Να πώς θέλω να είναι η κηδεία μου

Να πώς θέλω να είναι η κηδεία μου Facebook Twitter
1

Υπάρχουν άπειρα τραγούδια που θα ήθελα να παίξουν στην κηδεία μου [κάθε φορά βρίσκω κάποιο άλλο], έχω κάνει αμέτρητες σκηνοθεσίες στο μυαλό μου κλπ κλπ, παρόλο που ξέρω ότι κανείς δεν πρόκειται ν’ ασχοληθεί ούτε με τα τραγούδια που παρήγγειλες ούτε με το να επιμένει να σε κάψουν, ούτε καν με τα λουλούδια που θα ήθελες να στολίσουν το φέρετρο. Βλέποντας αυτά τα βίντεο όμως από τις ταϊβανέζικες κηδείες, τα ξέχασα όλα, και τραγούδια και σκηνοθεσίες και σκέφτομαι ότι πρέπει επειγόντως να στήσει κάποιος έξυπνος μια τέτοια επιχείρηση στην Ελλάδα, γιατί η ζωή είναι μικρή και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου τύχει. Νομίζω ότι είναι οι πιο ωραίες κηδείες που έχω δει και κάπως έτσι θα ήθελα να είναι κι η δικιά μου.

Και τώρα, προσοχή:

To 1977 και λίγο μετά την κυκλοφορία του Saturday Night Fever στο σινεμά και στα δισκάδικα, οι Bee Gees και ο John Travolta σάρωναν σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ιταλία η λόξα για τον Τραβόλτα είχε γίνει παροξυσμός, έτσι το 1979 ένας ευφάνταστος σκηνοθέτης (ο Νέρι Παρέντι) αποφάσισε να χαρίσει κι έναν Τραβόλτα ιταλιάνο βέρο στους Ιταλούς, μπας και βγάλει καμιά λιρέτα από την Τραβολτο-μανία. Κι επειδή στη λέξη μανία δεν ταίριαζε το «Τραβόλτα», έφτιαξε τον «Τραβόλτο». Βρήκε δηλαδή έναν ηθοποιό [τον Giuseppe Spezia] που έμοιαζε με τον Τραβόλτα, τον έπεισε να κάνει πλαστική για να αποκτήσει το λακάκι στο σαγόνι και τον έβαλε να παίξει τον… Τραβόλτο σε μία ταινία γνήσιου camp, που είναι κρίμα να παραμένει ξεχασμένη. Την έλεγαν John Travolto ... Da Un Insolito Destino [στην Αμερική κυκλοφόρησε σε DVD με τον τίτλο The Face with Two Left Feet] και εκτός από τον σωσία του Τραβόλτα πρωταγωνιστεί μια μεγάλη ιταλίδα σταρ, που τότε ήταν ακόμα στο ξεκίνημά της και δεν είχε προλάβει να κολυμπήσει στο σπέρμα [χωρίς να κινδυνέψει ποτέ να πνιγεί]: η Ιλόνα Στάλερ. Δηλαδή η Τσιτσιολίνα, μετέπειτα κυρία Κουνς και για κάποια φεγγάρια βουλευτίνα του ιταλικού κοινοβουλίου.

 


 

Ο Τραβόλτο είναι ένας μάγειρας ξενοδοχείου που είναι κάτι σαν βλαμμένο: κάθεται σε ένα τραπέζι μόνος του στην ντίσκο και κοιτάει σαν χάνος την DJ, η οποία είναι η Τσιτσιολίνα, ενώ γύρω του σέξι αγόρια και κορίτσια χορεύουν ιταλοντίσκο λες και ήξεραν ότι δεν υπάρχει αύριο [όλες οι σκηνές χορού είναι προφητικές]. Τέλος πάντων, οι συνάδελφοί του προσέχουν ότι ο Τραβόλτο μοιάζει στον Τραβόλτα και τον πείθουν να ξεσαλώσει, έτσι γίνεται ο σταρ της ντίσκο –την οποία προσοχή! τη λένε «John’s Fever»

 

Στο πρώτο βίντεο [πάνω] η Τσιτσιολίνα την ώρα που βάζει μουσική τυφλώνεται από τη λάμψη του μπουκαλόγυαλου που φοράει ο Τζιάνι [δεν έχουν προλάβει ακόμα να τον βαφτίσουν Τραβόλτο] και στο δεύτερο [από κάτω] είναι η αρχή της ταινίας που πέφτουν οι τίτλοι.

Είναι αρκετά για να καταλάβεις για τι camp αριστούργημα μιλάμε.    

Να πώς θέλω να είναι η κηδεία μου Facebook Twitter
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια