Τόσα χρόνια, τόσα fanzine, τόσο διαφορετικές απόψεις, τόσοι καβγάδες περί του τι είναι και τι δεν είναι underground. O ορισμός που δίνει ο Θάνος με το κείμενό του τον Αύγουστο του '10 είναι οριστικός;
Αυτό το κείμενο, το «Αντιμανιφέστο του underground», που μπορεί κάποιος να το βρει στο βιβλίο, Μια μέρα, θεού χαρά, είτε στο μπλογκ μας lostbodies.gr/blog στον μήνα Δεκέμβριο, δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να πω σε κάποιους ανθρώπους που ενδιαφέρονται και ψάχνουν τι είναι το underground τη δική μου άποψη. Φυσικά, κι ευτυχώς, δεν υπάρχει ένας οριστικός ορισμός, λόγω του ότι το underground είναι ολοζώντανο και διαμορφώνεται συνεχώς.
Ποια είναι τα «ωραία fanzine» που διαβάζουν οι Lost Bodies σήμερα και πού τα βρίσκουν;
Αρκετά fanzine τα βρίσκουμε σε εναλλακτικά δισκοπωλεία και βιβλιοπωλεία γύρω από τα Εξάρχεια και κάποια μας τα δίνουν τα ίδια τα παιδιά στα live. Αυτό που πραγματικά έχει ενδιαφέρον είναι οι άνθρωποι που κάνουν ό,τι κάνουν με αγάπη και μεράκι. Στο editorial του fanzine «Mossy», τεύχος 5, γράφει: «Εννοείται πως δεν τίθεται θέμα "αντιτίμου" και θέμα "επικοι- νωνίας" και, τέλος πάντων, αν κάποιος θέλει να με βρει (λέμε τώρα), ας πάρει τ' αρχίδια μου (ξανα-λέμε τώρα). Συνήθως, η κυκλοφορία ενός περιοδικού ξε- κινάει ύστερα από έρευνα για το πού υπάρχει τρύπα στη διαφημιστική αγορά, σε ποιες ηλικίες είναι προσβάσιμο και έπειτα πουλάνε τους αναγνώστες τους στις διαφημιστικές εταιρείες. Αυτό, βέβαια, γίνεται με τα πάντα, από τη μουσική, τα επαγγέλματα, τη θεραπεία, τις καλλιέργειες, μέχρι τις τέχνες, το ραδιόφωνο κ.λπ., γι' αυτό και έχουμε φτάσει εκεί που έχουμε φτάσει.
Έχετε χρησιμοποιήσει κατά καιρούς «περίεργα» μουσικά όργανα και αντικείμενα για τις ηχογραφήσεις σας. Ποια ήταν τα πιο «περίεργα» από αυτά και πώς εντάχθη- καν στις ηχογραφήσεις;
Έχουμε ηχογραφήσει πότισμα σε φρεσκοριγμένο μπετόν που είχε πυρώσει από τον ήλιο στο «Σκούπες» από το CD «Πάσα Αρχή Παυσάτω», επίσης έχουμε ηχογραφήσει μηχανήματα ξυλουργείου για το κομμάτι με τους στίχους του Νίτσε «Ζαρατούστρα» από το CD «Υποτροπή»,ενώ στο «Γενετικά Καθαροί» έχουμε ηχογραφήσει το «Κουαρτέτο quattro formaggi O.P.52», έργο για παρμεζάνα, ρεγκάτο καπνιστό, γραβιέρα Αμφιλοχίας και κασέρι Σάμου. Ζωντανά στα live το παίζουμε με προτριμμένο τυρί.
Γιατί αρχικά κυκλοφορούσατε τις δουλειές σας σε κασέτες; Και, επίσης, μιλήστε μου για τα αντικείμενα που βάζατε μέσα στις συσκευασίες.
