Πριν ο Bruce Robinson αρχίσει να γυρίζει ταινίες, είχε ήδη μια καριέρα ως ηθοποιός και συγγραφέας. [Αν δεν σου λέει τίποτα το όνομα Bruce Robinson, σημαίνει ότι δεν ξέρεις το Withnail and I, την μία και μοναδική ταινία του που αξίζει να έχεις δει, τρέξε γρήγορα σε κάποιο τόρεντ να την κατεβάσεις –κυκλοφορούσε και σε Criterion αλλά έχει καταργηθεί]. Ο Robinson, λοιπόν, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήταν ηθοποιός κι είχε παίξει σε διάφορες ταινίες που δεν έκαναν κι ιδιαίτερη επιτυχία, αν εξαιρέσεις τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα του Τζεφιρέλι όπου έπαιζε τον Benvolio. Γι’ αυτό, λίγο πριν ξεκινήσουν τα ’80s, αποφάσισε να γίνει συγγραφέας. Σαν συγγραφέας δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, το 1985 το σενάριό του για το Killing Fields [την ταινία του Roland Joffe] έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Νομίζω ότι το είχε κερδίσει το Out of Africa, αλλά δεν τα πάω καλά με τα Όσκαρ.
Κι αφού θεώρησε ότι έφτασε στο απόγειό του ως συγγραφέας, αποφάσισε να γυρίσει και μία ταινία. Με δικό του σενάριο, ημιαυτογραφικό [τώρα είναι σωστή λέξη αυτή;], δικιά του σκηνοθεσία και δύο εξαίρετους ηθοποιούς, τον Richard E. Grant (που παίζει τον Withnail και δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα μου θύμιζε τον Τζούμα και όχι μόνο φυσιογνωμικά) και τον Paul McGann (που παίζει τον “I” και μου θυμίζει έναν παλιό μου γείτονα που τώρα είναι δάσκαλος). Και οι δύο ήταν δύο άνεργοι ηθοποιοί στο Λονδίνο των ’60s που σπαταλούν τη ζωή τους με χάπια και απραξία, οπότε αποφασίζουν να κάνουν διακοπές (είναι εξωφρενικό, όλοι οι αργόσχολοι σκέφτονται μόνο τις διακοπές, τίποτα δεν έχει αλλάξει κι ας έχουν περάσει 45 χρόνια). Πηγαίνουν έτσι στην εξοχή, στο σπίτι του θείου του Withnail όπου τους συμβαίνουν όλα τα στραβά του κόσμου. Εισαγωγή τέλος. Τα επόμενα χρόνια γύρισε το How to get ahead in advertising, το Jennifer 8 και το The Rum diary, αλλά καμία δεν ήταν σαν το Withnail and I.
Από τις ταινίες που συμμετείχε τη δεκαετία του ’70 ως ηθοποιός κυκλοφόρησε πρόσφατα το Private Road στα cult classics του British Film Institute [στη σειρά flipside που τελευταία είναι βγάζει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα].
Το Private Road είναι μία ταινία γυρισμένη το 1971 από τον Barney Plats Mills, άλλο ένα νεανικό ερωτικό δράμα που ήταν αδυναμία του (είχε προηγηθεί το Bronco Bullfrog για τους Suedeheads, ψάξε να το βρεις, αξίζει) με πρωταγωνίστρια την Susan Penhaligon και τον Bruce Robinson στο ρόλο του Peter. O Peter είναι ένας νεαρός συγγραφέας που πληρώνεται πολύ καλά απ’ τον εκδοτικό για τα διηγήματά του και επιμελείται το πρώτο του βιβλίο. Η Ann είναι από εύπορη οικογένεια και γραμματέας στον εκδοτικό, γνωρίζονται και ερωτεύονται τρελά. Αποφασίζουν να ζήσουν μαζί στην εξοχή [οι σκηνές στην αγροτική Σκοτία θυμίζουν πολύ Withnail and I], αυτή βαριέται και γυρίζουν στο Λονδίνο.
Η συγκατοίκησή τους και η καταπίεσή τους για να συμβιβαστούν με όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας δυσκολεύει τη σχέση τους. Κι όταν ανακατεύονται οι γονείς της, γίνονται ακόμα πιο δύσκολες. Αληθινό και ρεαλιστικό, με σκηνές που θα μπορούσες να έχεις ζήσει ή να ζεις, παρόλο που είναι γυρισμένο πριν από τόσα χρόνια. Επίσης, με πολύ καλή μουσική στο σάουντρακ και μία κούκλα πρωταγωνίστρια.
σχόλια