Tέτοιες μέρες, καταλαβαίνω ξανά γιατί είναι τόσο ωραία η καλτίλα, ο σουρεαλισμός, η παιγνιώδης εκδοχή της ποίησης. Απλώς η πραγματικότητα δεν χωνεύεται σε μεγάλες δόσεις. Το ανθρώπινο στομάχι δεν αντέχει τόση βιαιότητα, περίπου όπως το σοβαρό μυαλό δεν χωράει τόσο ουρανό. Ολες σχεδόν οι υπεκφυγές του γούστου, είναι ένα είδος ηρωϊκής έξοδου. Γι' αυτό αγαπώ και πλαγίως σέβομαι τη σκαρταδούρα. Τη βρισκω πολύ ανθρώπινη. Και την καταλαβαίνω.
σχόλια