«Θα μου λείψεις» της λέει ένας θαμώνας του καφέ-μπαρ των γονιών της, ενώ εκείνη σχεδίαζε χρωματιστές καρδούλες, για πρώτη φορά ερωτευμένη μ’ ένα συμμαθητή της· «τί θες να πεις;» τον ρωτάει, σηκώνοντας τα μάτια της και κοιτώντας τον για λίγο με το βλέμμα που την χαρακτήριζε σε όλο το έργο: αφοπλιστικό κι απροκάλυπτο. «Θα καταλάβεις» της απαντάει, γιατί πράγματι, τότε περνούσε το κατώφλι από την παιδική στην εφηβική ηλικία, που δρασκέλησε με πείσμα και κουράγιο, ένα κατώφλι που αρκετοί, ακόμα και πολύ αργότερα δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν, μια και η ζωή των «μεγάλων» φαντάζει τρομακτική. Αντίθετη φιγούρα, η Στέλλα, το ανάποδο του μικρού τυμπανιστή που αρνείται να προχωρήσει, να μεγαλώσει, εκείνη ξεφεύγει απ’ την απάθεια, ερωτεύεται, αποκτά ενδιαφέρον στα βιβλία, στο σχολείο, βρίσκει μια κολλητή φίλη, επεμβαίνει στη σχέση των γονιών της που πάει κατά διαόλου. Εκπληκτική η ερμηνεία της μικρής Λεορά Μπαρμπαρά. Ακόμα στους κινηματογράφους. Αξίζει να τη δείτε.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
«Ντύθηκε» στα λευκά το Παρίσι - Είχαν να δουν τόσο χιόνι τον Νοέμβριο από το 1968
Σιγκαπούρη: Εκτελέστηκε 55χρονος με νοητική αναπηρία για διακίνηση 57 γραμμαρίων ηρωίνης
To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς
«Ξεκίνησα να κάνω χιούμορ για να μην τρώω ξύλο στο σχολείο»
«Η αγαπημένη μου συνήθεια στην Κλειτορία είναι να θαυμάζω τις μέλισσές μου»
σχόλια