Η Έρημη Χώρα του Τ.S. Eliot
Γ΄ Το κήρυγμα της φωτιάς
Του ποταμού η σκεπή σωριάστηκε· τα στερνά
δάχτυλα των φύλλων
Γαντζώνουν και βουλιάζουνε στην όχθη την υγρή.
Ο αγέρας
Στην καστανόχρωμη τη γης διαβαίνει, ανάκουστος.
Φύγανε οι νύμφες.
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, το τραγούδι μου
για να πω.
Ο ποταμός δεν κατεβάζει άδειες μποτίλιες,
χαρτιά από σάντουιτς,
Μεταξωτά μαντίλια, χαρτονένια κουτιά,
αποτσίγαρα
Κι άλλα τεκμήρια θερινών νυχτών. Φύγανε οι
νύμφες.
Κι οι φίλοι τους, οι χασομέρηδες κληρονόμοι των
διευθυντών του Σίτυ·
Φύγανε, δεν άφησαν διεύθυνση.
Επί των υδάτων Λεμάν κάθισα κι έκλαψα...
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, το τραγούδι μου
για να πω,
Γλυκέ μου Τάμεση, κύλα απαλά, 'τι δε φωνάζω
ούτε φλυαρώ.
Αλλά πίσω απ' τη ράχη μου ακούω σε μια
παγωμένη ριπή
Το κροτάλισμα των κοκάλων, και το πνιγμένο
γέλιο ν' απλώνεται. στην ακοή.
Ένα ποντίκι γλίστρησε απαλά μέσα στη βλάστηση
Τη λασπερή του σέρνοντας κοιλιά στην όχθη
Εκεί που ψάρευα στο μουντό κανάλι
Ένα χειμωνιάτικο δειλινό πίσω απ' το Γκάζι
Ρεμβάζοντας πάνω στου βασιλιά αδελφού μου το
ναυάγιο,
Πάνω στου βασιλιά πατέρα μου το θάνατο, πριν
από εκείνον.
Λευκά κορμιά γυμνά στο έδαφος το χαμηλό το
νοτισμένο
Ριγμένα κόκαλα σε χαμηλή μικρή ξερή
σοφίτα,
Κροταλισμένα από του ποντικού το πόδι μόνο,
χρόνο με χρόνο.
Αλλά πίσω απ' τη ράχη μου φορές-φορές ακούω
Ήχους σαλπίγγων κι αυτοκινήτων, που θα
φέρουν
Τον Σουήνη στην Κυρία Πόρτερ την άνοιξη.
Ω φεγγαράκι μου λαμπρό φέξε της Κυρα-Πόρτερ
Φέξε της κόρης της
Νίβουν τα πόδια τους σε νερό με σόδα
Et O ces voix d' enfants, chantant dans la coupole !
Tιοτ τιοτ τιοτ
Γιακ γιακ γιακ γιακ γιακ γιακ
Τόσο βάναυσα χαλασμένη.
[...]
Σε μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη
i. H Θεοδώρα Τζίμου πρωταγωνιστεί στην παράσταση Λα Πουπέ που παίζεται στο Από μηχανής θέατρο έως τις 23/04.
