Η διάλυση των REM χθες ήταν η πρώτη είδηση σε όλα τα μουσικά και ειδησεογραφικά sites. 31 χρόνια είναι αυτά.
Η παρέα του Μάικλ Στάιπ ήταν μια ήσυχη, ευγενική ομάδα που μόνο καλό κάνανε στη μουσική. Δεν προκάλεσαν, πέρασαν καλά και ήταν τρομακτικά σημαντική η συμβολή της στη δημιουργία της αμερικάνικης εναλλακτικής σκηνής τη δεκαετία του ’80.
Συναντήθηκαν και οι τρεις στο Πανεπιστήμιο της Georgia και το πρώτο τους single το 1981, το “Radio Free Europe” κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα και δεν πήρε και τις καλύτερες κριτικές. Το Ep τους «Chronic Town” το 1982 τα πάει πολύ καλύτερα με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν το πρώτο το άλμπουμ τους, “Murmor” το 1983.
Το “The one I love” από το πέμπτο τους άλμπουμ “Document” είναι ίσως η πρώτη τεράστια τους επιτυχία και οδηγεί τους REM στην αγκαλιά της Warner Bros με ένα συμβόλαιο των 10 εκατομμύριων δολαρίων. Το “Losing my Religion”, το Shinny Happy People”, το “Drive” δείχνουν πως τα λεφτά λειτούργησαν ευεργετικά στην μπάντα. Το 1996 τινάζουν την μπάνκα στον αέρα υπογράφοντας νέο συμβόλαιο για 80 εκ. δολάρια. Την ίδια χρονιά βγάζουν και το “New Adventures in Hi-Fi” που διχάζει κοινό και κριτικούς αν και το «E Bow The Letter» και το «Leave», κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι δύο από τα καλύτερα τους κομμάτια.
Οι REM δεν θα μου λείψουν. Όλο και λιγότεροι περίμεναν το καινούριο τους άλμπουμ. Αν ακούσεις προσεκτικά τη δισκογραφία τους ανακαλύπτεις καθημερινά και ένα άλλο διαμαντάκι. Έκαναν έναν ωραίο και μεγάλο κύκλο που αξίζει να του ρίχνουμε μια ματιά που και που. Δεν μας τα έπρηξαν όπως οι U2 και ούτε έδειξαν να έχουν γεροντοκαύλες όπως οι Stones. Καλά να περνάνε τα παιδιά και πολλά και δημιουργικά σόλο να έχουν.
Υ.Γ. Το 1999 τους είχα δει στον Άγιο Κοσμά. Πριν από αυτούς είχαν εμφανισθεί οι Πυξ Λαξ (τότε που δεν κάνανε κάθε εβδομάδα την τελευταία τους συναυλία). Η παρέα του Πλιάτσικα από την ντροπή της που έπαιζε support στους REM δεν τους ανέφερε ούτε μια φορά κατά τη διάρκεια του live. Αντίθετα, ο ακομπλεξάριστος Στάιπ, τους ευχαρίστησε και είπε ότι του άρεσαν κιόλας. Άλλη η κάστα του ανθρώπου.
σχόλια