Λοιπόν, παίδες, ανακάλυψα στην πόλη ένα από τα πιο όμορφα ζευγάρια. Ο Πάνος και ο Χρήστος είναι τρία χρόνια σε ένα love story χωρίς προηγούμενο και καθώς φαίνεται και χωρίς πάτο. Γνώρισα τον Χρήστο σε μια φωτογράφηση για το Γκρέκα. Είναι make up artist, μόνο 20 χρονών, και έχει αυτό το είδος της ομορφιάς που σε κολλάει. Τον κοιτάς και γαληνεύεις από φουρτούνες και τα ρέστα. Τον παρατηρώ και μοιάζει άξιο θήραμα του Ζισκίντ, σαν να έχει μαζέψει πολύ «άρωμα» και θα μπορούσες και αυτόν να τον κανιβαλίσεις και να μην μείνει κοκαλάκι. Του ζητάω συγνώμη που τον κοιτάω έτσι και δικαιολογούμαι «είσαι τόσο όμορφος που δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου». Γελάει και ορκίζομαι ότι έχει από τα πιο ευγενικά χαμόγελα που είδα σ' αυτόν τον κόσμο. Ξεκινάμε να μιλάμε και είναι ήρεμος, ισορροπημένος, νηφάλιος.
Ο Χρήστος ήταν ατίθασο παιδάκι, λέει, κάτι σαν τον φύλακα στη Σίκαλη, πουθενά δεν καθόταν και όλα τα εξερευνούσε. Πέρασε και άγριες καταστάσεις λέει χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες και δίνει στη φαντασία μου μεγαλύτερη τροφή. Όμως, εδώ και τρία χρόνια βρήκε στο πρόσωπο του Πάνου τον απάνεμο λιμάνι του, έναν έρωτα που τον κάνει καλύτερο. Μαζί ζουν σε μια μονοκατοικία με πανέμορφη αυλή στον Βύρωνα, ο Πάνος φτιάχνει εμπνευσμένα κοσμήματα και μαζί κάνουν ό,τι άλλο δημιουργικό τους έρχεται στο κεφάλι.
«Και μην μου πεις ότι μαγειρεύετε», του λέω με επαγγελματική διαστροφή. Μου γνέφει καταφατικά και με περίσσια γλύκα μου λέει: «Δεν μαγειρεύουμε απλώς, μαγειρεύουμε και πειραματιζόμαστε συνέχεια» Συμφωνούμε να πάω μια μέρα έτσι στο ξεκούδουνο και να φάω ό,τι θα τρώγανε, να μην μου φτιάξουν δηλαδή ειδικό σπέσιαλ μενού.
Έτσι και έγινε. Πήρα τα πόδια μου και πήγα στο Βύρωνα και εδώ κολλάει το ευλογημένη η στιγμή που πέρασα το κατώφλι τους- σαν πέντε και βάλε συνεδρίες ψυχανάλυσης μαζί.
Έχουν βρει μια παλιά, ψηλοτάβανη μονοκατοικία του '50 και δίνουν ελάχιστα χρήματα για ενοίκιο. Το σπίτι μυρίζει αγάπη ακόμα και στα πατώματα, πατάς και ρουφάς αγάπη. Έχουν το πιο φιλικό σκυλί στο κόσμο και ένα γατάκι βυζανιάρικο που ο σκύλος το γλείφει και το περιποιείται, συν μια ακόμα γάτα αλανιάρα που με τον σκύλο είναι κώλος και βρακί γιατί η σκύλα σε ένα ανεμογκάστρι της πάνω θήλαζε τον γάτο που ήταν νεογέννητος και διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι είναι κουτάβι της. Όταν βλέπεις έτσι μονιασμένα και ευτυχισμένα τα ζώα σκέφτεσαι ότι κάτι καλό συμβαίνει εδώ μέσα και, πράγματι, τα παιδιά ζουν τον έρωτά τους χωρίς περιττά εφέ και επεξηγήσεις.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΙΝΚ:
Ολόκληρο το στόρι στο site του ΓΚΡΕΚΑ.
σχόλια