Όταν κανείς ακούει τη λέξη «ντίσκο» αυτό που πιθανότατα έρχεται αυτόματα στο μυαλό είναι το άκουσμα «φθηνής» και κάπως cheesy μουσικής ή η εικόνα του Τζον Τραβόλτα στην πίστα του «Πυρετού του Σαββατόβραδου». Όμως η ντίσκο πολύ περισσότερα από αυτά.
Στην πραγματικότητα η ντίσκο υπήρξε κάτι το ριζοσπαστικό. Αναδύθηκε μέσα από την ομοφυλοφιλική υποκουλτούρα και ο ήχος της, ο οποίος κυριαρχήθηκε από γυναικείες φωνές, είχε ρίζες στο R&B.
Καθώς η ντίσκο γινόταν όλο και πιο mainstream ξεκίνησε να επαναπροσδιορίζει την Αμερικάνικη σεξουαλικότητα και τις μαύρες, γυναίκες καλλιτέχνιδες οι οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος για έκφραση στην εν λόγω μουσική σκηνή, προκαλώντας την αντίδραση των οπαδών του ροκ ' ν ' ρολ.
Κάποιοι μπορούν να πουν ότι η ντίσκο έχει πλέον πεθάνει, όμως η κληρονομιά της ζει. Όχι μόνο μέσω του αντικτύπου της στη μουσική και την κουλτούρα των κλαμπ αλλά και με τον τρόπο που επαναπροσδιόρισε τι σημαίνει να είσαι γκέι, τι σημαίνει να είσαι γυναίκα αλλά και τι σημαίνει να είσαι άντρας.