Η κασετουργία άνοιξε τον δρόμο για την αποδέσμευση από όλες τις εταιρείες: γράφαμε με δυο μικρόφωνα σε κασετόφωνο ακριβώς όπως παίζαμε. Φυσικά, η ιδέα δεν ήταν δική μας. Εκείνη την εποχή αυτός ήταν ο τρόπος για την κυκλοφορία της underground μουσικής, που είχε βέβαια αμεσότητα και άφθονο μεράκι. Tότε κυκλοφορούσαμε τις κασέτες μας με ζωγραφισμένα εξώφυλλα, με φωτοτυπίες και κειμενάκια και κολάζ από πετσέτες, κοτλέ υφάσματα, σμυριδόπανα με κόλλα και ζάχαρη κ.λπ. Στη δεύτερη κασέτα είχαμε βάλει κι ένα μαντηλάκι, ενώ σκεφτόμασταν να την κυκλοφορήσουμε σε σακουλάκι με έντομα που να τρώνε το χαρτί και την κασέτα, ή να βάλουμε μέσα κάνα κατοστάρικο να πάρει ο καθένας ό,τι θέλει...
Υπάρχει κάποιος λόγος να κυκλοφορήσει κανείς τη μουσική του σήμερα σε κασέτες; Πόσες κασέτες υπάρχουν στο αρχείο των Lost Bodies;
Υπάρχουν αρκετοί που επιλέγουν να κυκλοφορήσουν τις δουλειές τους σε κασέτες, κυρίως σε drone, noise και experimental μουσικές. Η ελληνική εταιρεία Phase Records έχει πολύ ωραίες κυκλοφορίες. Πάντα, όμως, η φαντασία μάς γαργαλούσε το μαλακό υπογάστριο. Αν, ας πούμε, έβλεπα κάποιους να κυκλοφορούν τις δουλειές τους σε 8-track ή σε music box, θα μου άρεσε πολύ. To αρχείο από κασέτες με ηχογραφήσεις των Lost Bodies έχει πάνω από 100, και φυσικά κασέτες με πολλά συγκροτήματα της εποχής: Αντί, Γενιά του χάους, Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ, Δικαίωμα Διάβασης, The See Frogs, κ.λπ... αλλά και σύγχρονα.
Πώς και πότε γράφτηκαν οι θρυλικοί «Σωλήνες»;
Κάναμε διακοπές σε ένα μέρος έξω από την Κόρινθο όπου είχε σωληνουργεία, και ενώ κουβεντολογάγαμε μέχρι τις 4-5 η ώρα το πρωί, ακούγαμε τους σωλήνες που χτύπαγαν, και σκεφτήκαμε, τι διάολο, τόση ανάγκη έχουμε από σωλήνες; Έπειτα σκεφτήκαμε τα άτομα που δουλεύουν εκεί μέσα ή άλλα άτομα που δουλεύουν σε αλυσίδα με σάντουιτς και στο οκτάωρό τους αλείφουν συνέχεια με βούτυρο ψωμάκια, και πάει λέγοντας... Δυστυχώς, ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχουν εμφανιστεί οι Lost Bodies;
Έχουμε παίξει σε έναν χώρο στην επαρχία, όπου υπήρχε μια μεγάλη σκάλα και στο κεφαλόσκαλο ήταν τα κρουστά και σε κάθε σκαλοπάτι και ένας μουσικός. Παίζαμε σαν τη Χορωδία της Oλυμπιακής. Ωστόσο, έχουμε κάνει εκπληκτικά live και το καθένα έχει μια δική του μαγεία. Τώρα, το line up της μπάντας που βρίσκεται στη μεγαλύτερή της ακμή αυτήν τη στιγμή είναι: ο Γιώργος και ο Κωνσταντής στις κιθάρες, o Βασίλης στο μπάσο, ο Παύλος στα κρουστά και η Θάλεια στα πλήκτρα και την τρομπέτα.
Στη Θεσσαλονίκη υπήρχε κάποτε μια γενική και αόριστη αίσθηση ότι οι Lost Bodies ανήκουν στη σκηνή της πόλης. Σε εσάς είχε περάσει αυτό;
Για μας είναι μεγάλη χαρά να νομίζουν ότι είμαστε από Θεσσαλονίκη, με πολύ πολύ καλή μουσική σκηνή, τότε και τώρα, με πολύ πολύ καλούς φίλους και με συναυλίες πάντα μαγικές. Μπορείς να πεις ότι μας έχει υιοθετήσει γλυκά η Θεσσαλονίκη και είμαστε πάντα καλοδεχούμενοι.
