Σε συνέντευξη του στο σάητ του περιοδικού Empire ο ηθοποιός Nicolas Cage περιγράφει πως προσέγγισε τον ρόλο του σαν Ghost Rider στην πολυαναμενόμενη φετινή ταινία “Spirit of Vengeance” — όχι σοβαρά, το τρέηλερ έχει σκηνή όπου ο φλογοκέφαλος μηχανόβιος δαίμονας κατουράει το όνομα του φωτιά στην άσφαλτο, τι να μην αγαπήσεις;
Τα high-points της συνέντευξης; Ξέρεις τώρα. Εκεί που εξηγεί πως οι ηθοποιοί είναι μετενσαρκώσεις των Σαμάνων των προχριστιανικών φυλών. Ή όταν αποκαλύπτει πως έραβε μέσα στη φόδρα του πέτσινου μπουφάν του Ghost Rider αρχαία Αιγυπτιακά κειμήλια ηλικίας χιλιάδων ετών — τα οποία… βρήκε κάπου; έκλεψε από κάποιο μουσείο; ανακάλυψε την τελευταία φορά που έπαιζε Tomb Raider; Α, ναι, τελειώνει περιγράφωντας πως στα γυρίσματα της ταινίας φοράει τους κατάμαυρους φακούς επαφής, πασαλείβει την μούρη του με μαύρη μπογιά σαν αρχιερέας βουντού και τριγυρνάει γρυλίζοντας και αγριοκοιτάζει τους σκιαγμένους συμπρωταγωνιστές και τον σκηνοθέτη του.
Επιλεγμένα quotes από την συνέντευξη:
Ghost Rider was an entirely new experience, and he got me thinking about something I read in a book called The Way Of Wyrd by Brian Bates. […] He put forth the concept that all actors, whether they know it or not, stem from thousands of years ago – pre-Christian times – when they were the medicine men or shamans of the village. […]
It occurred to me, because I was doing a character as far out of our reference point as the spirit of vengeance, I could use these techniques. I would paint my face with black and white make up to look like a Afro-Caribbean icon called Baron Samedi [..] And I would put black contact lenses in my eyes so that you could see no white and no pupil, so I would look more like a skull or a white shark on attack.
On my costume, my leather jacket, I would sew in ancient, thousands-of-years-old Egyptian relics, and gather bits of tourmaline and onyx and would stuff them in my pockets to gather these energies together and shock my imagination into believing that I was augmented in some way by them, or in contact with ancient ghosts. I would walk on the set looking like this, loaded with all these magical trinkets, and I wouldn’t say a word to my co-stars or crew or directors. I saw the fear in their eyes, and it was like oxygen to a forest fire. I believed I was the Ghost Rider.
σχόλια