το μπλε που δεν ξέχασα

Facebook Twitter
11

*Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982,με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας, Λευτέρη Βερυβάκη,καταργείται η σχολική ποδιά απ' όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

 

 

 

Μόνο με δάκρυα επιστρέφω στη σχολική χρονιά 1981-1982. Το εκτυφλωτικό μπλε της συσκότισης παύει να φωτίζει υποβλητικά διαδρόμους και αίθουσες. Ζοφεροί λυκειάρχες και βαλσαμωμένοι επιθεωρητές χάνουν τις κυανές αποχρώσεις των έσχατων ηδονών τους. Κι εγώ καταδικάζομαι να διασχίσω Γυμνάσιο και Λύκειο χωρίς άσπρο γιακαδάκι και ποδιά Τσεκλένη.

Δε μπορώ πια να επιτίθεμαι στην ψυχική γαλήνη των διδασκόντων με την αμεριμνησία της πιέτας μου.

 

...και στης Μαρίτσας την ποδιά σφάζονται παληκάρια

-πάνε αυτά με την ποδιά Μαρίτσα,τέλος.

 

Τέλος  τα ραντεβού με το ατού της σχισμένης τσέπης.
Τέλος  οι αντανακλάσεις του λευκού triumph νούμερο 0 μέσα απ' το μισάνοιχτο κουμπί μιας μπλε Λάουρα.


Tέλος  το ιντερνάσιοναλ μπλου.

Καμμιά τρυφερή παγίδα,κανένα εφηβικό τρυκ,κανένας μυστικός κήπος.
Κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα.


Καθαρός σοσιαλισμός.

 

(Πόνεσε αυτός ο σοσιαλισμός ,πολύ πιο πολύ από τον άλλο πόνεσε κύριε Βερυβάκη μου.)

 

 




11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

9 σχόλια
εγω φοραγα και στο νηπιαγωγιο ποδια, μια ροζ θυμαμαι με μελισσουλες μπροστα. στο δημοτικο φορεσα μεχριτην γ'. νομιζω οτι ηταν οτι καλυτερο, ολο το σχολειο ηταν ιδιο.. σιγα που κοιταγαμε την ποιοτητα τοτε, μ αυτα ασχολιοντουσαν οι μεγαλοι οχι εμεις.. ολοι ιδιοι, ολοι ισιοι... αυτο εχω να πω, μακαρι να τις επαναφερουν..
επειδή την φόρεσα και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, εμένα μου φαινόταν απίστευτα βολική. Έβαζες ότι ήθελες από μέσα (το χειμώνα), πράσινο μπλουζάκι με άσχετο καφέ παντελόνι και ξένοιαζες. Όταν την καταργήσανε, εμείς τα παιδιά φτωχών οικογενειών, νιώθαμε μειονεκτικά απέναντι στα υπόλοιπα γιατί δεν είχαμε τόσο μοδάτα και ακριβά ρούχα. Υπάρχουν πολλές όψεις λοιπόν.
επειδή την φόρεσα και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, εμένα μου φαινόταν απίστευτα βολική. Έβαζες ότι ήθελες από μέσα (το χειμώνα), πράσινο μπλουζάκι με άσχετο καφέ παντελόνι και ξένοιαζες. Όταν την καταργήσανε, εμείς τα παιδιά φτωχών οικογενειών, νιώθαμε μειονεκτικά απέναντι στα υπόλοιπα γιατί δεν είχαμε τόσο μοδάτα και ακριβά ρούχα. Υπάρχουν πολλές όψεις λοιπόν.
Και στις ποδιές υπήρχαν ´διαβαθμίσεις ´καθότι υπήρχαν αυτές του Τσεκλένη-ακριβές κι επώνυμες -και οι άλλες της πλέμπας,που όντως διέφεραν σε ποιότητα και σχεδιασμό.Επίσης όλες πάλευαν για τη διαφορά με το ποιό ακριβό κι επώνυμο αθλητικό παπούτσι ακόμη και καλτσάκι ,τις φόρμες στη γυμναστική καθώς και στο τι μπλούζα διακρίνεται μέσα από την ποδιά.Συνεπώς είναι λίγο ουτοπικά αυτά περί ομοιομορφίας και κοινωνικής ισότητας που έφερε το κίνημα της ποδιάς γιατί πολύ απλά ποτέ δεν υπήρξε..
Την ποδιά στο σχολείο δεν την πρόλαβα και δεν μπορώ να έχω άποψη για το αν ήταν μαρτύριο ή όχι.Έχοντας όμως παιδί στο δημοτικό,νομίζω πως είναι πια επιτακτικό να ξαναγυρίσουμε σε μια ενιαία στολή στο σχολείο.Τα παιδιά ζώντας σε ένα υπερκαταναλωτικό κόσμο,χάνουν το μέτρο, το ένα ξεσυνερίζεται το άλλο και δεν μπορείς να τα σταματήσεις!Μια ενιαία φόρμα για τα αγόρια αλλά και για τα κορίτσια,θα έλυνε πάρα πολλά προβλήματα που προκύπτουν στο σπίτι,αλλά στην ψυχολογία των παιδιών.