Το λεωφορείο από τη Χώρα με άφησε στον Άγιο Προκόπιο κι από κει, παραλία παραλία, τράβηξα για την Αγία Άννα, με τα μπαγκάζια στην πλάτη. Είχα ξαναπάει στη Νάξο με παρέα, μα αυτήν τη φορά ήμουν μόνος. Χρειαζόμουν απομόνωση· έπρεπε να ξεφύγω από έγνοιες κι από γυναίκες, ώστε να συγκεντρωθώ και να γράψω το καινούργιο μου βιβλίο. Η περιοχή προς την Πλάκα ήταν ήσυχη, χωρίς ξενοδοχεία, μπαρ και θορύβους, ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ. Έστησα τη σκηνή μου μακριά από αμαξιτές οδούς. Πεντακόσια μέτρα πιο πέρα, κάποιος ντόπιος είχε φτιάξει μια παράγκα με καλάμια, κάτι σαν καντίνα. Στην ακτή φτάνανε βάρκες με μηχανή και κρις κραφτ που αποβιβάζανε τους επιβάτες τους, οι οποίοι μπορούσαν να κολυμπήσουν γυμνοί ανενόχλητα.
Τον πρώτο καιρό, δεν απομακρύνθηκα από τη σκηνή, διότι είχα ικανές ποσότητες τροφίμων και εμφιαλωμένων νερών. Όταν τελείωσαν, αποφάσισα να επισκεφτώ την παράγκα. Ήταν νύχτα, το σκοτάδι βαθύ κι η εικόνα ειδυλλιακή, καθώς ο χώρος μέσα κι έξω φωτιζόταν από κεριά. Πάνω στην άμμο, υπήρχαν ψάθινες καρέκλες και τραπέζια φτιαγμένα από κομμένους κορμούς δέντρων. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα βλέποντας τρεις κοπέλες, οι οποίες λικνίζονταν στους ρυθμούς της ροκ μουσικής που έβγαινε από αόρατα μεγάφωνα στο εσωτερικό της παράγκας· ήταν μαύρες και λαχταριστές.
Κάθισα σε μια καρέκλα, αγναντεύοντας τη σκοτεινή θάλασσα. Το σάντουιτς με τυρί και σαλάμι ήταν καλό, μα η μπίρα χλιαρή, αφού δεν υπήρχε ψυγείο λόγω της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος. Ο μεσόκοπος καντινιέρης εξυπηρετούσε γρήγορα τον κόσμο, Έλληνες και ξένους. Παράγγειλα κι άλλη μπίρα και άρχισα να σκέφτομαι το βιβλίο μου. Τότε με πλησίασε ένας νεαρός μαύρος που συνόδευε μια μαύρη, μια από εκείνες που χόρευαν.
«Θέλεις γυναίκα;».
Η κοπέλα φορούσε λευκό κολλητό παντελόνι και λευκό πουκάμισο χωρίς σουτιέν. Τα χείλη της θύμιζαν άγουρες φράουλες. Οι θηλές της τέντωναν το ύφασμα και πρόβαλλαν στητές σαν κάννες περιστρόφου. Δεν είχα πάει ποτέ με μαύρη.
«Ναι».
Εκείνος κάτι της είπε στη γλώσσα τους κι έφυγε. Εκείνη κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα μου με το βλέμμα στραμμένο στον ορίζοντα. Δεν είχε όρεξη για κουβέντα. Παράγγειλα μια μπίρα για πάρτη της κι η γλώσσα της λύθηκε. Μιλούσε σπαστά ελληνικά. Αγαπούσε τους Έλληνες γιατί ήταν εύθυμοι και πλακατζήδες. Ακούμπησα το χέρι της και δεν το τράβηξε. Το δέρμα της ήταν απαλό και το κορμί της μοσχοβολούσε, ανέδυε ένα άρωμα φυκιών και πεύκου. Φίλησα τον καρπό της και με κοίταζε τρυφερά. Είχε γνωρίσει άντρες κάθε εθνικότητας, είπε. Πού; Στην πατρίδα της, την Αφρική, μα και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ποιος την έφερε στη Νάξο; Δεν μου απάντησε. Βλέποντας το μπουκάλι της άδειο, παράγγειλα κι άλλη μπίρα. Τότε μου εκμυστηρεύτηκε πως στην Ελλάδα της είχαν κάνει κάμποσες προτάσεις γάμου. Τις απέρριψε όλες διότι θα γύριζε πίσω για να παντρευτεί. Με την οικογένειά της ήταν πολύ δεμένη.
«Πώς εξηγείς αυτή την προτίμηση των Ελλήνων σε σένα;» τη ρώτησα.
«Το μαύρο είναι της μόδας», απάντησε.
