Θέατρο Αλλού!

Η νεκροφόρα που κατέβαινε την Πειραιώς τον Ιούλιο που μας πέρασε δεν ήταν μέρος νεκρικής πομπής, αλλά μέρος της παράστασης Το Βυσσινί Τριαντάφυλλο (βασισμένη στο έργο του ρομαντικού ποιητή Πλάτωνα Ροδοκανάκη), μια δημιουργία της ομάδας Όχι Παίζουμε. Και η προηγούμενη παράσταση της ομάδας Καρδιά με κόκαλα, που ήταν αφιερωμένη στον ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, είχε παιχτεί στον κήπο του (διατηρητέου πλέον) σπιτιού του ποιητή στα Εξάρχεια. Η χρήση ενός μη παραδοσιακού χώρου για θεατρικές παραστάσεις αντικατοπτρίζει μια τάση που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται εδώ και χρόνια. Δεν είναι ότι λείπουν τα θέατρα ή οι παραστάσεις, μάλλον το αντίθετο: Σε μια πρόχειρη καταμέτρηση εντοπίσαμε 78 θεατρικούς χώρους. Αν υπολογίσει κανείς πως στους περισσότερους από αυτούς παίζονται τουλάχιστον 2 παραστάσεις, καταλαβαίνει πως δεν υστερούμε, στην ποσότητα τουλάχιστον. Όχι μόνο αυτό αλλά χτίζονται και καινούργια θέατρα, όπως αυτό της Ελληνικής Θεαμάτων στο Γκάζι (στην Πειραιώς), με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Θωμά Μοσχόπουλο. Η χρήση άλλων χώρων πάντως ξεκίνησε πριν από περίπου δέκα χρόνια με την άνοδο των «πολυχώρων». Κλασικό παράδειγμα είναι το Bios, στο οποίο αυτή τη στιγμή παίζονται έξι διαφορετικές παραστάσεις - μέχρι και οι τουαλέτες αξιοποιούνται φέτος για χάρη του Τρίπτυχου του Μίλερ. Στο Κ44 πάλι παρουσιάζεται το ΕΔΩ του Γιώργου Νανούρη, ενώ στο Nixon παίζεται το Blanching κάθε Δευτέρα και Τρίτη και στο Booze Cooperativa, στην Κολοκοτρώνη, το Χαμ και Κλοβ του Νίκου Κορνήλιου αλλά και το Βaby της ομάδας Σλατς. Ο πολυχώρος Ράγες στην Κωνσταντινουπόλεως φιλοξενεί διάφορες ομάδες, συνήθως με έργα νεωτεριστικού χαρακτήρα (τώρα παίζεται το Decadence του Steven Berkoff), ενώ στον πρώτο όροφο υπάρχει εστιατόριο/μπαρ. Στο παιχνίδι πάντως έχουν μπει πλέον και τα παραδοσιακά μπαρ ή οι μουσικές σκηνές, από το Architecture Rock Club (την παλιά γνωστή Αρχιτεκτονική) μέχρι το People Café Bar Club στην οδό Αμερικής, που έχει παραστάσεις τα Δευτερότριτα. Και φυσικά, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, υπάρχουν και το Τρένο στο Ρουφ, θέατρο μέσα σε παλιά αμαξοστοιχία, αλλά και το Τrickytrickart που συνεχίζει να φιλοξενεί νύχτες stand-up comedy μέχρι και τα πρώην κρατητήρια της Γκεστάπο στα υπόγεια της Κοραή, δίπλα στο Άστυ, που χρησιμοποιούνται για την παράσταση Κοραή 4- προσβάσιμος χώρος, αλλά και ο Φούρνος, που χρησιμοποιείται συχνά πυκνά για φεστιβάλ - θεματολογίας από ψηφιακό πολιτισμό μέχρι περιβάλλον.

Ίσως όλη αυτή η τάση να οφείλεται στην προσπάθεια εύρεσης ενός πιο εναλλακτικού, νεανικού κοινού, ίσως πάλι στην άνοδο μιας πιο πειραματικής άποψης για το τι σημαίνει θέατρο. Πάντως, οι μη συμβατικοι χώροι κερδίζουν έδαφος - ακόμα και οι πιο παραδοσιακές θεατρικές σκηνές έχουν κάνει πιο ελκυστικά τα φουαγιέ τους, τα οποία συχνά πυκνά προωθούν και ως μπαρ. Το θέατρο Χώρα, φερ' ειπείν, δίνει την ευκαιρία στο θεατρόφιλο κοινό να παρακολουθεί και τις δυο βραδινές παραστάσεις του θεάτρου κάθε Παρασκευή και Σάββατο, προσφέροντας έκπτωση 35% στο εισιτήριο κι ένα δωρεάν ποτό ενδιάμεσα στο μπαρ του θεάτρου.