Στην πατρίδα σας, πριν από 20 χρόνια, επί Σοβιετικής Ένωσης, θα αντιμετωπίζατε αυτή την πολιτική τραγωδία, όπως χαρακτηρίζεται ο «Ιούλιος Καίσαρας», με τον ίδιο τρόπο όπως σήμερα, που ζείτε στην Ελλάδα της υποτιθέμενης δυτικής δημοκρατίας;
Δεν βλέπω πουθενά ιδεαλισμό και δεν υπάρχει περίπτωση ένα ιδεαλιστής να συμμετέχει στην πολιτική. Πάντως, ένας από τους λόγους που με τράβηξε το έργο είναι ότι με έκανε να στοχαστώ και να αναστοχαστώ περί του ιδεαλισμού στην εποχή μας.
Καταρχάς, να σας ομολογήσω ότι, παρόλο που συχνά οι κριτικοί αποκαλούν τις παραστάσεις μου πολιτικές, εγώ δεν κάνω πολιτικό θέατρο. Αν μια παράσταση έχει πολιτικές δεσμεύσεις, δεν μπορεί παρά να είναι μια κακή παράσταση, καθώς εξυπηρετεί κάποιου είδους προπαγάνδα. Αυτή είναι μια πολιτική θέση μου όσον αφορά τη δουλειά μου. Τώρα, όσον αφορά τον Ιούλιο Καίσαρα, το σημερινό περιβάλλον δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να συγχρονιστεί με το ιδεαλιστικό κομμάτι του έργου, καθώς, σύμφωνα με την κλασική ερμηνεία, ο Βρούτος είναι ένας ιδεαλιστής. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα, καθώς δεν υπάρχει χώρος για ιδεαλισμό στη σύγχρονη πολιτική. Δεν βλέπω πουθενά ιδεαλισμό και δεν υπάρχει περίπτωση ένα ιδεαλιστής να συμμετέχει στην πολιτική. Πάντως, ένας από τους λόγους που με τράβηξε το έργο είναι ότι με έκανε να στοχαστώ και να αναστοχαστώ περί του ιδεαλισμού στην εποχή μας.
Ποιο ήταν το κίνητρο για να σκηνοθετήσετε τον «Ιούλιο Καίσαρα»;
Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα πολύ συγκινητικό δράμα. Όσο ακόμα βρίσκομαι σε πρόβες δεν τολμώ να πω ποιο ήταν το κίνητρό μου. Ας πούμε το ένστικτο! Η διαδικασία των προβών είναι για μένα παράλληλα και μια διαδικασία που με βοηθάει να καταλάβω τι πραγματικά με τράβηξε στο έργο. Πάντως, ένα πιθανό κίνητρο ήταν όντως το γεγονός ότι η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή, έχει αντίκρισμα στη ζωή του καθενός μας. Η ειρωνεία είναι ότι οι μέθοδοι, η τεχνολογία, οι κανόνες και ο τρόπος που δρουν οι πολιτικοί δεν απέχουν από αυτούς μιας αγέλης μπαμπουίνων. Είναι ακριβώς το ίδιο, σαν τις σχέσεις που αναπτύσσονται σε μια φυλή της ζούγκλας, και νομίζω ότι η κοινωνία έχει να επιδείξει μεγαλύτερη πρόοδο και σκέψη απ' ό,τι οι πολιτικοί και οι συνήθειές τους.
Οπότε, πώς θα αντιμετωπίσετε το έργο, ως μια σύγχρονη παραβολή;
Δουλειά μου, αρχικά, είναι να συγκινήσω το κοινό, ώστε να ταυτιστεί με κάποιους χαρακτήρες και να γελάσει μαζί τους. Αυτό είναι το βασικό μου μέλημα σε κάθε παράσταση. Αντιμετωπίζω το έργο ως μια πολύ σαρκαστική μαύρη κωμωδία. Άλλωστε, όταν έχω να κάνω με έργο που καταλήγει σε τραγωδία, συνηθίζω να το δουλεύω σαν να πρόκειται για κωμωδία. Από την άλλη, δεν μπορεί να είναι κωμωδία, γιατί τότε σε ποιο είδος ανήκει η πολιτική σήμερα; Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, δεν γνωρίζουμε και πολλά, με ποιον τρόπο είναι σχεδιασμένα όλα αυτά, πληροφορούμαστε ό,τι πληροφορούμαστε από την τηλεόραση και από το Ίντερνετ και όλο αυτό μοιάζει με μια ατέρμονη σαπουνόπερα. Οπότε, σε ποιο είδος ανήκει; Ούτε τραγωδία είναι, ούτε λυρικό δράμα. Πρόκειται για κωμωδία και δεν ξέρω ποιος θα διαφωνήσει με αυτό! Αν ο Ιούλιος Καίσαρας είναι πολιτικό έργο λοιπόν, μπορεί να είναι και μια κωμωδία.
