Εν αρχή το Χάος, που λέει και ο Χέσιοντ.
Και από τότε;
Τέρατα!
Μαύρο, Κόκκινο και το λευκό του Μουσείου. Πινέλα, μπογιές, τάμπλετς με άντροϊντ,
και ηχεία.
Την ώρα που στήνονται εξέδρες και τυπώνονται τα φλάιερ των υποψηφίων για τις εκλο-
γές (πρέπει να είναι το μόνο έντυπο που δεν έχουμε σχεδιάσει – μέχρι στιγμής) εμείς
γκραφιτιάζουμε τους τοίχους του Μπενάκη –μαγκιά τους που μας άφησαν– με τα Γκρηκ
Μάνστερς μας.
Ο Αλέξης, ο Ηλίας, ο Βαγγέλης, η Μαντώ και η Νατάσα ζωγραφίζουν τη ζωφόρο, που
μας μαλώνει η Εύη όποτε ξεχνιόμαστε και τη λέμε ζωοφόρο.
Ο Μάικ, ο Λέμον και ο Χάρης είναι χαμένοι στα Αϊ Μακ τους (μεγάλη η χάρη τους) και
σχεδιάζουν τα βινύλια, τα κοπτικά, τα γράμματα και τα έντυπα.
Ο Γιάννης διορθώνει τον Ησίοδο, προσθέτοντας τα τέρατα μέσα στη Θεογονία. Να δεις
που τα μπαϊπρόντακτς θα βγουν πιο πολλά από τους Θεούς και τους Ήρωες.
«Ο Πάνας γεννιέται σε εκατό μεριές, ρε παιδιά!»
«Ισχύει, έχουμε αντικρουόμενους μύθους, κράτα τον παντού»
Ο Κάρολος μοντάρει το μέικινγκ(-κονγκ-)οβ με υλικό απ' όλα τα στάδια της δουλειάς.
Κάθε τρεις και λίγο έρχεται και κάποιος και του ζητάει κάτι για το κλιπάκι του – συνή-
θως αδύνατο!
Ο Τζέρτεφ στήνει τον τρίποδα που είχαν και οι Αρχαίοι και κάθονταν –λέει– η Πυθία και
έλεγε τους χρησμούς της. Εμείς πάλι βιδώνουμε μια εσ-ελ-αρ επάνω και τραβάμε φωτο-
γραφίες ενώ δουλεύουμε και τάιμ-λαπ που πολύ μας αρέσουν, γιατί κάνουν τη δουλειά
να μοιάζει εύκολη.
Ο Πάρις γράφει τα κείμενα και τσεκάρει ξανά και ξανά μήπως έφυγε κάνα κόμμα από
τα ποιήματα και βγει αλλιώς το νόημα.
Στα ηχεία το σάουντρακ του «Δύο» ιδανικό για δουλειά.
Από πού θα κρεμάσουμε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες; Στο Βερολίνο είχαμε βάλει και δύο
στη σκάλα των ρεντ-ντοτ και είπαν «πάει τρελάθηκαν οι Έλληνες και ήρθαν και μας
κρεμάνε τα πουλιά τους στις σκάλες».
Το Βερολίνο.
Όταν κερδίσαμε το ρεντ-ντοτ, αναρωτιόμασταν τι να τους κάνουμε που δεν έχει ξανα-
γίνει ποτέ.
Λίγο που μας έλεγαν τους Έλληνες τεμπέληδες, λίγο το φιλότιμο, λίγο που μόλις είχαμε
σχεδιάσει μερικά από τα τέρατα για το νέο μας βιβλίο, είπαμε να κάνουμε τα Γκρηκ
Μάνστερς.
Και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία
Στη περίπτωσή μας μυθολογία.
Ήρθε το φορτηγό με τα γλυπτά και μαζί τους η κλίμακα.
Μπήκε ο Κύκλωπας και ξαφνικά μικρύναμε όλοι.
Ενώ στο Βερολίνο ο Μινωταυράκος μας είχε την τιμητική του, στην Αθήνα ο πρωταγω-
νιστής είναι ο Κύκλωψ που για εμάς συμβολίζει την αυθεντικότητα.
Ο Πάρις ρυθμίζει την ταχύτητα του Ταράξιππου. Αυτό το τερατάκι λίγοι το ξέρουν κι
όμως συνεχίζει να εμφανίζεται κάθε φορά εκεί στη στροφή, τέρμα Συγγρού, που χωρίζε-
ται ο δρόμος και πρέπει να διαλέξεις Πειραιά ή παραλία. Ειδικά άμα τρέχεις, δεν υπάρχει
περίπτωση να μην τον συναντήσεις!
O Μάικ σχεδιάζει τον Φοίνικα στη ζωφόρο. Πρέπει να περάσαμε πάνω από τέσσερις
μέρες να συζητάμε αν θα τον συμπεριλάβουμε στην πρώτη παρουσίαση της έκθεσης
στην Ελλάδα. Κατόρθωσαν οι χουντικοί να αμαυρώσουν μέσα σε λίγα χρόνια ένα σύμ-
βολο αιώνων. Τον βάλαμε επίτηδες, φτάνει πια. Πορφυρός, όπως στην αρχή του μύθου.
Άλλωστε, αυτό θα πει Φοίνιξ, πορφυρός.
Αλλαγή.
Οι μακάδες σηκώνονται και πιάνουν πινέλο και τούμπαλιν. Στη Μπήτρουτ όλοι τα
κάνουμε όλα και όλη την ώρα τρωγόμαστε και ξαναφιλιώνουμε σαν τους Γαλάτες του
Γκοσινί.
Στήνουμε Πήγασο. Μόνο που ο Πήγασος λείπει. Θα τον δούμε μέσα στις ταμπλέτες όταν
ολοκληρωθεί ο κώδικάς του.
Ο Κάρολος ακούει από τα ακουστικά του τις Σειρήνες καθώς πειράζει την κυματομορφή
τους. Ευτυχώς είναι δεμένος στη καρέκλα του.
Όλοι πεινάνε διαρκώς. Μπαίνουμε για μια ακόμη φορά στη συζήτηση, «σουβλάκι-σά-
ντουιτς». Η Μπήτρουτ έχει τη βάση της στη Σαλονίκη. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Θα είναι όλα έτοιμα;
Όλες οι απαντήσεις είναι σαρκαστικές.
Αυτό στη γλώσσα της Μπήτρουτ σημαίνει: «θα είναι».
σχόλια