε μια τέτοια προσπάθεια είναι αρκετά.
Η ελλιπής υποστήριξη της ιστοσελίδας με το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό είναι από τα πιο σημαντικά. Κοινώς, η ανάθεση της ανανέωσης της ιστοσελίδας σε μια μαθητευόμενη δημοσιογράφο -συνήθως την ίδια που ενημερώνει στο έντυπο τα φαρμακεία- είναι κάθε άλλο παρά σωστή λύση.
Επίπεδα σουρεαλιστικού δράματος αγγίζει η προσπάθεια κάποιων να δημιουργήσουν «τμήμα web» εντός της εφημερίδας, κάτι που ούτε αποτέλεσμα φέρνει αλλά και τους οδηγεί μακροπρόθεσμα σε ανούσια αύξηση των εξόδων. Τα παραπάνω, συνδυασμένα με την αρνητική αντιμετώπιση του internet από στενοκέφαλα στελέχη, αλλά και το χαμηλό ποσοστό πρόσβασης της ελληνικής επιχείρησης και του νοικοκυριού στο διαδίκτυο, δημιουργούν ένα (επιεικώς) μη λειτουργικό τοπίο, με αντικείμενο τις ελληνικές εφημερίδες στο internet.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα «κακού» site εφημερίδας αποτελεί αυτό της «Απογευματινής». Με ένα ακαθορίστου χρώματος φόντο και με ένα τεράστιο λογότυπο, κατάλοιπο της κυρίαρχης άποψης πως το layout του site πρέπει να είναι σαν την εφημερίδα. Μάλλον αυτό παρερμηνεύτηκε, κι έτσι απλώς εμφανίζονται link σε 2-3 *.jpg των πρώτων σελίδων. Το δημιούργημα, μια χρησιμότατη -τεραστίων διαστάσεων- ημερομηνία (σε περίπτωση που δεν θυμάσαι τι μέρα είναι σήμερα).
Την παραπάνω λογική για το layout προσπαθεί να ακολουθήσει η αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας, η «Ελευθερία», μόνο που το παρακάνανε - σε *.jpg μέχρι και ο τίτλος του πρωτοσέλιδου, για να μοιάζει με το έντυπο.
Μένοντας στις τοπικού χαρακτήρα εφημερίδες, ενδιαφέρον έχουν προσπάθειες των δύο φύλλων της Θεσσαλονίκης - «Μακεδονίας» και «Αγγελιοφόρου». Η μεν πρώτη (μετά από πολύυυ καιρό «υπό κατασκευήν») κατάφερε τουλάχιστον να ανεβάσει ένα site με περιεχόμενο, τη χρηστικότητα και το περιβάλλον του οποίου δεν έχω λόγια να περιγράψω, το δε δεύτερο επιμένει χρόνια τώρα σε μια ιστοσελίδα μπούγιο, που απλώς δεν διαβάζεται.
Τα μάτια μου ηρέμησαν λίγο στο site της «Ναυτεμπορικής» μιας και ο σχεδιασμός είναι λίγο πιο καθαρός. Στα πρότυπα παλαιότερων εκδόσεων ιστοσελίδων ξένων εφημερίδων, μπορεί να «μυρίζει ναφθαλίνη» αλλά τουλάχιστον έχει όλο το περιεχόμενο. Μια αξιολόγηση των πληροφοριών στην πρώτη σελίδα και ένα ελαφρύ facelift, κυρίως όσον αφορά θέματα usability, θα την ανεβάσει πολύ, ενώ στα ίδια επίπεδα (αλλά με μεγαλύτερες ανάγκες ανασχεδιασμού) βρίσκεται η σελίδα της «Ημερησίας».
Το site της «Ελευθεροτυπίας» χαρακτηρίζεται από μια γενικά δυνατή δομή, με ένα σύστημα πλοήγησης που πρέπει όμως να συνηθίσεις. Η αναζήτηση είναι σχετικά καλή, βρήκα όμως κακό το σύστημα αρχειοθέτησης. Ευπρόσδεκτη θα ήταν και μια σχεδιαστική ανανέωση, καθώς και τα κείμενα του «Ε».
