Ο Δημήτρης Ντόκος γεννήθηκε το 1984 στα Βριλήσσια, όπου και ζει μέχρι σήμερα.
Ασχολήθηκε με το αρχιτεκτονικό σχέδιο και την γραφιστική για περίπου μία δεκαετία πριν αποφασίσει να ενδώσει αποκλειστικά στην ζωγραφική.
Τα τελευταία χρόνια έχει εκθέσει δουλειά του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με μία πρόσφατη έκθεσή του να λαμβάνει χώρα στο Stroke Art Fair του Βερολίνου.
Ρίξαμε μια ματιά στο έργο του, μέσα από μια σύντομη κουβέντα..
Δημήτρη πότε άρχισες να ζωγραφίζεις στον δρόμο;
Στον δρόμο ξεκίνησα να ζωγραφίζω όταν ακόμα πήγαινα γυμνάσιο, και απ' το 2011 ασχολήθηκα ουσιαστικά εντατικότερα με την ζωγραφική και ξεκίνησα και τις πρώτες μου εκθέσεις.
Ωραία, και γιατί σκαραβαίους συγκεκριμένα;
Αρχικά ζωγράφιζα πορτρέτα. Έπειτα, σχεδίαζα ζώα γενικότερα, και τέλος κατέληξα στους σκαραβαίους. Βέβαια στο μέλλον μπορεί να προκύψει και κάτι καινούριο..
Μίλησε μας λίγο γι' αυτούς.
Με τα σκαθάρια έχουν ασχοληθεί πολλοί, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Στην Ελλάδα ο Αριστοφάνης το χρησιμοποίησε για να σώσει την "Ειρήνη", ο Αίσωπος έγραψε το μύθο για το "σκαθάρι και τον αετό", και στην αρχαία Αίγυπτο ο σκαραβαίος ήταν το σύμβολο της δύναμης του ήλιου και της αναγέννησης στη μετά θάνατον ζωή.
Έπειτα τα σκαθάρια εμφανίζονται στη νεότερη λογοτεχνία, όπως στη Μεταμόρφωση του Κάφκα, και αργότερα στη μουσική σκηνή με τους Beatles.
Τα δικά μου σκαθάρια έχουν διάφορα μοτίβα, γεωμετρικά σχήματα, και σύμβολα, όπου κυριαρχεί το σουρεαλιστικό στοιχείο.
Πώς δουλεύεις και πόσο χρόνο σου παίρνει να ολοκληρώσεις ένα έργο;
Δουλεύω συνήθως με ακρυλικά. Τώρα, ένα έργο μπορεί να τελειώσει και μέσα σε τρεις μέρες, αλλά γενικά απαιτούνται 40 με 50 ώρες κατά μέσο όρο.
Και στο δρόμο με τι βάφεις;
Στον δρόμο με πινέλο.
Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο απ' όλα στην Αθήνα;
Η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη, και σου δίνει εύκολα πρόσβαση σε βουνό ή σε θάλασσα σε λιγότερο από 40 λεπτά.
Πώς περνάς την καθημερινότητα σου;
Ζωγραφίζω.
**Site
σχόλια