Ο άνθρωπος της εποχής

Facebook Twitter
0

Ο συγκάτοικος θα με ξύπναγε μόνο αν έβλεπε κάποιο γνωστό να συμμετέχει σε τηλεοπτική εκπομπή. Ή αν έπαιρνε φωτιά το σπίτι (μπορεί και όχι). Η είδηση του θανάτου του Steve Jobs τον έκανε να εκτιναχθεί από τη δερμάτινη καρέκλα του και να αφήσει λίγο την κράουτ ροκ ακρόαση. Όπως συνέβη και με τον υπόλοιπο κόσμο. Πρώτο «χτύπημα» στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά sites, το μεγαλύτερο trend topping στο twitter, αναρίθμητα  RIP στο Facebook και φαντάζομαι το πρώτο θέμα και στις κουβέντες (αν θυμάται να μιλάει ακόμα ο κόσμος.) Αυτή τη στιγμή αν έφευγε από τη ζωή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός ηγέτης, νομπελίστας συγγραφέας, ο Νηλ Άρμστρονγκ, ο σούπερ ντούπερ σταρ, δεν θα είχαμε τέτοια παγκόσμια θλίψη. Είμαι σίγουρος πως για το μακελειό της Νορβηγίας ανέβηκαν λιγότερα ποστ σε οποιοδήποτε κοινωνικό δίκτυο.

Για να μην παρεξηγηθώ όπως και στο κείμενο μου  όταν αποχώρησε δεν κάνω κριτική σε κάποιο φαινόμενο. Απλά το παρατηρώ. Είτε σαν πρωτοπόρο είτε σαν ιδιοφυία είτε σαν μαρκετίστα, όπως και να τον δεις ο Τζομπς είναι ο «άνθρωπος της εποχής». Κάτι όπως ο Ντα Βίντσι για την Αναγέννηση. Μόνο που η Αναγέννηση κράτησε περίπου τρεις αιώνες ενώ στις μέρες μας αλλάζουμε «αιώνες» μέσα σε εβδομάδες. Είναι αλλιώς να απευθύνεσαι σε κάποιες χιλιάδες και αλλιώς σε δισεκατομμύρια. Για αυτό και η ζωή του Τζομπς μου φαίνεται γεμάτη. Σαν να έφυγε πλήρης ημερών. Και ας είχε σαν άνθρωπος να προσφέρει πολλά ακόμα στον εαυτό του, στην εταιρεία του και στην ανθρωπότητα.

Μετά την αποχώρηση του από CEO πέρασα αμέτρητες ώρες να συζητάω για τον Τζομπς σε μπαρ, τσατ και αλλά μέσα. Από τις καφενειακές κουβέντες θυμάμαι κάποια πράγματα που μου έκαναν εντύπωση.

  1. “The world is immeasurably better because of Steve.”, αυτό ανακοίνωσε η Apple. Άραγε, συμφωνείτε;
  2. «E htan megali morfi sto xwro, oso kai na vrizei o kosmso tin Apple, h Apple katafere kai alakse polla prin apo tous allous», μου είπε ένας φίλος που ξέρει και χειρίζεται αποκλειστικά λίνουξ.
  3. Ο Μιχάλης (επίσης ξέρει) είπε τα εξής τρομερά: «Η Apple είναι η εταιρία που δεν θέλησε να καλύψει επιθυμίες αλλά να δημιουργήσει ανάγκες.» Το Ipad δεν το χρειαζόταν κανείς αλλά για κάποιο λόγο, οι ταμπλέτες μας μοιάζουν απαραίτητες. Τόσο που κάθε έκδοση τους μετατρέπεται σε ειδησεογραφικό θέμα. Τόση τσάμπα διαφήμιση θα τη ζηλεύαμε όλοι. Επίσης τόνισε πως η «Apple είναι η μόνη εταιρεία που έχει ορκισμένους οπαδούς». Ας υπενθυμίσουμε πως η διδαχή που άφησε πίσω ο Jobs ήταν πως «οφείλεις να παραδώσεις ένα τέλειο προϊόν, σε μεγαλύτερη τιμή από το κόστος και να καταφέρεις να πείσεις το κοινό ότι αξίζει να μας πληρώσει λίγο παραπάνω.» Αυτή ήταν ακόμη μια μεγάλη πρωτοπορία του: έπεισε όλο τον κόσμο να τα σκάσει για μια πολυεθνική και να νιώθει "καλά" για αυτό. 
  4. Βέβαια εδώ που τα λέμε: οραματιστής, πρωτοπόρος, ιδιοφυία, που ήλεγχε κάθε εξάρτημα των συσκευών του και άλλαξε τον κόσμο μας αλλά πως του ξέφυγε αυτό;
  5. Ο πιο στεναχωρημένος άνθρωπος στην Ελλάδα είναι ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος, διαβάστε εδώ τι μου είχε πει για την αποχώρηση του Jobs πριν από λίγο καιρό…
  6. Ο Jobs ήταν (και θα παραμένει ακόμα για λίγο ) o “bigger than Jesus” της εποχής μας. Κανείς ποπ σταρ δεν συγκρίνεται μαζί του. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη εκδίκηση των Nerds. iCulture=Pop Culture. RIP Steve Jobs, λοιπόν (μπας και πάρει μερικά hits το μπλογκ).  
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