Δεν σκόπευα να της κάνω παρόμοια πρόταση, αλλά την ήθελα πολύ. Είχα φουντώσει. Της έσφιξα το χέρι και το κράτησα στη χούφτα μου. Παράγγειλα κι άλλες μπίρες. Μιλήσαμε για πολλά πράγματα, μα σύντομα άρχισε να κοιτάει το ρολόι της. Κανονίσαμε να πάμε πιο πέρα· είχε το δικό της στέκι, μια λακκούβα, που την έκρυβαν κάτι θάμνοι. Την πλήρωσα προκαταβολικά κι έβαλε τα χρήματα στην τσέπη του παντελονιού της. Κινήσαμε για το σημείο της σπονδής, ενώ γύρω μας ακούγονταν αναστεναγμοί και επιφωνήματα: κάποιοι είχαν προηγηθεί. Οι κοπέλες που λικνίζονταν δεν φαίνονταν πουθενά.
Γδυθήκαμε και ξαπλώσαμε στη λακκούβα. Το φεγγάρι έριχνε πάνω μας αχνό φως. Τη φίλησα στο στόμα που μύριζε καρπούζι και έσυρα το χέρι μου στην επιδερμίδα της. Η σάρκα της ήταν σφιχτή. Της άνοιξα τα πόδια και τη χάιδεψα κάτω από την κοιλιά. Υγρές σταγόνες κόλλησαν στα δάχτυλά μου.
Κι ύστερα κάτι έγινε και χάλασε η μαγεία. Εμφανίστηκε ο νεαρός που την είχε φέρει και κάτι είπε στη γλώσσα τους. Μιλούσαν σε έντονο ύφος. Εκείνη πήρε τα ρούχα της και ντύθηκε βιαστικά.
«Ποιος είναι αυτός;».
«Ο αδελφός μου».
«Και τι συμβαίνει;».
«Η αδελφή μου», είπε με λυγμό. «Τη μαχαίρωσε ο πελάτης της».
«Πού;»
«Σε μια λακκούβα, πέρα από δω».
Την πήραν τα κλάματα, πλάνταζε.
Ο νεαρός την άρπαξε από το χέρι κι εκείνη τον ακολούθησε.
«Πού πας;» φώναξα, μα δεν γύρισε να με κοιτάξει.
Σκέφτηκα να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω, μα δεν το έκανα· τους έβλεπα να απομακρύνονται στο σκοτάδι μέχρι που τους έχασα από τα μάτια μου. Μετά ντύθηκα και τράβηξα κατά την Αγία Άννα, προς τις ψαροταβέρνες. Επιθυμούσα να φάω χταπόδι στα κάρβουνα, να κατεβάσω κανένα ποτήρι ρακί κι ύστερα να πιω κίτρο για να χωνέψω: το χταπόδι και το φιάσκο.
Survival Guide
Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων και, όπως λέει και το site του νησιού, αποτελεί από μόνη της ένα «σύμπαν». Συνδυάζει άψογα το βουνό με τη θάλασσα. Από τη μία υπάρχουν οι ψηλές και πράσινες πλαγιές και από την άλλη η κατακίτρινες αμμουδιές με τα γαλανά νερά. Μεγάλη παραγωγή εσπεριδοειδών και λαχανικών, βοσκοτόπια και εκπληκτικά γαλακτοκομικά. Η Νάξος είναι το νησί που του κολλάει γάντι το κλισέ «πως ικανοποιεί όλα τα γούστα. »
Πως θα πας: Καθημερινά από Πειραιά: Blue Star Ferries 07:25 και στις 17:30, Τετ./Παρ./Κυρ. στις 21:00, Δευτ. 15:00, Τετ. 18:00. Highspeed καθημερινά στις 07:30 και στις 16: 30. Επίσης καθημερινά εκτός Τετάρτης στις 07:15.
Διαμονή: Στην παραλία του Αγίου Γεωργίου, στη Χώρα, βρίσκεται το Al Mare Studios (27536). Όμορφα στούντιο με κυκλαδίτικη αισθητική και μόλις είκοσι μέτρα από κει που σκάει το κύμα. Πολύ κοντά βρίσκεται το Princess of Naxos (22165) σε μια ήσυχη τοποθεσία στο νότιο τμήμα του Αγίου Γεωργίου (περιοχή Φλοίσβος), μόλις 30 μέτρα από τη θάλασσα, και αποτελεί ιδανική επιλογή για τους λάτρεις της θάλασσας και των θαλάσσιων σπορ. Οικονομική επιλογή αποτελεί το πολύ οργανωμένο κάμπινγκ Μάραγκας στην Αγία Άννα.
