Κάποιοι σκηνοθέτες παραμένουν προσηλωμένοι στο όραμά τους για μεγάλο διάστημα ώσπου τελικά συνειδητοποιούν πως το όνομά τους ταυτίζεται με το όραμα αυτό και έχει μετατραπεί σε επίθετο. Οι πρώιμες ταινίες του Τιμ Μπάρτον αντανακλούν τη γεμάτη ζωντάνια φαντασία ενός ολοκληρωτικά διαμορφωμένου σκηνοθετικού ταλέντου, ήταν όλες επιτυχημένες οικονομικά, απέσπασαν θετικές κριτικές και καθόρισαν το στυλ του.
Μερικές φορές μια ταινία του Τιμ Μπάρτον δίνει την αίσθηση της παιδικής χαράς. Σκηνικό παρανοϊκού τσίρκου. Επικίνδυνοι και φοβιστικοί κλόουν. Κωμικά στοιχεία δίπλα σε εφιαλτικά. Οι πρωταγωνιστές του Μπάρτον είναι προβληματικοί ερημίτες απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά σε μερικούς από αυτούς έτσι τους αρέσει. Ο Μπάτμαν είναι ένας ερημίτης όπως και ο Έντουαρντ ο Ψαλιδοχέρης. Ο Pee-wee Herman είναι ένας ευτυχισμένος αναχωρητής.
Οι ταινίες Σκαθαροζούμης και Μπάτμαν έχουν ως κύριο θέμα τους κακούς της ιστορίας παρά τους αντίστοιχους ήρωες. Ο Μπάρτον φαίνεται να καταλαβαίνει το κακό αλλά το μεταμφιέζει με μια μανιακή αίσθηση του χιούμορ. Ελκόμαστε από αυτούς τους αντι-ήρωες. Αυτές οι πρώτες ταινίες βρίθουν από σουρεαλιστικές πινελιές. Το όραμα του Μπάρτον εμπεριέχει καλοδουλεμένη σχεδίαση παραγωγής που υπαινίσσεται το εσωτερικό "τοπίο" των χαρακτήρων. Στην περίπτωση του "Η Μεγάλη Περιπέτεια του Πι-Γουί" είναι φαντασιόπληκτη. Στο "Έντουαρντ ο Ψαλιδοχέρης" είναι βιομηχανική και σκοτεινή.
Οι πρώτες δουλειές του Μπάρτον καθορίζουν το καλλιτεχνικό του στυλ, οι περισσότερες μεταγενέστερες δουλειές του υιοθετούν προηγούμενες ιστορίες. Παρόλο που ο όρος "Μπαρτονικός" έχει γίνει ένας τίτλος που δανείζει σε ταινίες που κάνει παραγωγή αλλά δεν σκηνοθετεί, οι πρώτες του ταινίες αποκαλύπτουν την προέλευση του όρου. Η καινούργια ταινία του Μπάρτον, "Μις Πέρεγκριν - Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά" που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα σκοπεύει να συνεχίσει στο δρόμο του γοτθικού του στυλ.
