Από την πρώτη στιγμή που ήρθε η Τρόικα στην Ελλάδα συζητάμε για την περίφημη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Ουκ ολίγα πρωτοσέλιδα είχαν το συγκεκριμένο θέμα σαν κεντρικό τίτλο.
Η μείωση αυτή για τη Τρόικα ανήκει στη νέα λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατ' επέκταση της Γερμανίας ότι πρέπει να γίνουμε όλοι μικρές... Γερμανίες. “Γιατί η Γερμανία πέτυχε;” Γιατί πάγωσε τους μισθούς της για πολλά χρόνια και γιατί δεν υπάρχει κατώτατος μισθός. Ό,τι θέλει και μπορεί ο εργοδότης.
Στην Ελλάδα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Στη χώρα μας κανονικά όποιος πιάνει δουλειά δικαιούται να αμείβεται με 876, 62€. Στην Ισπανία με 748,30€, στην Ιρλανδία με 1461,85€, στην Πορτογαλία με 565,83€ και στη Βουλγαρία με 122,71€. Στην Ελλάδα ο εργοδότης οφείλει επίσης να ασφαλίζει τον εργαζόμενο και να του δίνει δύο μισθούς παραπάνω: δώρο Χριστουγέννων και επίδομα αδείας για το Πάσχα και τις καλοκαιρινές διακοπές.
Στόχος της Τρόικας είναι να πλησιάσει ο κατώτατος μισθός αυτόν της Πορτογαλίας (αν δεν υπήρχε καθόλου δεν θα είχαν πρόβλημα) και να μην δίνονται πια δώρα. Τους αρέσει πιο πολύ η έκφραση μπόνους. Έτσι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί. Γιατί; Γιατί θα μας δουν οι μεγάλοι επενδυτές, βιομήχανοι και λοιπά κεφάλαια και θα αναφωνήσουν “ρε σεις, οι Έλληνες είναι φτηνοί... Δεν πάμε εκεί;” Όπως έχουν πάει όλα τα εργοστάσια στη Βουλγαρία που ο κατώτατος μισθός είναι 122€ και δεν ξέρω πως συνέβη αυτό αλλά μόνο αν εκμεταλεύεσαι γυναίκες ή καζίνο κάνεις μπίζνες.
Τη στιγμή που υπάρχει ακόμα η Κίνα και η Ινδία που σου προσφέρουν πάμφθηνο φτηνό εργατικό δυναμικό και κάνουν τα στραβά μάτια σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία, τι νόημα έχει κάποιος να πάει να επενδύσει στην καθ' όλα προβληματική Ελλάδα;
Με τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα τον καιρό της κρίσης είσαι λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας, έχεις μια ελλειπή ασφάλιση και αν είσαι νέος κάνεις μια ζωή που περιλαμβάνει τα απολύτως απαραίτητα. Οποιαδήποτε μείωση είναι καταστροφική.
Ο ΣΕΒ προτείνει πάγωμα για τρία χρόνια, η ΓΣΕΕ συζητά μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ο Παπαδήμος λέει ή κάντε ό,τι σας λέει η Τρόικα ή θα το κάνω εγώ με νόμο. Ο κορπορατισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αλλά πάντα έτσι δεν ήταν; Το κράτος δεν συντηρούσε τα συνδικάτα; Τα κόμματα (το κόμμα δηλαδή από Π) δεν τα άλωσαν; Όποιος χάνει το μαχαίρι, άντε να ψιλοκόψει το πεπόνι..
Όπως έχει δείξει η πρόσφατη ιστορία, αυτό που λέει η Τρόικα θα περάσει. Το δίλημμα “νέα μέτρα ή καταστροφή της χώρας” έρχεται πάλι στο προσκήνιο και τώρα μια κυβέρνηση με 250 βουλευτές δεν επηρεάζεται και πάρα πολύ με το αν η Βάσω Παπανδρέου θα περάσει μια ακόμα φιλολαϊκή υστερία.
Το θέμα, κατά τη γνώμη μου, είναι άλλο :
Οι κόκκινες γραμμές στα εργασιακά έχουν πέσει προ πολλού. Χιλιάδες δουλεύουν με μισθούς κάτω από τον κατώτατο, μαύρα και ανασφάλιστα. Επίσης, άλλοι τόσοι εργάζονται σαν μισθωτοί κόβοντας μπλοκάκι..
Είναι πολυτέλεια να μιλάμε για 13ο και 14ο μισθό, όταν τα εργασιακά κεκτημένα ισχύουν μόνο για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες και όχι για όλες. Ένας νέος άνθρωπος μπαίνει στη δουλειά με τα μισά δικαιώματα από ότι ένας που έχει κλείσει είκοσι χρόνια. Και συγνώμη για τους μεγαλύτερους αλλά περισσότερο ανάγκη έχει τη δουλειά ο πρώτος παρά ο δεύτερος.
Ειδικά μια περίοδο που ένας στους δύο νέους δεν βρίσκει δουλειά ούτε στις οικογενειακές επιχειρήσεις.. Και εμείς ασχολούμαστε ακόμα με τις επικουρικές...
Άντε και καλή διαπραγμάτευση...
σχόλια