[Από τον Θανάση Χαραμή]
O Carl Van Vechten έφτασε στη Νέα Υόρκη το 1906 και αμέσως έπιασε δουλειά ως κριτικός χορού και μουσικής στους Τimes. Aυτό που αμέσως τον απορρόφησε και τον γοήτευσε ήταν η κουλτούρα του Χάρλεμ και οι αφροαμερικανοί της νυχτερινής ζωής και των κλαμπ. Σύντομα έγινε όχι μόνον υποστηρικτής αυτής της καλλιτεχνικής κοινότητας, αλλά και ένα ζωτικό κομμάτι της, καταγράφοντάς την, αρχικά ερασιτεχνικά, με την κάμερά του. Στο διαμέρισμα όπου ζούσε τότε με τη δεύτερή του σύζυγο, ηθοποιό Fania Marinoff, διοργάνωνε πάρτι μαζί με τον τότε "προστατευόμενό" του μαύρο καλλιτέχνη Langston Hughes. Καλεσμένοι του και τιμώμενα πρόσωπα ήταν όλοι οι πρωταγωνιστές του Χάρλεμ.
Αν και η φωτογραφία είχε αρχίσει να κερδίζει το ενδιαφέρον του και έως το 1930 είχε ήδη κάνει μια σειρά από ασπρόμαυρα πορτρέτα του Orson Welles, του Salvador Dali και της Georgia O'Keeffe, ο Van Vechten παρέμενε δημοφιλής ως συγγραφέας και κριτικός. Το 1939 παρασύρθηκε από την επέλαση της έγχρωμης φωτογραφίας και άρχισε να φωτογραφίζει μανιωδώς το ρεύμα του Χάρλεμ. Οι φίλοι του και οι άνθρωποι της νυχτερινής σκηνής της Νέας Υόρκης, έγιναν τα μοντέλα του και πόζαραν μπροστά σε φωτεινές και περίτεχνες μεταξωτές ταπετσαρίες. Ανάμεσά τους προσωπικότητες που ξεχώρισαν, ενέπνευσαν και όρισαν καλλιτεχνικά την εποχή και την κουλτούρα του Χάρλεμ.
Για σχεδόν 25 χρόνια συνέχισε να απαθανατίζει σειρά ονομάτων που ο ίδιος θεωρούσε πως είναι η καρδιά της Αμερικής και εμπλούτιζε ένα αρχείο που σήμερα θεωρείται μοναδική καταγραφή της εποχής. Αυτές είναι 16 από τις ομορφότερες και πιο δυνατές φωτογραφίες που κοσμούν το αρχείο του Carl Van Vechten Trust/Beinecke Rare Book and Manuscript Library του Πανεπιστημίου του Γέιλ.
Τα δικαιώματα των φωτογραφιών ανήκουν στο Πανεπιστήμιο του Yale και επιτρέπουν την ελεύθερη αναδημοσίευση
σχόλια