Στα τέλη της δεκαετίας του '90, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ξεκίνησαν να συμπεριφέρονται στα σκυλιά τους ως μέλη της οικογένειας τους. Τα φρόντιζαν και τα περιποιούνταν σαν παιδιά τους, προχωρώντας μάλιστα πολλές φορές σε υπερβολές.
Μανικιούρ, πεντικιούρ, τεράστιες ντουλάπες με ρούχα, πεντάστερα ξενοδοχεία για σκύλους, βαφές για το τρίχωμά τους, ακόμη και ιδιωτικοί σεφ επιστρατεύονταν προκειμένου να σιγουρευτούν ότι είναι ευχαριστημένα και έχουν την τέλεια ζωή.
Αν και η υπερβολή αυτή πηγάζει από την αγάπη μας γι' αυτά, ωστόσο υπάρχουν κι άλλοι ζωόφιλοι που δεν συμμερίζονται αυτές τις απόψεις. Υποστηρίζουν ότι έτσι ξεχνάμε την ιδιότητα τους και τις ανάγκες τους (κυνηγοί, φύλακες κ.λπ.), οι οποίες διαφέρουν από αυτές των ανθρώπων. Τα αναγκάζουμε να ζήσουν στον δικό μας κόσμο και το να τους φερόμαστε σαν παιδιά μας δεν είναι πάντα το καλύτερο γι' αυτά.
