Ο Matt Hill είναι από αυτούς τους ανθρώπους που όταν βρεθούν σε ξένο περιβάλλον νιώθουν τόσο άβολα, που δεν ξέρουν πού να κοιτάξουν. Τον γνωρίσαμε σε ένα λαρισινό τραπέζι ξέχειλο από τσίπουρα και φαγητά, ανάμεσα σε χοντροκομμένα ανέκδοτα και δυνατά γέλια. Μετά τις συστάσεις, έκατσε και προσηλώθηκε βουβός στο τσίπουρο που του προσφέρθηκε αυτομάτως. Ευγενική φυσιογνωμία, ψιλόλιγνο σώμα και ένα παιδικό πρόσωπο πλαισιωμένο από ανέμελες μπούκλες. Το όλο παρουσιαστικό του θυμίζει κάτι μεταξύ Ρόμπερτ Σμιθ και Αρθούρου Ρεμπώ. Το βράδυ στο live έπαιξε απόκοσμες μουσικές μπροστά σε προβολή με ένα ποτ πουρί των αγαπημένων του ταινιών τρόμου. Δύο μέρες μετά ήρθε να μείνει στο σπίτι μου.
Ο Matt από το Κάνσας Σίτι του Μιζούρι, και όχι το Κάνσας της Ντόροθι, έζησε ένα κάπως διαφορετικό παραμύθι. «Δεν μου άρεσαν ποτέ τα σπορ, μόνο η μουσική, τα κόμικ και οι ταινίες τρόμου. Παίζω πιάνο από τα επτά». Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στην εφηβεία με σκοπό τα κόμικ. Σύντομα όμως βαρέθηκε τη στατικότητα του μέσου και στράφηκε στη μουσική. «Με τη μουσική μπορώ να αφήσω πίσω μου κάτι ζωντανό, κάτι που μπορεί να το ερμηνεύσει ο καθένας διαφορετικά». Ο έρωτάς του για τις ταινίες τρόμου εξελίχθηκε ακριβώς όπως θα εξελισσόταν ένας έρωτας δυνατός για κάτι απαγορευμένο, μόνο που είχε διάρκεια και ουσία, ήταν καταδικασμένος δηλαδή να μετατραπεί σε αγάπη». Οι γονείς μου χώρισαν όταν ακόμα ήμουν μωρό. Η μητέρα μου είναι πολύ αυστηρή, ο πατέρας μου ακριβώς το αντίθετο. Όταν πήγαινα να τον δω, με άφηνε να νοικιάζω ταινίες τρόμου. Είχα δει όλα τα έργα του Κάρπεντερ μέχρι τα δεκατέσσερα, τα πάντα γύρω από τρόμο και βία, εκτός από το Hellraiser. Αυτό για κάποιον λόγο δεν με άφηνε να το δω».
Ξεκίνησε παίζοντας μπάσο στους expo 70. Ο ιδρυτής Jason Expo κυκλοφόρησε το πρώτο release του Matt ως «Umbertο From The Grave» στην εταιρεία Sonic Meditations. Ακολούθησαν εφτά κυκλοφορίες και τα ταξίδια. «Δεν ταξίδευα ποτέ. Τώρα πρέπει να το κάνω για το tour, αλλά γενικά αγχώνομαι με τόσες μεταφορές».
Πήγαμε στο Σούνιο βόλτα. Ήταν λιγομίλητος, αλλά φαινόταν να το απολαμβάνει. «Πολλοί φίλοι στην πατρίδα μου δεν θα με πιστεύουν όταν τους πω πού ήμουν. Δεν με πιστεύουν όταν τους λέω ότι παίζω σε τόσες πόλεις».
Όταν τον ρωτάω για τη θερμότερη ανταπόκριση της Ευρώπης σε αυτό που κάνει, μοιάζει να μην τον ενδιαφέρει γενικότερα η ανταπόκριση. Το αγαπημένο του live ήταν αυτό όπου οι διοργανωτές είχαν νοικιάσει ένα τεράστιο μηχάνημα καπνού για ένα μικρό δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Ξεκινώντας να παίζει, χάθηκε μέσα σε μια πυκνή ομίχλη. «Υπήρξε κόσμος που ισχυριζόταν ότι δεν ήμουν εκεί. Τόση ομίχλη».
Ταξιδεύει για εννιά εβδομάδες με ένα πουκάμισο, ένα παντελόνι, ένα παλτό και μια βαλίτσα γεμάτη δίσκους. Δεν φαίνεται να τον πειράζει. «Αυτό ξέρω να κάνω και αυτό θέλω να κάνω. Η συνέχεια που επιδιώκω είναι να γράψω μουσική για ταινίες».
Ο Matt Hill, με το που θα γυρίσει από την περιοδεία του στα μέσα του Απρίλη, θα μετακομίσει στο Λος Άντζελες.
www.facebook.com/pages/UMBERTO
σχόλια