Τα «Νέα» αλλάξανε site πρόσφατα. Παρ' όλο που λύθηκαν τα πολλά προβλήματα ταχύτητας που είχε τελευταία, δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα δυνατό, καλαίσθητο αποτέλεσμα. Στέκεται άνετα απέναντι στα υπόλοιπα, αλλά όχι στα αντίστοιχα του εξωτερικού.
Πληκτρολογώντας τη διεύθυνση της σελίδας του «Βήματος» βρισκόμαστε σε μια απόλυτα ηλεκτρονική έκδοσή του, με όλα τα καλά και τα άσχημα που συνεπάγεται αυτό. Ο τρόπος καθώς και η ταχύτητα πλοήγησης είναι σε καλά επίπεδα, αλλά η έλλειψη αισθητικής και design στο site μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ελλάδας είναι απογοητευτική.
Τη θέση της πιο σωστής internetικής παρουσίας κερδίζει η «Καθημερινή», η οποία -αν και μετά την τελευταία ανανέωση έπεσε μερικά σκαλιά- εξακολουθεί να έχει ένα γενικά σωστό και ευανάγνωστο site εφημερίδας.
Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να ανοίξει ο δρόμος του webdesign για τις ελληνικές εφημερίδες. Αναμένω και ελπίζω.
Νάσος Κ.
PRESS.GR. BLOGSPOT
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Συνέντευξη με τους υπεύθυνους της «καθημερινής, δημιουργικής, διεφθαρμένης» και δημοφιλούς ηλεκτρονικής εφημερίδας press-gr.blogspot.com
Η επισκεψιμότητα του press-gr.blogspot.com ολοένα και αυξάνεται. Περιμένατε αυτή την ανταπόκριση όταν ξεκινούσατε το press-gr;
Προφανώς όχι. Δεν είναι μικρό πράγμα να διαπιστώνεις ότι, μέσα σε λίγους μόνο μήνες και χωρίς καμιά ιδιαίτερη «διαφήμιση», οι επισκέψεις είναι σχεδόν 1.000.000. Φαντάζεστε τι δείχνει αυτό για τις διεργασίες στα «έγκατα» της κοινωνίας μας; Όταν μάλιστα παλιές και μεγάλες εφημερίδες φυτοζωούν με ενέσεις προσφορών, διαφημίσεων και... ελάχιστες πωλήσεις. Επειδή όμως «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη», έχουμε βάλει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη!
Ποια ήταν τα κίνητρά σας για τη δημιουργία του press-gr;
Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, είδαμε ότι η ιδέα ενός δημοσιογραφικού blog, όπου δεν βγάζει κανείς μόνο τα εσώψυχά του, «λειτουργεί» πολύ. Αναζητήσαμε έναν εύχρηστο και κατάλληλο τίτλο, τον αγοράσαμε με λίγα χρήματα και ξεκινήσαμε. Δεν υπήρχε κανένα ιδιαίτερο κίνητρο. Την πλάκα μας θέλαμε να κάνουμε. Μετά το πήραμε σοβαρά...
Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν διαπιστώσατε ότι ο κ. Αλογοσκούφης «φωτογράφιζε» το press-gr στην ομιλία του στη Βουλή;
Για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι... άργησε κιόλας, με τόσα που του έχουμε γράψει. Αυτό δεν κάνει όμως κάθε σύγχρονος έλληνας πολιτικός -που έχει μάλιστα ασυλία από τα media λόγω της θέσης του- όταν στριμώχνεται από καταγγελίες και αποκαλύψεις; Είδατε όμως πώς αντιδράσαμε κι εμείς; Βάλαμε μονίμως τη φωτογραφία του, μαζί με τη δήλωσή του, στην πρώτη μας σελίδα. Τον κάναμε... πελάτη μας. Και του επιφυλάσσουμε νέες εκπλήξεις.
