Όταν συναντάς τα δυο αγόρια που βρίσκονται πίσω από ένα ελληνικό brand που έχει ήδη αγαπηθεί πολύ, καταλαβαίνεις γιατί κατάφεραν, στο θολό τοπίο των νέων Ελλήνων σχεδιαστών μόδας, να ξεχωρίσουν τόσο γρήγορα: φτιάχνουν ρούχα για να τα φορούν οι ίδιοι. Το στυλ που έχουν λανσάρει, ένα medley skate/surf κουλτούρας με κολεγιακές old school πινελιές, το υποστηρίζουν απόλυτα, καθώς γίνονται οι ίδιοι τα καλύτερα μοντέλα για τα ρούχα τους – και η καλύτερη κινούμενη διαφήμιση. Είχε, λοιπόν, για μένα ενδιαφέρον να γνωρίσω αυτά τα δύο παιδιά από το Paleo Faliro (το οποίο εύστοχα αποτελεί τον υπότιτλο στο logo με τον φοίνικα του brand name τους) που κατάφεραν να γεμίσουν το κέντρο της Αθήνας με τα limited edition πουκάμισά τους και φιλοδοξούν μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα να προχωρήσουν σε προτάσεις για ολοκληρωμένα ανδρικά looks, που φοριούνται με την ίδια αγάπη και από κορίτσια.
Στο μυαλό μας ήταν αρχικά απλώς ένα side project. Βλέποντας πόσο καλά πήγε το σχέδιο από το πρώτο λανσάρισμα, και στη συνέχεια στα social media, δεν μπορούσαμε να μην το συνεχίσoυμε.
Ο Γιώργος Παπαχατζόπουλος και ο Ιάσων Παχός με υποδέχονται στο μίνι showroom που έχουν στήσει στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας της Πανεπιστημίου. Ένα γραφείο, μερικά ράφια και δυο-τρεις καλόγεροι αρκούν για να εκθέσουν τις τρέχουσες προτάσεις τους, οι οποίες είναι στημένες έτσι ώστε να μπορείς να έχεις πλήρη επoπτεία τού τι είναι διαθέσιμο γρήγορα και αποτελεσματικά. Αργότερα θα μου εξηγήσουν ότι χρειάζονταν εκ των πραγμάτων έναν χώρο στο κέντρο για να δουλεύουν και αυτός εξελίχθηκε από μόνος του στο σημείο όπου θα εκθέτουν τα ρούχα τους. Είχαν προηγηθεί συνεργασίες με spots της Αθήνας, όπως το Ozon boutique και το Neon Raum. Εξάλλου, «παρόλο που μεγαλώσαμε στα νότια, ήμασταν από μικροί παιδιά του κέντρου και θέλαμε να βρισκόμαστε εδώ καθημερινά», δηλώνουν καθώς θυμούνται τα πάρτι και την ενασχόλησή τους με το skate που τους έφερναν στην Αθήνα κατά την εφηβεία τους.
Τον Μάιο του 2013 οι δυο 29χρονοι φίλοι λάνσαραν σε ένα event μερικά πουκάμισα που είχαν σχεδιάσει. «Στο μυαλό μας ήταν αρχικά απλώς ένα side project. Βλέποντας πόσο καλά πήγε το σχέδιο από το πρώτο λανσάρισμα, και στη συνέχεια στα social media, δεν μπορούσαμε να μην το συνεχίσoυμε» θυμάται ο Γιώργος, που είναι προγραμματιστής αλλά έχει δουλέψει αρκετά χρόνια στο ρούχο, σε retail καταστήματα και στη χονδρική, ενώ μεγάλωσε μέσα σε ανάλογο οικογενειακό περιβάλλον, με αδερφή στυλίστρια και μητέρα πατρονίστ. Ο Ιάσονας, από την άλλη, εργαζόταν ως φωτογράφος στον χώρο της τέχνης και της μόδας. Έχουμε, λοιπόν, το κομμάτι της τεχνογνωσίας του ρούχου και το κομμάτι της εικόνας που ενώθηκαν και εγένετο Mohxa (που μου λένε ότι σημαίνει στα αρχαία σανσκριτικά «απελευθέρωση από έναν φαύλο κύκλο επιθυμιών»), σκέφτομαι καθώς ο Ιάσονας μου περιγράφει τα τρία χρόνια που έζησε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας και θεωρεί ότι επηρέασαν απόλυτα το «βλέμμα» και την αισθητική του. «Η μητέρα μου κατάγεται από εκεί. Πριν ακόμα σκάσει η κρίση, είχα βαρεθεί την καθημερινότητα της Ελλάδας. Έφυγα λόγω προσωπικών θεμάτων, είχα σιχαθεί την εργασιακή κατάσταση εδώ. Πάντως, όπου κι αν πας, κλίκες θα υπάρχουν, ακόμα και στην άλλη άκρη της Γης. Στη Βραζιλία όμως δίνουν αξία σε ό,τι κάνουν, σε ό,τι λένε, έχουν συνείδηση ότι η ιστορία τους γράφεται καθημερινά. Και είναι πανέμορφος λαός οι Βραζιλιάνοι, μια απίστευτη μείξη στοιχείων απ' όλο τον κόσμο».