Φαγητό: Στην Αγία Άννα η Γοργόνα (41007) ο Μανώλης (41008) και η Παλατιά (41951) ειδικεύονται στο μαγειρευτό και στο φρέσκο ψάρι. Η καλύτερη πατάτα τηγανίζεται σε ένα χωριό 20 χλμ. από τη Χώρα, στο Δανακό, και συγκεκριμένα στο καφενείο του Φλώρακα. Στη Χώρα, ο σεφ Vito Tinella έχει στήσει ένα πολύ όμορφο wine restaurant που ακούει στο όνομα Il Basilico (31140). Για κλασικά ελληνικά πιάτα προτείνεται το Scirocco (22850) στην πλατεία Δικαστηρίων.
Σπεσιαλιτέ: Οι ξακουστές πατάτες Νάξου και τα γευστικότατα αμνοερίφιά της. Αρσενικό κεφαλοτύρι, λαδότυρο, γλυκιά μυζήθρα, ανθότυρο, ξινόγαλα και φυσικά η γραβιέρα Νάξου από τυριά. Προβάτσες (χόρτο) με κατσίκι ή μπακαλιάρο. Κόκορας κρασάτος. Τοπικές πίτες με χόρτα που ονομάζονται «τούρτες». Mαεριά ή σιταρομαεριά, δηλαδή όσπρια και δημητριακά ανακατεμένα που σερβίρονται κρύα σαν σαλάτα. Επίσης μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε το περίφημο λικέρ Νάξου στα αποστακτήρια του Βαλληνδρά στο Χαλκί.
Διασκέδαση: Στη Χώρα κυρίως γίνεται όλο το πάρτι. Το Mojo στέκεται περήφανο και έτοιμο να υποδεχθεί όλη την ημέρα όσους ξέρουν να διασκεδάζουν σωστά και με τρόπο. Ελληνικά γλέντια στο Fragile, καλή μπάρα στο Lemon και πολλοί και διαφορετικοί DJs στο Voulez Vous. Το στέκι στην Αγία Άννα ακούει στο όνομα Island. Ξεκινά από νωρίς το πρωί και τελειώνει... νωρίς το πρωί. 14 και 15 Αυγούστου κάθε πλατεία, κάθε σχολείο, κάθε μοναστήρι και κάθε γήπεδο στήνει το δικό του πανηγύρι.
Παραλίες: Εξαιρετικές παραλίες για κάθε προτίμηση! Η πιο κοσμική και τόσο μεγάλη όσο φτάνει το μάτι είναι η Αγία Άννα (άμμος και κύμα που βοηθάει για θαλάσσια σπορ). Εξίσου οργανωμένες είναι ο Αϊ Γιώργης και ο Άγιος Προκόπης. Πιο λίγο κόσμο, ακόμα και στη φουλ σεζόν, έχουν οι: Μικρή, Ορκός, Μεγάλη Βίγλα, Πυργάκι και Αλυκό. Για απεριόριστη μοναξιά ιδανικές περιπτώσεις είναι η Αγιασό και το Καλαντό.
Αξιοθέατα: Η Πορτάρα (μια γιγάντια πύλη σε ένα ύψωμα στο λιμάνι που θα ήταν η είσοδος στον Ναό του Απόλλωνα, αν ολοκληρωνόταν η οικοδόμησή του) και το Κάστρο στη Χώρα. Ο αρχαίος κούρος στους Μέλανες, ο αρχαίος ναός στην παραλία της Πλάκας και ο Ναός της Δήμητρας στο Σαγκρί. Ακόμα ο Πύργος Μπαζαίου και ο Πύργος του Ζευγώλη και του Γλέζου στην Απείρανθο.
Lifo Choice: Απείρανθος και Μέλανες: καταπληκτική, δροσερή ορεινή βόλτα και υπέροχα χωριά. Δοκιμάστε το μπιφτέκι και το ρυζόγαλο Στου Λευτέρη (61333) στον Απείρανθο και φυσικά τον κόκορα κρασάτο στο Γιώργο (62180), στο χωριό Μέλανες. Μιας και θα βρίσκεστε στα ορεινά αγναντέψτε τα βουνά Ζας (1004 μ.) και Φανάρι (908 μ.), που είναι φυσικά τα υψηλότερα των Κυκλάδων.
Χρήσιμα τηλέφωνα: Δημαρχείο 22717, λιμεναρχείο 22300, ιατρικό κέντρο 23333 αστυνομία 22100. Κωδικός περιοχής: 2285.
Web: www.naxos.gr/
Secret island
Οι Κυκλάδες από ψηλά.Ο Ζας, η ψηλότερη κορυφή στις Κυκλάδες, στα 1.001 μ. υψόμετρο. Υπάρχουν δύο κύρια, καλά σηματοδοτημένα μονοπάτια που οδηγούν στην κορυφή. Όμως, δεν είναι μόνο η κορυφή, είναι και το μονοπάτι της κορυφογραμμής από το Ζα προς τον Άγιο Τρύφωνα (744 μ. υψόμετρο) που είναι πραγματικά θεαματικό, ιδίως όταν φυσάει το μελτέμι και είναι καθαρή ατμόσφαιρα.
σχόλια