Περιμένατε ότι τα γραφόμενα στο press-gr θα είχαν τέτοιου είδους αντίκτυπο;
Γιατί να μην το περιμένουμε; Μόνο όσοι ζουν στο «Βατικανό» της ενημέρωσης δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον έξω κόσμο. Η εναλλακτική ενημέρωση, έντυπη ή ηλεκτρονική, είναι το μέλλον. Δείτε το δικό σας περιοδικό. Και μάλιστα θα λέγαμε ότι χρειάζεται να «τολμήσουμε» ακόμα πιο πολύ. Πιο αποκαλυπτικά, πιο ανεπηρέαστα, πιο μαχητικά.
Ήσασταν εξοικειωμένοι με το blogging; Διατηρούσατε κάποιο άλλο ιστολόγιο παρεμφερούς ή διαφορετικής θεματολογίας πριν το press-gr;
Άλλοι από εμάς ναι, άλλοι όχι. Πολλά τεχνικά θέματα τα μάθαμε στην πορεία. Όσον αφορά πάντως το blogging, το βασικό είναι να μην πέφτει κανείς στην παγίδα της «γκετοποίησης», της εσωστρέφειας. Αυτήν την καινοτομία εφαρμόσαμε εμείς στην Ελλάδα. Κάναμε πιο μαζικό το πολιτικό blogging. Υπόθεση πολλών.
Πόσα άτομα αποτελούν τον πυρήνα του press-gr;
Καμιά ντουζίνα...
Από ποιον επαγγελματικό χώρο/-ους προέρχεται η συντακτική ομάδα του press-gr;
Είμαστε... από παντού. Το «ατού» μας είναι ότι συμμετέχουν άνθρωποι έξω από τη μιντιακή και πολιτική κοινωνία. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι «εαυτοί» μας είναι πλέον οι χιλιάδες που δεν διαβάζουν απλώς, αλλά συμμετέχουν στη διαμόρφωση του press-gr. Που μας στέλνουν ειδήσεις, σχόλια, παρασκήνια, ιδέες, κριτική ακόμη και... βρίσιμο. Γι' αυτό λέμε «Το Press-gr είστε εσείς». Το εννοούμε.
Πώς αποφασίζετε να ανεβάσετε ένα θέμα / πληροφορία στο ιστολόγιό σας;
Όπως περίπου γίνεται σε ένα ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης, από τεχνικής πλευράς: Ο «αρχισυντάκτης βάρδιας» συλλέγει το υλικό και το προωθεί, με κάποια κριτήρια επικαιρότητας και χρονικής ιεράρχησης. Η διαφορά είναι στην ουσία: Δεν υπάρχουν οι εξαρτήσεις ενός «παραδοσιακού» μέσου. Ύλη υπάρχει, όπως ξέρετε, «να φάνε κι οι κότες», αλλά μένει «θαμμένη»...
Διασταυρώνετε τις πηγές σας; Πώς τσεκάρετε την εγκυρότητα των πληροφοριών;
Όπως πρέπει να κάνει κάθε κανονικός δημοσιογράφος. Με τα ίδια ρίσκα, τις ίδιες πιθανότητες λάθους. Ίσως πιο δύσκολα, για τεχνικούς λόγους. Κι επειδή το πιάσαμε το... υπονοούμενο, σας λέμε ότι σε μας, αντίθετα με εφημερίδες κ.λπ., το κοινό μπορεί να αντιδράσει άμεσα. Άρα ανεβαίνει ο δείκτης προσοχής που πρέπει να δείχνουμε. Βλέπετε το κράξιμο που τρώμε όταν κάνουμε -που κάνουμε καμιά φορά- «πατάτες». Κι αυτό μας κάνει καλύτερους.
Τι σημαίνει για σaς «έγκυρο»;
Να είναι σωστό, ακριβές. Κι ας είναι σκληρό. Απλώς στην Ελλάδα φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται «εγκυρότητα» ο καθωσπρεπισμός, οι εξαρτήσεις, το βόλεμα, το «να τα έχουμε με όλους καλά», η κονόμα. Δηλαδή μια λογική... μεσαίου χώρου. Σε αυτά, εμείς λέμε όχι.
