Θυσία για τα αδέσποτα
'Ηταν μία από τις καλύτερες πένες της εφημερίδας της μέχρι που η αλόγιστη αγάπη της για τα αδέσποτα την έκανε να χάσει το μέτρο ... και τη δουλειά της. Μια εποχή, τη συναντούσα συχνά στο κέντρο, γνωριζόμασταν, είχαμε κάνει μαζί και κάποια θέματα. Την είχαν διώξει από τη σεβάσμια εφημερίδα -υποθέτω χωρίς πολλή συζήτηση και προσπάθεια να την κρατήσουν- κι από τότε όποιον ήξερε τον σταματούσε για να του εκμυστηρευτεί το μεγάλο της σχέδιο για τη διάσωση των αδέσποτων, ή για να του ζητήσει πληροφορίες για τη ... Σούζαν Ζόνταγκ, την άλλη έμμονη ιδέα της. 'Ηταν νομίζω από εύπορη οικογένεια και διέθετε αρκετή περιουσία την οποία ξόδεψε μέχρι τελευταίας δεκάρας νοικιάζοντας διάφορους χώρους και καταφύγια για σκυλιά. Σήμερα την ξαναείδα στα πέριξ του Συντάγματος. Αποφεύγοντας την πολυκοσμία της Ερμού, ανεβοκατέβαινε τους παραπλήσιους δρόμους ζητώντας ελεημοσύνη. Δύο κυρίες της έδωσαν, η μία κάτω από τα γραφεία της Lifo. Για λίγο την έχασα όταν συνάντησα τη φίλη μου την 'Αννα και τα είπαμε λίγο. Δεν είχε πάει μακριά, είχε σταθεί μπροστά σε μια ανδρική παρέα στη Μητροπόλεως. "Παιδιά, τους έλεγε, μια μικρή βοήθεια γιατί είναι μεγάλη ανάγκη". Δεν της έδωσαν, μόνο έσπρωξαν υποτιμητικά προς το μέρος της ένα μικροσκοπικό μπισκότο που είχε ξεμείνει από τον καφέ τους. "Αυτή θέλει να φάει !" Εκείνη το περιφρόνησε. Πιο κάτω, κάποιοι άλλοι όμως της έδωσαν. Με όσα χρήματα είχε μαζέψει μπήκε στο ταχυδρομείο της πλατείας. Διάλεξε ένα απόμερο σημείο κι εκεί, στα όρθια, έχοντας βγάλει τα γυαλιά της, άρχισε με απόλυτη αυτοσυγκέντρωση να σημειώνει διάφορα πάνω σε ένα μάτσο χαρτιά που είχε βγάλει από το ογκώδες σακιδιό της. Μετά, όταν ήρθε η σειρά της, παρέδωσε κανονικά το φάκελο στο ταμείο. Καθώς έβγαινε από το ταχυδρομείο πρόσεξα πως κρατούσε την απόδειξη ενός συστημένου -να ήταν κάποιο υπόμνημα ;
σχόλια