*Scroll down for the english text*
Αν έχετε ακούσει για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Γκέτεμποργκ ήρθε η ώρα να μάθετε λίγο περισσότερα γι' αυτό, όπως τα έζησα, για πρώτη φορά, πριν από λίγες ημέρες. Αλλά πρώτα τα δεδομένα. Ξεκίνησε το 1979 και είναι σήμερα το μεγαλύτερο φεστιβάλ κινηματογράφου στη Σκανδιναβία. Φέτος στο χιονισμένο, παγωμένο αλλά και ηλιόλουστο Γκέτεμποργκ η θερμοκρασία έφτασε τους -15 βαθμούς. Προβλήθηκαν 429 ταινίες από 80 χώρες σε 11 μέρες (27 Ιαν-6 Φεβ) και σε 33.000 επισκέπτες.
Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ… Και, σαν από παραμύθι, έφτασα στην Σουηδία όπως ο άτακτος Νιλς Χόλγκερσον πάνω στη ράχη μιας άγριας χήνας (KLM) και περιπλανήθηκα σαν την Αλίκη στην Χώρα του Χειμώνα.
Άλλά αντί για το άσπρο κουνέλι ακολούθησα το μικρό κόκκινο δράκο (το σύμβολο του φεστιβάλ) και αντί για την κουνελότρυπα έπεσα σε μια λακκούβα παγωμένου χιονιού στο πεζοδρόμιο (και μελάνιασα το χέρι μου). Παρ'όλα αυτά είχα -όπως οι αγαπημένοι μου παιδικοί ήρωες- μια θαυμαστή περιπέτεια!
Ξεκινάμε σήμερα, με τον Ρόι Άντερσον.
Συναντούσα τυχαία τους πιο συναρπαστικούς ανθρώπους. Ένα βράδυ στο Σκάι μπαρ, στον δωδέκατο όροφο του Ρίβερτον -επίσημο ξενοδοχείο του Φεστιβάλ- είδα τον Άντερσον να κάθεται με τη γυναίκα του. Τον είχα ξαναδεί το προηγούμενο βράδυ στο ίδιο μπαρ, όμως ήμουν λίγο ντροπαλή να του μιλήσω, οπότε τώρα του ζήτησα μια συνέντευξη.
"Α, λυπάμαι" μου λέει. "Τώρα φεύγουμε, δυστυχώς".
"Κρίμα" του λέω, "έπρεπε να σας είχα αρπάξει για συνέντευξη χτες βράδυ, που ήσασταν μεθυσμένος!"
Η παρέα μου γέλασε κι αυτός αμέσως μου είπε φιλικά. "ΟΚ, θα μείνω τότε...."
Όταν πήγα στο τραπέζι του μου είπε:
Το πιο σημαντικό θέμα για μένα, αυτή τη στιγμή, είναι το ρίσκο της παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης. Αν συμβεί, αυτό θα προκαλέσει και την φυσική μας κατάρρευση - στην χειρότερη περίπτωση θα έχουμε πόλεμο. Είμαστε σκλάβοι μιας πολύ παράλογης οικονομικής φιλοσοφίας. Είναι κρίσιμη στιγμή.
Είναι πολύ σημαντική ερώτηση το αν η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Πραγματικά θα ήθελα να μείνει η Ένωση όπως είναι. Όλοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι πολύ περίπλοκη και επικίνδυνη περίπτωση. Οπότε οι υπόλοιπες χώρες λένε ¨θέλω να σώσω τον εαυτό μου¨ και αφήνουν την υποχρέωσή τους να μας κρατήσουν όλους μαζί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν το μόνο θετικό αποτέλεσμα δύο παγκοσμίων πολέμων και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Το να είσαι μέρος της Ένωσης δεν είναι απλώς μια πιθανότητα - αλλά επιπλέον καθήκον.
Νομίζω πως η λύση είναι ένα είδος σοσιαλισμού, μια μίξη από δημοκρατία και σοσιαλισμό. Η αγορά δεν θα φέρει ποτέ λύση, γιατί δεν παίρνει ευθύνη για τους ανθρώπους, για αξίες κτλ. Απλώς θέλει λεφτά όλη την ώρα χωρίς σκέψη, χωρίς ηθική. Ανησυχώ πολύ για αυτό.