Για την οικονομική κρίση τη γνώμη έχετε;
O κόσμος ό,τι του έλεγαν έκανε: από τη δεκαετία του '80 έλεγαν λιτότητα, σφίξτε το ζωνάρι, κόψτε μια ταβέρνα κ.λπ., και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Τώρα άρχισαν να φορτώνουν με ενοχές τον κόσμο, ότι αυτός φταίει για την κρίση. Μας έχουν βάλει να χαφιεδίζουμε ο ένας τον άλλον, έχουμε χάσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα, με απολύσεις, μειώσεις μισθών, ακροδεξιά πολιτική και με εμπροσθοφυλακή τα ΜΜΕ, που βλέπουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να φουσκώνουν μέρα με την ημέρα. Είδατε τον Τυνήσιο που, ενώ επέβαλε σκληρή λιτότητα στον κόσμο, τελικά έφυγε με ενάμιση τόνο χρυσό. Εμείς δεν μασάμε, τώρα πρέπει να αντιδράσουμε, γιατί τώρα πέφτει το μεγάλο φαγοπότι.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχετε από τη δεκαετία του '80;
Μια φορά που πήγα ν' αφήσω κασέτες σε ένα ροκ δισκοπωλείο, ο ιδιοκτήτης είδε ότι η κασέτα λεγόταν «Αναρόφηση Τροφής» και ήταν ανορθόγραφα γραμμένο, και μας άρχισε στα μπινελίκια ότι καταστρέφουμε τη γλώσσα, ότι είμαστε κομισάριοι των Αμερικάνων, κ.λπ. Φαντάσου να άκουγε κιόλας την κασέτα...
Ποιες είναι οι αισθητικές σας αναφορές;
Ο Μπορίς Βιάν, ο Μαρκήσιος ντε Σάντ, η Μικρή Λουλού, ο Μπόρχες, ο Μισέλ Φουκώ, οι Χίλιες και μία νύχτες, η τριλογία του Γουόρχολ (Κάψα, Σκουπίδια, Σάρκα), το Cremaster Cycle, τα ΧΧΧ movies, ο Ταρκόφσκι, οι Αδερφοί Μαρξ, ο Τζόνι Στεκίνο, οι Sunn O))), ο Pierre Henry, ο Sun Ra, ο Terre Thaemlitz, ο Tartini, τα ιταλικά αναρχικά τραγούδια του 19ου αιώνα και οι δικοί μας Mohammad. Αγαπημένος μας εικαστικός: Odd Nerdrum.
Τι σας ενοχλεί σήμερα;
Η απόλυτη απουσία των «πνευματικών ανθρώπων» σε αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε. Όποιος δεν μιλάει συμφωνεί. Είναι εντελώς αηδιαστικό.
Ποια η γνώμη σας για τη μαζική κουλτούρα του σήμερα;
Είναι κατευθυνόμενη από τους εμπόρους. Το σημείο G της αθλιότητας.
Πιστεύετε ότι υπάρχει νέα μουσική ή όλα ανακυκλώνουν παλαιότερα είδη;
Πιστεύουμε ότι όχι μόνο στη μουσική αλλά και σε όλες τις τέχνες δεν παίζει κάτι καινούργιο. Είναι σαν να είμαστε στο νεκρό σημείο του εκκρεμούς, κάποια στιγμή θα πάρει ξανά φόρα, ωστόσο είναι μια καλή εποχή για διάλογο ανάμεσα στα είδη και τις τέχνες.
Πείτε μας μερικά λόγια για το ντοκιμαντέρ.
Ο Γιάννης Μισουρίδης, αυτός ο μάγος του ντοκιμαντέρ, που έχει βραβευτεί ήδη στο Coconut Short Film Festival, είχε ξεκινήσει τα γυρίσματα εδώ και 7 χρόνια, γράφοντας πάνω από 70 ώρες ταινίας. Στο τελικό μοντάζ αποφάσισε να κάνει την ταινία 2 λεπτά και 48 δεύτερα, με τον τίτλο Πρόωρη Εκσπερμάτωση, αλλά τελικά προσθέσαμε άλλα 36 λεπτά, κάνοντάς το ένα σφιχτό Αποφώλιον/Doc.
σχόλια