Ο Γιώργος και ο Ιάσων γνωρίζονται από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτό, όπως μου εξηγούν, συνεπάγεται κοινές αναφορές. Ρούχα, μουσικές, πατίνια, skate, surf, snowboard, ένα background που εύκολα σε κάνει να θέλεις να κάνετε πράγματα από κοινού. «Όσο έλειπε ο Ιάσονας, μάλλον αναζωπυρώθηκε αυτό το ενδιαφέρον τού να προχωρήσουμε σε κάτι μαζί, οτιδήποτε» λέει ο Γιώργος για τον φίλο του και ο Ιάσων συμπληρώνει πως ήξεραν ότι τα κοινά βιώματα θα τους βοηθούσαν στην επικοινωνία για τις σημαντικές αποφάσεις. Τους ρωτώ πότε πήγαν για πρώτη φορά να ψωνίσουν ρούχα μόνοι τους, χωρίς τη μαμά, και χαμογελούν. «Λόγω του skate που κάναμε, συχνάζαμε σε μαγαζιά όπως το S-Ex House στη Γλυφάδα, όπου δεν θέλαμε με τίποτα να πάμε με τις μαμάδες μας. Ήταν ντροπή να είναι εκεί οι μεγαλύτεροι, οι cool, κι εμείς να σκάσουμε με τη μαμά». Μου αναφέρουν, ωστόσο, ότι ως έφηβοι δεν θεωρούν πως ανήκαν αμιγώς στη skate φυλή της Αθήνας, γιατί έχουν περάσει και από πανκ-ρoκ ή emo φάσεις. «Όχι τους goth emo με τη φράντζα και τα μαύρα, το πιο college στοιχείο» σπεύδει να διαχωρίσει ο Ιάσονας. «Jackets με patches, πουκαμισάκια και τα σχετικά. Με μια λέξη, JINX, ένα δισκοπωλείο που είχε ένας φίλος μας και μας εξέφραζε απόλυτα» συμπληρώνει ο Γιώργος. Ανάλογες, λοιπόν, ήταν και οι μουσικές τους επιρροές, που συντονίζονταν με το look και τις αθλητικές τους δραστηριότητες. «Ακόμα και από τη χιπ-χοπ σκηνή έχουμε περάσει. Από Wu-Tang Clan μέχρι Τιγρέ Σποράκια. Μόνο τα new wave δεν μας άρεσαν, τύπου Limp Bizkit, Green Day. Τα θεωρούσαμε πολύ εμπορικά. Γενικά, αγαπάμε τη μουσική!» περιγράφουν και αντιλαμβάνομαι ότι η μουσική συμπληρώνει τις βασικές τους εμπνεύσεις. «Και οι ταινίες φυσικά, που είναι πάντρεμα εικόνας και ήχου» καταλήγουν. «Προφανώς Γουές Άντερσον;» τους ρωτώ και συμφωνούν, αλλά χωρίς να πωρώνονται ιδιαίτερα με τον αγαπημένο των χίπστερ Αμερικανό σκηνοθέτη, όπως θα περίμενα.
Ως τώρα δεν έχουμε κυνηγήσει να ντύσουμε ανθρώπους της τηλεόρασης. Ντύνουμε μόνο όσους μας αρέσει το στυλ τους, οι οποίοι δεν είναι γνωστοί π.χ. skaters που μπορεί να γυρίσουν κάποιο βίντεο φορώντας δικά μας ρούχα. Αυτό είναι για εμάς καλή διαφήμιση.