Στα σχόλια των post έχουν παρατηρηθεί από λεκτικές ακρότητες μέχρι υψηλού επιπέδου πολιτικός λόγος. Πώς αντιμετωπίζετε τα πρώτα;
Με πάρα πολύ μεγάλη ενόχληση. Τι να κάνουμε όμως; Πιστεύουμε ότι όσο περνά ο καιρός ωριμάζουν οι άνθρωποι και οι διαθέσεις, οπότε αυτά θα υποχωρούν. Ήδη απομονώνονται και καυτηριάζονται από τους περισσότερους. Γι' αυτό έχουμε και το e-mail ([email protected]), όπου μας έρχεται πλήθος σοβαρών σχολίων και τα δημοσιεύουμε όλα.
Υπάρχει χώρος για λογοκρισία / moderation στο press-gr;
Ασφαλώς όχι. Ορισμένες φορές αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάτι τέτοιο προσωρινά, όταν εκδηλώνεται υπερβολικό «σαμποτάζ» με επαναλαμβανόμενα ή τεράστια comments. Ή όταν γίνονται χυδαίες προσωπικές επιθέσεις σε φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν κανέναν δημόσιο ρόλο.
Με την αυτολογοκρισία πώς τα πάτε;
Όσοι από μας έχουν σχέση με media, βασανίζονται για να απαλλαγούν απ' αυτήν. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.
Πιστεύετε ότι η ανωνυμία στο press-gr περιορίζει τους κινδύνους, ιδίως απέναντι στη νομοθεσία;
Το νομικό θέμα είναι το δέντρο. Το δάσος είναι άλλο: Η ανωνυμία, σε αυτήν την εποχή της χειραγώγησης, αποτελεί εγγύηση, ένα εργαλείο αντίστασης στην προσπάθεια ποδηγέτησης συναισθημάτων, πληροφοριών, ιδεών και αξιών. Ταυτόχρονα, όσο κι αν ακούγεται αντιφατικό, οδηγεί σε συμπεριφορές υψηλής υπευθυνότητας. Όσοι μάς παρακολουθούν τακτικά, μπορούν να το διαπιστώσουν. Γι' αυτό και την προστατεύουμε απόλυτα όσον αφορά τους αναγνώστες μας. Και... εμάς φυσικά.
Θεωρείτε το πολιτικό, ανώνυμο blogging και τη δυνατότητα σχολιασμού των αναγνωστών μια ανερχόμενη, δυναμική μορφή δημοσιογραφίας;
Βεβαίως. Είναι αυτό που έγραψε ο διευθυντής της Le Monde Jean Μarie Colombani στο «Βήμα Ιδεών», μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, ότι το internet θα αναγκάσει τα άλλα μέσα «να επανεξετάσουν εκ βάθρων το περιεχόμενό τους» γιατί «οι δημοσιογράφοι έχουν χάσει το μονοπώλιο του ρόλου τους στη μετάδοση πληροφοριών - τους ανταγωνίζεται το ίδιο το κοινό τους».
Ποια είναι τα σχέδια του press-gr για το μέλλον;
Σχέδια για το μέλλον; Χμ... δεν το έχουμε σκεφτεί ακόμη. Θα μπορούσαμε να γίνουμε μεγαλοεκδότες ή σωστότερα... μεγαλο-blogger-άδες; Και να ρυθμίζουμε την πολιτική ζωή της χώρας; Μπα, όχι. Μπορεί όμως να δημιουργηθεί μια μεγάλη «αυτοδιαχειριζόμενη» ηλεκτρονική εφημερίδα. Με 100.000 «επισκέπτες» την ημέρα. Αυτό, ναι.
Οι επισκέψεις στο press-gr στους έξι μήνες λειτουργίας του ξεπερνούν τις 934.723. Σε ημερήσια βάση οι «επισκέψεις» είναι 7-8.000, και τα άτομα που μπαίνουν στο blog είναι περίπου 4.000-4.500
Σπύρος VJ
Τι είναι το blog aggregation;
Καθημερινά, χιλάδες έλληνες ανακαλύπτουν τη μαγεία τού να γίνεσαι εκδότης του εαυτού σου.
