Παλιότερα στο ουζοκάλεσμα επικρατούσε η άποψη του αυθόρμητου, του “να σας βγάλω ό,τι βρίσκεται” στα ράφια ή το ψυγείο. Αναπολώντας τα οικογενειακά ουζομαζέματα των παιδικών μου χρόνων, δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι πέρα από φέτα, αγγούρι, ντομάτα, κανένα τουρσί, ζαμπονάκι κονσέρβας και σαρδέλα του κουτιού. Σήμερα που η αφθονία και η σοφιστικέ αντίληψη έχουν εισβάλλει ακόμη και στα ιερά και όσια της παράδοσης, το ουζοκάλεσμα απαιτεί μια φροντίδα παραπέρα, και μια προετοιμασία επιπλέον για να κερδίσει τις εντυπώσεις.
- Η ουζοκατάνυξη δεν απαιτεί ιδιαίτερο στρώσιμο τραπεζιού, απαιτεί όμως το τραπέζι που μας θα μας μαζέψει όλους γύρω του, ντυμένο στο ωραίο του τραπεζομάντιλο. Τις λινές πετσέτες μπορείς να τις αφήσεις να κοιμηθούν ήσυχες στη σιφινιέρα, ωστόσο καλό είναι να φροντίσουμε να μας βρίσκεται μια ξόχαρη, ψαγμένη χαρτοπετσέτα. Πιάτα δεν απαιτεί το πρωτόκολλο, αφού το μοτίβο απαιτεί να τσιμπήσουμε όλοι από το ίδιο πιάτο, αλλά αν βάλεις και μια ντάνα με μικρά πιατάκια, να στάξει ο άλλος το ζουμάκι του χταποδιού, πολύ θα σε ευγνωμονεί, που θα του φύγει το άγχος μήπως και σου κάνει μαντάρα το χαλί.
- Το ούζο μπορεί να το έχουμε συνδυάσει με τα παραδοσιακά σφηνοπότηρα του καφενείου, καλύτερα όμως να το προσφέρεις στα ψηλότερα ποτήρια που κυκλοφορούν για το συγκεκριμένο ποτό, καθότι θα εξυπηρετήσουν καλύτερα κι εκείνον που το προτιμά με πάγο και νερό.
Το τυπικό μπορεί να αναφέρεται σε πρόσκληση για ουζάκι με μεζέ. Ωστόσο, καλό είναι να μας βρίσκεται κι ένα καλό, τοπικό τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο ή μια αυθεντική κρητική ρακή, διότι ο γλυκάνισος δεν έχει παντού μόνο φίλους. Παρομοίως στο ψυγείο οφείλουν να δροσίζονται και καμιά ντουζίνα μπύρες για κείνον που τον μεζέ του τον προτιμά με αφρό.
- Στα μαγαζιά με τοπικά προϊόντα βρίσκουμε πλέον πολλές άγνωστες στους πολλούς ετικέτες με μυτιλινιά ούζα. Αρίστης ποιότητας, που θα κερδίσουν τις εντυπώσεις με τη γεύση και την πρωτοτυπία τους. Κι αυτό το λέω διότι ήμαρτον πλέον με τις δυό πασίγνωστες φίρμες του εμπορίου. Είναι να απορείς το πόσο ο έλληνας αγνοεί τα μυστικά και τις ποικιλίες του εθνικού του ποτού την ίδια στιγμή που ενδέχεται να γνωρίζει τα πάντα για τα σκοτσέζικα malts.
- Και ας περάσουμε στο μεζέ! Το μυστικό της ουζοποσίας είναι η ιεροτελεστία. Η ώρα που περνά ευχάριστα, κουτσοπίνοντας, κουτσοτρώγοντας. Μπορεί η οικοδέσποινα να προτιμήσει να τα σερβίρει όλα μαζί και να ξεγλυτώνει, ωστόσο, το καλύτερο είναι οι μεζέδες να βγαίνουν λίγοι-λίγοι, στην αρχή οι πιο ανάλαφροι κι όσο περνά η ώρα οι πιο περίπλοκοι, γεγονός που θα διατηρήσει αμείωτο το σασπένς της μάζωξης.
