Τα τελευταία λόγια του μεγάλου τοπιογράφου και θαλασσογράφου είναι ενδεικτικά της μεθυστικής εξάρτησης από το φως αλλά και της μαεστρικής χρήσης του στους πίνακες του: ο "Κύριος Τέρνερ" του Μάϊκ Λι έρχεται 4 χρόνια μετά το χαμηλόφωνο αριστούργημα του Another Year και δίνει την ευκαιρία στον Τίμοθι Σπολ να πλάσει το ρόλο της καριέρας του και να θέσει υποψηφιότητα για βραβείο ερμηνείας.
Όπως το συνηθίζει, Ο Λι δεν χρησιμοποίησε σενάριο στα γυρίσματα, αρνούμενος να κάνει συμβιβασμό στην αυτοσχεδιαστική, αλλά καλά προβαρισμένη τεχνική του, ακόμη και σε ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Οι αυτοβιογραφικοί παραλληλισμοί μεταξύ του σκηνοθέτη και του ζωγράφου είναι αρκετοί, αλλά ο Λι αρνήθηκε κάθε ομοιότητα στη συνέντευξη τύπου. Αντίθετα, ο Σπολ επεσήμανε οτι, όπως και ο Τέρνερ, είναι ένας παχουλός ασχημούλης.
Στη μεγάλη διάρκεια του έργου (δυόμιση ώρες) αναπτύσσεται η εκκεντρικότητα και τα αλληλοσυγκρουόμενα χαρακτηριστικά ενός οραματιστή που θεμελίωσε τον ιμπρεσιονισμό και είχε την τύχη να αναγνωριστεί από τους σύγχρονους του, καθώς και την γενναιοδωρία να στηρίξει μη προνομιούχους συναδέλφους του. Πιστός στην ισορροπία του λόγου και της εικόνας, ο Μάικ Λι στηρίχτηκε και εδώ στη δύναμη του να αναδεικνύει τα πρόσωπα μέσα από τις λεπτομέρειες, τα τικ και τις εκλάμψεις τους. Στην περίπτωση του Τέρνερ, οι στιγμές έμπνευσης, όπως η κατάδυση του στα στοιχεία της φύσης με την απόφαση του να δεθεί στο κατάρτι ενός πλοίου κατά τη διάρκεια μιας τρικυμίας, καθώς και μεγαλοφυΐας, όταν στέκεται σαν ταπεινή κουκίδα μπροστά στα χρώματα της δύσης και της ανατολής του ήλιου, πηγάζουν μέσα από την ανθρώπινη και συχνότατα πεζή καθημερινότητα του.
To trailer του Mr. Turner
Από τις Κάννες με την AirFastTickets για το lifo.gr
σχόλια