Tι είναι το blog aggregation; Με την ύπαρξη χιλιάδων Ελληνικών blogs (πάνω από 10.000 αυτή τη στιγμή) κάποιος χρειάζεται μια υπηρεσία στην οποία να βρίσκει τα blogs που έχουν ενδιαφέρον, καθώς και το τι γράφεται στα blogs για θέματα που τον απασχολούν. Αυτή την υπηρεσία προσφέρει ένας blog aggregator.
Η δύναμη της κοινότητας Ελλήνων χρηστών / bloggers. Η κοινότητα των Εληνικών Social Media (bloggers, podcasters, αλλά και άλλοι χρηστες που "ανεβάζουν" κάθε μορφής περιεχόμενο), δεν έχει δείξει ακόμη τη δυναμική της. Είναι σταθερά αλλά αργά ανερχόμενη. Πρόσφατα η Μαμαλία Καλυβίνου ( www.fakellaki.blogspot.com) βρήκε στα μπλογκς τη διέξοδο που έψαχνε προς την κοινωνία προκειμένου να κάνει γνωστή την ταλαιπωρία της από το Ελληνικό σύστημα υγείας. Το ίδιο έκαναν λίγο νωρίτερα και οι γονείς του αδικοχαμένου Άλεξ ( www.natela-veria-gr.blogspot.com), απεγνωσμένοι από το πως χρησιμοποιούσαν τον πόνο τους τα παραδοσιακά Media. Καθημερινά, χιλιάδες Έλληνες ανακαλύπτουν τη μαγεία του να γίνεσαι εκδότης του εαυτού σου. Του να επικοινωνείς με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους και να εκφράζεις αυθεντικά και άμεσα τις δικές σου απόψεις, τη δική σου οπτική.
Χαρτογράφηση της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Περίπου 10.200 ενεργά Ελληνόφωνα μπλογκς υπάρχουν αυτή τη στιγμή καταγεγραμμένα στο sync.gr. Η θεματολογία τους αφορά κυρίως σε (κατά σειρά σπουδαιότητας - blogs.sync.gr/category/) Τεχνολογία, Πολιτική, Κοινωνία, Μουσική, Internet, και μπορεί να φτάσει στα πιο "μικρά" εξειδικευμένα θέματα όπως συνταγές, Φωτογραφία, προγραμματισμός κλπ.
Ποιά είναι η σχέση του Έλληνα χρήστη με την ταξινόμηση του Ελληνικού user generated content και του social networking; Στο SYNC διαθέσαμε σημαντικά εργαλεία ώστε να μπορούν οι χρήστες, αλλά και οι ιδιοκτήτες των blogs να ταξινομούν και να αξιολογούν το περιεχόμενο που δημιουργούν (κατηγορίες, αγαπημένα blogs, δημοφιλείς αναζητήσεις, κλπ). Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και υπηρεσίες τύπου digg (το buzz, το Cull, το Checkit κλπ). Όμως η συμμετοχή του κοινού σε αυτές τις υπηρεσίες δεν έχει πάρει ακόμη την έκταση που έχει στο εξωτερικό, κυρίως γιατί οι Έλληνες δεν έχουν ανακαλύψει τα πλεονεκτήματα που έχουν τέτοιες υπηρεσίες.
Προοπτικές για το μέλλον. Το άμεσο μέλλον για τα Ελληνικά Social Media θα είναι συναρπαστικό. Η εξάπλωση των blogs είναι τρομακτική, τόσο που δεν προλαβαίνουμε να την παρακολουθήσουμε στο SYNC. Βλέπουμε καθημερινά δεκάδες νέα μέλη να εγγράφονται στο SYNC ψάχνοντας περισσότερες πληροφορίες για την Ελληνική μπλογκόσφαιρα. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε νέες υπηρεσίες που θα πάνε τα Ελληνικά Social Media πολλά βήματα μπροστά.
Sync.gr
Top Εταιρείες Web Εφαρμογών που θα ακούμε και θα χρησιμοποιούμε σύντομα
Αυτά είναι τα «ΜySpace» και τα «YouTube» της επόμενης μέρας.