Ίσως στο επόμενο φιλμ μου να μιλήσω για αυτό. Να πρωταγωνιστεί ένας μεγάλος σε ηλικία άνθρωπος που, αναπολώντας τη ζωή του, σκέφτεται: «Ίσως φταίει το ότι ήμουν πολύ άπληστος σ’ όλη μου τη ζωή. Ίσως γι’ αυτό είμαι τόσο δυστυχισμένος τώρα…» Σήμερα κυριαρχεί η κοντόθαλμη προοπτική - κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Ωραία, περάσαμε καλά στη ζωή μας, όσο ζήσαμε, αλλά αν δεν αλλάξουμε θα καταστρέψουμε τις γενιές που έρχονται… Είμαστε δεμένοι, είμαστε σκλάβοι ενός συστήματος…
Οι ταινίες, η μουσική, η λογοτεχνία μπορούν να μας βοηθήσουν στο να διαδώσουμε το μήνυμα.
----------------------------------------------------------------------------------
GÖTEBORG INTERNATIONAL FILM FESTIVAL 2012
By Katerina Tsevekidou.
If you have heard of the Göteborg International Film Festival, then time to know a little more about it as I experienced it for the first time. But first some facts.
Launched in 1979 is today the biggest film festival in the exotic Scandinavia. This year, the 35thversion of the festival took place in the snowy, frozen yet sunny and sparkling city of Göteborg in Sweden with temperatures reaching 15 degrees below zero. It presented 429 films from 80 countries around the world in 11 days (27 Jan-6 Feb) and had 33,000 visitors.
One of them was me… Feeling like I live in a fairytale, I flew to Sweden as the naughty Nils Holgersson on the back of a wild goose (KLM) and landed intrigued and excited like a new Alice in Winter land. Instead of a white rabbit I followed the little red dragon, the symbol of the festival and instead going down the rabbit hole... I went down the icy snow hole on the pavement, where I fell joyfully and bruised my arm one slippery night. Nevertheless I had, like my guiding childhood heroes, a fantastic adventure. The films discoveries and the wise people that came my way you are about to know…
Meeting Roy Andersson
What I loved at the film festival is that I could randomly meet the most fascinating people. In that way, one night at the Sky bar on the 12th floor of the film festival hotel Riverton, I saw Roy Andersson. I had also seen him the previous night at the same bar, but I was a bit shy to ask for an interview. So now, when I saw him leaving I approached him:
"I'm sorry", he said, "but I am just about to leave."
"What a shame", I said, "I should have grabbed you last night when you were drunk!"
The people I was with laughed, and he straight away said to me with really warm, friendly smile: "OK then, I'll stay for a little bit longer. Finish your dinner, don't worry, I'll be at my table".
So that's what he said to me.
The most interesting topic for me right now is the risk of collapse of the world economically. If this happens we will be physically collapsed as well. In the worse case we will have war, because we are slaves of a very absurd economic philosophy. It’s so risky now. I really want to keep the EU as it is. It is very important question if Greece stays in the European Union.
People think Greece is so complicated and so risky at the moment, so the other countries say “I want to save myself” and forget the responsibility to keep us together. The European union was built as a result of the two World Wars and you have to be aware of that. So to be part of the European Union it’s not only a possibility - it’s also a duty.
I think the solution is some kind of socialism, a mixture of democracy and socialism. The market will never solve the problem, because the market takes no responsibility for people, for morals etc. They want to earn money all the time without moral thinking, so I am very worried about it.
Maybe this will come in my next movie, for example an old man who is reflecting about his life and he says “now I understand that I have been very greedy all my life and that’s why I am unhappy”. Now everyone has a short-term perspective and that’s very dangerous. OK, you had a good time in your life as long as you lived, but for the young people and the furure generations our refusal to change would be catastrophic.
We are bound, we are slaves of the system. Movies, songs, literature, essays, creative writing can help in spreading this knowledge…
Songs from the Second Floor Trailer.
σχόλια