- Μια μέρα πριν, μπορούμε να προετοιμάσουμε τις όποιες εμπνεύσεις σε όσπριο ή τα μαγειρευτά του τύπου σουπιές κρασάτες. Το συγκεκριμένο έργο θα προκύψει λίαν ευκολότερο αν συμμαχήσουμε με ένα καλό κατάστημα τοπικών παραδοσιακών προϊόντων που θα μας εφοδιάσει με άγνωστες νοστιμιές της ελληνικής υπαίθρου, όπως αμπελοβλάσταρα, τσιτσίραβλα, βλαστάρια φτέρης, κρίταμα, διάφορα τουρσιά και τοπικά τυριά και αλλαντικά.
- Και έπεται μια βόλτα από τον ψαρά που εμπιστευόμαστε, καθότι το ούζο την πάει τη θάλασσα και το ιώδιό της. Αν υπάρχει μπάρμπεκιου στο σπίτι, τότε το γεγονός μπορεί να καταλήξει σε πραγματική κατάνυξη με τις σαρδέλες και τα χτένια να τσιτσιρίζουν στη σχάρα.
- Αν πάλι το σπίτι μας δεν διαθέτει αυτή την άνεση, καλύτερα να αποφύγουμε τα θαλασσινά που χρειάζονται άμεση περιποίηση, διότι η θέση της οικοδέσποινας είναι κοντά στους καλεσμένους της και ποσώς πάνω από τα τηγάνια της κουζίνας.
- Και ένα ατόπημα που μου έλαχε προσφάτως: η καλή κυρία που μας είχε καλέσει είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα σε τηγανητό. Και το κολοκυθάκι, και τη μελιτζάνα και την πατατούλα και το γάβρο και τη γαρίδα της. Μόνο που τα είχε τηγανίσει από το πρωί τη στιγμή που εμείς κάναμε την πεινασμένη μας άφιξη στις 9 το βράδυ. Πόσο στράφι και πόσο τσάμπα κόπος και χρήμα, ένα τηγανητό που δεν καταναλώνεται τραγανό και άρτι αφιχθέν από τον καυτό πάτο του τηγανιού!
Όσα αγαπάει ένα απόσταγμα (γενικώς)
- Οι σαρδέλες και όλα τα ψάρια «του κουτιού»
- Όλα τα παστά ψάρια, κολιός, λακέρδα, γάβρος, σαρδέλα. Σκέτα ή με λίγο λεμόνι, ψιλοκομμένο κρεμμύδι ή κρεμμυδάκι, άνηθο ή μαϊντανό, άντε και λίγο λεμονάτο ξύσμα.
- Αλλαντικά με έντονο χαρακτήρα, όπως το σύγκλινο, το απάκι, το σαλάμι Λευκάδας, το σαλάμι μπύρας. Σκέτα ή με λίγο φρυγανισμένο και αλειμμένο με βούτυρο ψωμάκι.
- Τα τουρσιά, τα απλά, οι γεμιστές με τυρί κόκκινες πιπερίτσες και κυρίως η σκορδάτη, σελινάτη μελιτζάνα τουρσί. Μπορείς να τα εμπλουτίσεις με αβγό βραστό κομμένο στα 4 και λίγο αρωματικό αγουρέλαιο.
- Ο πελτές ντομάτας, δουλεμένος με ελαιόλαδο, ρίγανη και αλατοπίπερο, πάνω σε φρυγανισμένο ψωμάκι.
- Το ίδιο και ο πολτός ψαριών, πικάντικος και αλμυρός, με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι. Ο σκέτος ταραμάς ή η ταραμοσαλάτα, η ρεγγοσαλάτα και κάθε σαλάτα με αβγά ψαριών
- Η ντομάτα τριαντάφυλλο με χοντρό, θαλασσινό αλάτι. Η ωμή αγκινάρα, τα φρέσκα κουκιά, το ραπανάκι, τα φρέσκα σκόρδα και κρεμμυδάκια, στην πιο ακατέργαστη μορφή τους.
- Τα αράπικα φυστίκια, τα λούπινα, οι χλωροί ξηροί καρποί.
σχόλια