StumbleUpon
www.stumbleupon.com
To 2002 ο Garrett Camp, μεταπτυχιακός φοιτητής Software Engineering τότε, ανέπτυξε μαζί με δύο συμφοιτητές του μια on line εφαρμογή που καθοδηγούσε τα κλικ τους. Σήμερα το stumbleupon έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση 1,5 εκ. δολαρίων και επεκτείνεται στο χώρο του Web TV.
Slide
www.slide.com
Χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, πέρα από το ανεβάζεις φωτογραφίες στο internet, η εφαρμογή αυτή αναλαμβάνει να δημιουργήσει ένα slide show σε πραγματικό χρόνο, το οποίο μπορεί να τοποθετηθεί στο MySpace προφίλ ή στο blog σας, να έχει δυνατότητα RSS, ενώ θα μπορεί να «κατέβει» από άλλους χρήστες σε μορφή screensaver.
Meebo
www.meebo.com
Μέσω του meebo μπορείτε να κάνετε ταυτόχρονα chat σε όλες τις γνωστές messenger εφαρμογές αλλά και, μέσω ενός μικρού προγράμματος, να περάσετε τους αγαπημένους σας συνομιλητές σε ένα παράθυρο στο blog σας! Οι ιδρυτές ψάχνουν να βρουν τι άλλο θα κάνουν με τα 12,5 εκ. δολάρια της χρηματοδότησης.
Joost
www.joost.com
Ξεχάστε όσα γνωρίζατε για το τρίλεπτο video-blogging και τα κακής ποιότητας βιντεοκλίπ. Οι εφευρέτες / ιδρυτές / επιχειρηματίες πίσω από τα πασίγνωστα Kazaa και Skype σχεδιάζουν το μέλλον της τηλεόρασης και του internet συνδυάζοντάς τα! Το Joost πρόκειται να μεταφέρει την τηλεοπτική εμπειρία εμπλουτισμένη, αμφίδρομη και κωδικοποιημένη (ώστε να αποφύγει μπλεξίματα με το νόμο) στο internet, σε broadcast ποιότητα εικόνας.
Metacafe
www.metacafe.com
Ανεβάζετε τα βίντεό σας στο metacafe και μια κοινότητα 17 εκ. χρηστών είναι σε θέση να τα αξιολογήσει βαθμολογώντας τα, χαρίζοντας φήμη αλλά και χρήμα στους δημιουργούς! Η αμοιβή είναι 5 δολάρια ανά 5.000 θεατές. Το θέμα είναι τι δείχνεις. Από τα 20 εκ. δολάρια της χρηματοδότησης που έχει πάρει το metacafe, έχει πληρώσει σε ένα εξάμηνο 250 χιλιάδες σε 200 χρήστες.
Fon
www.fon.com
Το μεγαλύτερο δίκτυο wi-fi στην Ευρώπη, βασισμένο σε μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα. Πουλάει φθηνά ασύρματα routers (€45) με την προϋπόθεση ο τελικός χρήστης να μοιράζεται με άλλους «συνδρομητές» το bandwidth που του παρέχει η εταιρεία πρόσβασης. Αυτή τη στιγμή στην Αθήνα υπάρχουν περί τα 30 hotspots της Fon.
ViΤrue
www.vitrue.com
Το ViΤrue είναι μια πλατφόρμα που επιτρέπει σε διαφημιστές να γίνουν editors των διαφημίσεων που δημιουργούν οι ίδιοι οι χρήστες για τα προϊόντα τους και να τα διανείμουν σε στοχευμένους αποδέκτες. Εταιρείες σαν την General Motors χτυπούν στον ώμο τη γενιά του YouTube και ευελπιστούν να εξαπλώσουν τη φήμη των προϊόντων τους σαν ίωση. Οι δημιουργοί του ViTrue θα φροντίσουν να βάλουν τα δυνατά τους με τη χρηματοδότηση των 5 εκ. δολαρίων από εταιρείες όπως η Comcast και η Turner Broadcasting...
Σπύρος VJ
σχόλια