Έχει σημασία ότι το έργο γράφτηκε αιώνες πριν, υπάρχει χάσμα με το σήμερα;
Δεν με απασχολεί κανένα χάσμα, επειδή δεν είναι ακριβές αν πω ότι θα προσπαθήσω να το τοποθετήσω σε σύγχρονο περιβάλλον. Δεν βρίσκω ενδιαφέρον το να ψάξω για στοιχεία που θα μου θυμίσουν το σήμερα. Με ενδιαφέρουν διαχρονικά πράγματα, να ανακαλύψω μέσα από τον Σαίξπηρ τη σημερινή πραγματικότητα και σε σχέση με το παρελθόν τι είναι αιώνιο και οικουμενικό. Ντύνω τους ηθοποιούς μου με σύγχρονα κοστούμια πολιτικών, ώστε να είναι αναγνωρίσιμοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι νιώθω καθήκον μου να τοποθετήσω τον Ιούλιο Καίσαρα στο σήμερα. Είναι περισσότερο ένα τρικ που καλεί το κοινό σε ένα παιχνίδι ή μια σκέψη πάνω στη διατήρηση των παλιών συνηθειών των ανθρώπων, αυτό που αποκαλώ πολιτική ζωή. Εξακολουθεί να με κατατρέχει η ιδέα ότι για πολλά χρόνια η πολιτική στρατηγική δεν έχει κάνει καμία πρόοδο. Μάλιστα, γίνεται όλο και πιο χειριστική μέσω της εξέλιξης των μέσων ενημέρωσης. Οι μέθοδοι των ανθρώπων για να προστατεύουν τον εαυτό τους από το χάος και οι τρόποι που οργανώνουν αυτές τις μεθόδους είναι πολύ παλιοί, αρχαϊκοί, και αμφιβάλλω αν είναι σωστοί. Με ενδιαφέρουν οι παράδοξες ιδέες κάποιων παράξενων τύπων που λένε ότι πρέπει σιγά-σιγά να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να προχωρήσουμε την πολιτική διαδικασία στο πεδίο της πνευματιστικής ζωής και της τέχνης. Αλλιώς, υπάρχει πολιτική σήμερα; Λειτουργεί ή δεν είναι παρά ένα πεισματωμένο σύστημα που δεν λέει να υποχωρήσει; Ο Σαίξπηρ με βοηθάει να κοιτάξω το φαινόμενο από πολύ ψηλά και μέσα στο γενικότερο context του κόσμου.
23-24 Ιουλίου
Πειραιώς 260, Χώρος Η
21:00
Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει!
Επωφεληθείτε από τα νέα πακέτα προσφορών και ενημερωθείτε για το αναλυτικό πρόγραμμα μέσα από το site του Φεστιβάλ.
Η προπώληση των εισιτηρίων για τις παραστάσεις του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου έχει ήδη ξεκινήσει. Μπορείτε να προμηθεύεστε εισιτήρια για όλες τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ online στην ανανεωμένη ιστοσελίδα του ή τηλεφωνικά στο 210 3272000, καθημερινά από τις 9:00 έως τις 21:00. Και στις δύο περιπτώσεις η χρέωση γίνεται μέσω πιστωτικής κάρτας. Τα κεντρικά εκδοτήρια απ' όπου μπορείτε επίσης να αγοράσετε εισιτήρια βρίσκονται στη στοά Πεσμαζόγλου (Πανεπιστημίου 39) και λειτουργούν από Δευτέρα έως Παρασκευή, 9:00-17:00, και Σάββατο, 9:00-15:00, ενώ εισιτήρια εκδίδονται και στα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου, Ιανός, στα καταστήματα Public και στα Reload Stores. Θα διατίθενται εισιτήρια μειωμένης τιμής για παιδιά, νέους, φοιτητές, πολύτεκνους, στρατιώτες, άτομα άνω των 65 ετών καθώς και ανέργους και άλλες κοινωνικές ομάδες. Επίσης, φέτος, για πρώτη φορά, οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν «πακέτα» εισιτηρίων για παραστάσεις της επιλογής τους: επιλέγοντας 3 παραστάσεις, θα έχουν έκπτωση 5% επί του συνόλου της τιμής, στις 4 παραστάσεις έκπτωση 7% και στις 5 παραστάσεις έκπτωση 10%. Η προσφορά ισχύει για παραγωγές του Φεστιβάλ και για ατομικά ή εισιτήρια 2 ατόμων ανά παράσταση. Οι χώροι διεξαγωγής του Φεστιβάλ είναι, μεταξύ άλλων, η Πειραιώς 260, το Ηρώδειο, το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν κ.ά.
Αναλυτικές πληροφορίες στο www.greekfestival.gr
σχόλια