«Δεν έχουμε φτάσει ποτέ στο σημείο να μη μιλιόμαστε – για πολλή ώρα. Το εκτονώνουμε γρήγορα, όπως εκείνο το μεσημέρι που πλακωθήκαμε. Ο Ιάσονας βγήκε στο μπαλκόνι να πάρει αέρα, εγώ κατέβηκα να κάνω μια βόλτα και μετά ήμασταν στις συγγνώμες. Σίγουρα υπάρχουν δημιουργικές διαφορές, αλλά τις γεφυρώνουμε» απαντά ο Γιώργος όταν τους ρωτώ πώς λειτουργεί η μεταξύ τους συνεννόηση. «Στην αρχή θεωρούσαμε πως αν μπορούμε να κάνουμε τα πουκάμισα, τα υπόλοιπα θα μας έβγαιναν πιο εύκολα. Συνεχίσαμε με τσάντες, t-shirts, jackets και φούτερ. Οι γραμμές μας είναι κλασικές και θεωρούμε ότι εκπροσωπούν το unisex στοιχείο. Αρέσουν και στις κοπέλες πολύ, δεν έχουμε slim fit εφαρμογές ή πολύ μακριές. Το επόμενο βήμα που σχεδιάζουμε είναι το κάτω μέρος, το παντελόνι» συνεχίζει ο Ιάσονας. Πάντως, ενώ αρχικά είχαμε συνδέσει τους Mohxa με έντονα patterns και χαβανέζικο στυλ, οι τελευταίες τους συλλογές κινούνται σε πιο ήσυχους, μονόχρωμους τόνους. «Φτιάχνουμε αυτά που φοράμε! Σ' εκείνη τη φάση γουστάραμε το pattern. Τώρα θέλαμε μέχρι και λευκό, απλό t-shirt» απαντούν, εξηγώντας ότι προσπαθούν να αποφύγουν τη βαρετή τυποποίηση, καθώς ούτε οι ίδιοι ξέρουν προς τα πού θα κινηθούν, γι' αυτό και η παραγωγή τους είναι project-based και όχι season-based, δεν περιορίζονται δηλαδή στις συνήθεις δύο περιόδους, άνοιξη-καλοκαίρι και φθινόπωρο-χειμώνας.
Οι Mohxa έχουν βρει το κοινό τους κι ας μη γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι τι έπεται. «Αν όμως αυτό που κάνετε μεγαλώσει πολύ και σας ζητηθούν πράγματα που εκ πρώτης όψεως δεν σας αντιπροσωπεύουν, τι θα κάνετε; Ας πούμε, αν σας καλέσουν να ντύσετε κάποιον λαϊκό τραγουδιστή για μια διοργάνωση όπως τα Mad Video Music Awards;» τους ρωτώ και μάλλον τους πιάνω απροετοίμαστους για κάτι που ούτε καν τους έχει περάσει από το μυαλό. Ο Γιώργος λέει ότι θα δυσκολευτούν πολύ: «Ο ρόλος του στυλίστα είναι συχνά περίεργος. Αν δώσει σε έναν καλλιτέχνη να φορέσει ένα ρούχο που από μόνος του δεν θα το έπαιρνε, ή δεν θα το γνώριζε καν, αυτό εμάς σίγουρα θα μας επηρέαζε. Ως τώρα δεν έχουμε κυνηγήσει να ντύσουμε ανθρώπους της τηλεόρασης. Ντύνουμε μόνο όσους μας αρέσει το στυλ τους, οι οποίοι δεν είναι γνωστοί π.χ. skaters που μπορεί να γυρίσουν κάποιο βίντεο φορώντας δικά μας ρούχα. Αυτό είναι για εμάς καλή διαφήμιση». Ο Ιάσων συμπληρώνει πως το κλασικό είναι πάντα safe, γι' αυτό και δεν πολυπιστεύουν σε fashion icons – εκτός αν μπορούσαν να ντύσουν τον «θεό» Μπιλ Μάρεϊ. «Γι' αυτό και δεν κάνουμε over-producing. Το smart layering είναι επίσης ένα στοιχείο που μας αντιπροσωπεύει. Να είσαι ζεστός και να προσέχεις!».
Και για τις ενδυματολογικές επιλογές της νέας κυβέρνησης τι έχουν να πουν; Τους αρέσει, για παράδειγμα, το στυλ του Γιάνη Βαρουφάκη; «Ο Βαρουφάκης είναι Φαληριώτης! Αυτό τα λέει όλα» πετάει γελώντας ο Ιάσονας. «Ok, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και να μη φοράς ποδοσφαιρικά παπούτσια και κάλτσες. Θα μπορούσε να εκφράσει με περισσότερο στυλ το όλο argument. Σίγουρα είναι καλύτερο από έναν χοντρό που φοράει ένα πουκάμισο που δεν κουμπώνει και μια τεράστια γραβάτα».
Mohxa, Πανεπιστημίου 44, 211 2149240, www.mohxa.com
σχόλια